onberedeneerbare angst; wie kent dat?

Moderators: C_arola, Coby, Nicole288, Dyonne

 
 
labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

onberedeneerbare angst; wie kent dat?

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 13:11

Ik vraag me af of ik gek ben of dat er meer mensen zijn die dit probleem hebben (meegemaakt): heb je wel eens het gevoel dat je bij een bepaald paard dichtklapt en als je erop zit zo bang wordt dat je alles vergeet wat met paardrijden te maken heeft en alleen maar kan denken aan wat er mis kan gaan? Zo ja, hoe heb je dit opgelost? Ik zit een beetje met m'n handen in het haar en heb onderhand geloof ik alles geprobeerd wat er voorhanden is, misschien dat iemand van jullie raad weet. Ik heb dit gelukkig niet bij alle paarden, wel een gezonde dosis voorzichtigheid, ben tenslotte ook geen 20 meer.

Uiteraard zit hier een heel uitgebreid verhaal aan vast, maar als ik hier de enige rare snuiter in ben en niemand kent dit gevoel zal ik jullie niet meteen met de voorgeschiedenis opzadelen.


YvonneAa
Berichten: 2063
Geregistreerd: 07-08-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 13:18

Dat lijkt me erg onhandig. Ik zelf heb hier eigenlijk geen last van, dus ik kan je ook niet helpen. Ik hoop wel dat er snel iemand komt met goede tips voor je!! Succes OK dan!

caro_vt

Berichten: 3605
Geregistreerd: 02-02-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 13:34

hoi labe

m'n allereerste paard was super heet en schrikkerig. ik was onervaren dus na een tijdje zocht ik al uit van wat ze zou kunnen schrikken. niet gezond dus.

dan heb ik een tijdje op een pony gereden die voorwaarts maar wel heel braaf en absoluut schrik-vrij was. m'n vertrouwen groeide enorm.

nu ben ik vol zelfvertrouwen en geef er niet om als een paard eens gek doet of wegspringt.

je zegt dat je dit niet hebt met alle paarden. rij eens een tijdje enkel op zo'n paard waar je je goed bijvoelt? en doe daar dan vanalles mee: buitenrijden, dressuur, mss eens een sprongetje, rijdt ook bij verschrikkelijke wind, een piste vol modder, rij voorbij 'enge voorwerpen' en laat je goed begeleiden door een instructeur/helper die je steunt en vertrouwen geeft. het komt heus wel goed, maar neem de tijd!

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 14:07

Heb met mijn eerste paard dus alle stunts al uitgehaald die je kunt bedenken, had ook een grenzeloos vertrouwen in haar. Ik heb nog 2 paarden en daar heb ik het dus niet bij. Heb in het verleden op genoeg gekkenhuizen gereden en had daar niets van, vond het alleen maar leuk, maar ja, dat was vroeger.......En net wat jij zegt: 1 keer ergens van schrikken en ik maak het alleen maar erger door mijn gemuts met als gevolg dat ik amper nog op dat beest durf te klimmen omdat er overal paard-etende-polderkabouters opduiken. Enne, het dier is op zich best braaf, hij heeft mij in ieder geval nooit echt wat geflikt en heb ook periodes gehad dat er niets aan de hand was, anders had ik 'm allang verkocht natuurlijk. Daarom noem ik de angst onberedeneerbaar, het slaat ook nergens op, maar ja, ik kan op mijn achterhoofd geen knopje ontdekken om die om te schakelen. Maar goed, de angst is er weer en ik wil er vanaf, ik wil weer genieten van mijn paard en niet alleen in de wei of los laten lopen of andere erop laten rijden.

verootjoo
Berichten: 35605
Geregistreerd: 19-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 14:59

Hier heb ik eigenlijk ook geen last van. Ik ben eerder te laks Schijnheilig

[o]

DePaardeMan
Berichten: 72
Geregistreerd: 13-01-04
Woonplaats: gemert

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 15:13

Je moet eerst zorgen dat de basis er goed in zit (vwnw).
Als deze er goed in zit dan kun je er altijd op terug vallen.
Dus wat ik jou aanraad is van vooraf aan beginnen en met heel veel geduld het vwnw erin terug brengen.
Dan hoop ik dat jou probleem is opgelost.
s6 ermee.

WAAR DE KENNIS VAN DE RUITER OPHOUD BEGINT ZIJN GROFHEID

Hester

Berichten: 2153
Geregistreerd: 29-11-03
Woonplaats: Een Leidsche in hart en nieren!

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 15:42

Jezelf min of meer dwingen realistisch te blijven denken, en je blijven concentreren op het paard, en niet op je angst.
Is zeker moeilijk, maar het kan.
Succes!

You don't need eyes to see, you need vision.
De Jack Meagher methode is dè oplossing voor al je ontspanningsproblemen

c_alsemgeest

Berichten: 20565
Geregistreerd: 18-01-04
Woonplaats: Ergens tussen Den Haag en Rotterdam

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 16:07

het is heel vervelend... ik heb het ook gehad met een pony (zie profiel het pony'tje sarah)
Maar ik ben er overheen gekomen om juist dingen te aan doen die ik 'eng' vond...
En als het bij dat sort dingen goed ging groeide mijn zelfvertrouwen enorm

Warina (Commandeur x Krawall)
United (Havidoff x Jazz x Wisconsin)
Jam Session (Don Tango B x Krack C x Jazz)
Igor HR (Sorento x Jazz x Zuidhorn)

Lielle

Berichten: 66251
Geregistreerd: 12-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 16:13

een berichtje van een paar jaar terug :
Lielle schreef:
In januari 2001 heb ik ook zo'n dip gehad. Beknopt staat dat verhaal hieronder. Maar wat bij mij het heeft geholpen is:
- eerlijk toegeven dat je bang bent
- iemand waar je veel vertrouwen hebt en en die voldoende verstand van zaken heeft vragen om je te helpen
- je paard eerst stevig longeren zodat ze geen energie meer hebben om vervelend te doen. Dat klinkt misschien gemeen, maar IMO gaat mijn veiligheid voor.
- alleen er op stappen als die persoon erbij is
- luisteren naar die persoon en doen wat hij/zij zegt
- rustig opbouwen en geen dingen doen die je echt niet durft

achtergrond
in '93 kochten we een 3 jarige die ik zou inrijden (had ik al eerder gedaan). Ze was niet makkelijk en ik ben dus al heel snel begonnen met lessen omdat ik haar niet vetrouwde. In de les begon ze te steigeren en dat werd eigenlijk steeds erger ondanks de zeer goede instructie. Ik moest consequent blijven rijden en alleen maar werken aan voorwaarts houden op mijn been. Uiteindelijk ben ik er af gevallen omdat ze in de les schrok, wegrende, bokte en daarna steigerde. Er weer opgestapt en 'gewoon' door gereden. De volgende dag zat ik erop om rond te stappen terwijl ze aan de hand werd gehouden. In een keer steigert ze weer en slaat vol achterover, bovenop mij. Ik had niks, paard ook niet. Ze is toen door iemand een tijd gereden en vervolgens is mijn moeder er mee verder gegaan. Ze heeft overigens daarna bijna nooit meer gesteigerd. Ik heb er 1,5 jaar vrijwel niet opgezeten (werkte nl in het buitenland). Vervolgens ben ik weer op gaan rijden, L springen, M dressuur, maar de schrik is nooit meer helemaal weg gegaan. Ik durfde haar niet echt aan te pakken, zeker niet als ik alleen reed, en ze kon er dus de kantjes vanaf lopen als ze dat wilde. Uiteindelijk is ze verkocht nadat we er een veulen van hadden, omdat ze enom goed kon springen, en ze loopt nu internationaal in Engeland.
Ik heb sinds '93 diverse andere moeilijke paarden gereden zonder ooit schrik te hebben gehad. Vorig jaar begonnen we met een nieuw paard, een 3 jarige ruin van Flemmingh. Met inrijden was hij niet al te makkelijk en ik heb er dan ook een aantal keer naast gelegen omdat hij bokte of omdraaide. Geen enkele keer schrik gehad totdat hij plotseling het steigeren ontdekte. Ik verlamde en lag er dus naast. Vervolgens hebben we dat in de les weer opgelost. Een paar maanden later steigerde hij weer, en opnieuw verlamde ik. Dit gaat zo even door tot het moment in januari dat ik heel gemeen eraf gebokt werd door hem en hij ook nog flink nasloeg naar me. Op dat moment durfde ik er eigenlijk niet meer op. Mijn vertrouwen en lef was helemaal weg en ik zag het dus net als jij helemaal niet meer zitten.
Door heel goed les te krijgen, en het vertrouwen dat ik in mijn instructeur heb is dat weer over gegaan maar ik longeer nog steeds voor ik erop stap en als ik hem niet vertrouw of in moeilijke situaties ben (wedstrijden bv) zal ik ook beginnen met een Thiedemann teugel.
Nu loopt Pablo prima, hij heeft zijn eerste wp in het L1, en springen doet hij ook goed, maar ik blijf wel alert met hem.
Eeen paar weken terug zou ik ook een keer op het veulen (inmiddels 3) rijden waar ik het boven over had. Ze is nu een aantal weken onder het zadel en super braaf. Wel nog moeilijk te sturen zoals de meeste jonge paarden. Ik zit er 3 passen op, wil linksaf en dat gaat niet. Op dat moment kwam alle schrik van haar moeder weer boven en ik verlamde volledig. Ze deed helemaal niets maar ikwas wel in paniek. Uiteindelijk heb ik met mij hart in mijn keel aan de hand een rondje gestapt maar ik was blij dat ik er af mocht.

en stand van zaken januari 2004:
ik start SGW met Pablo (L startgerechtigd) en spring en dressuur met alletwee (L2 en L / L startgerechtigd). Is dus allemaal goed gekomen.

bakkie

Berichten: 3234
Geregistreerd: 14-12-03
Woonplaats: etten-leur

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 16:24

Als ik zie dat ik een paard of pony ga rijden die veel bokt of niet luisterd ben ik ook wel bang en hoop ik dat het echt heel goed gaat, ik kan wel blijven zitten maar ben altijd bang dat ik ga vliegen ofzo Haha!

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 21:00

Lielle, heel erg bedankt voor je verhaal, da's een echte opsteker want ik dacht echt dat ik de enige was met zo'n angst.
En inderdaad, met instructrice erbij lukt het allemaal best. Helaas kan dit niet iedere dag en omdat wij onze paarden aan huis hebben staan, heb ik dus ook niemand die 'm even lekker door kan rijden voor me.
Ik hoop in ieder geval dat het bij mij net als bij jou goed afloopt.

Lielle

Berichten: 66251
Geregistreerd: 12-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 21:05

je bent zeker niet de enige! Ik zou in jouw geval altijd flink longeren vooraf en eigenlijk moet je gewoon blijven volhouden (en ik weet hoe makkelijk dat gezegd is ) Ik kan overigens echt zeggen dat alle schrik weg is, het paard waarvan ik hierboven beschreef dat ik er aan de hand met moeite een half rondje op durfde is deze Raimaer:
[WD] tussenstand in Vught

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 22:11

Jeetje!

Lielle

Berichten: 66251
Geregistreerd: 12-01-01

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 22:14

dus het komt echt goed!

Richtje

Berichten: 13117
Geregistreerd: 29-04-02
Woonplaats: Bunschoten

Link naar dit bericht Geplaatst: 01-02-04 22:38

Heb hier zelf geen last van, hoewel ik wel merk dat ik een stuk voorzichtiger en misschien ergens ook banger begin te worden. In de bak heb ik nergens last van, maar in het verkeer of met paarden die ik nauwelijks ken

Ik heb wel voor mensen die heel bang waren paarden gereden. Dat hebben we gewoon langzaam opgebouwd, eerst heb ik een periode het paard gereden. Daarna is ze begonnen met uitstappen, later ik een half uur en dan zij een half uur en uiteindelijk reed ze hem zelf weer.

Ik denk dat het heel belangrijk is dat je er alleen op gaat zitten als je er zelf vertrouwen in hebt. Als jij er met angst op zit, werkt dat alleen maar averechts. Iemand erbij waar je alle vertrouwen in hebt zal idd goed werken
Succes ermee!

Een ongeluk zit in een klein hoekje - Dan blijft er nog heel veel ruimte over voor geluk

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 01-02-04 22:53

Tja Richtje, da's ook een hele goede manier die je mij verteld.

Dennis

Berichten: 31456
Geregistreerd: 23-05-01
Woonplaats: Slootdorp

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-02-04 09:07

Ik heb het een tijdje met een dood goeie KWPN merrie gehad. Die merrie ging voor mij door het vuur en zolang ik er zelf naast stond vertrouwde ik haar 100%. Kindjes van 7 konden er zelfs rustig mee weg rijden(het was een forse merrie van 1.66) maar d'r zelf op, nee dan scheet ik 7 kleuren bagger. Dit had wel een rede, ik heb met dit paard een heel suf ongeluk gehad waardoor ik op de IC terecht gekomen ben.
Door dat ongeluk is onze band alleen maar sterker geworden. Die merrie is er zo van geschrokken dat ze me overal voor ging beschermen(die hele enge vuilnisbak met die tijger er in Tong uitsteken , andere paarden op het land als ze opdringerig werden enzo).

Na veel oefenen, rustig met haar stappen, en dan een klein drafje. Het op die manier steeds uit bouwen ben ik er overheen gekomen. Uit eindelijk kon ik zonder zadel met enkel een halster+touwtje met haar het bos in!!!!

Het stomme was dus dat ik op dit verschrikkelijk lieve brave paard niet eens drufde te draven, maar een verschrikkelijke etterbak met onwijs hufterige geintjes stapte ik zo op als of het niets was.

Super fijn voer bestel je hier: https://equilin.eu/?partner=217
*Als je haar voor je ogen waait, als je jas om je lichaam draait, als de wind langs wangen aait, weet dat ik je mis* - Acda en de Munnik

Ragne
Berichten: 1931
Geregistreerd: 18-09-03
Woonplaats: Holland

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-02-04 09:43

Ik ben zoooo bang geweest, dat ik voor drie jaar gestopt ben met paardrijden. Toen heb ik alleen maar gepoetst en geknuffeld, maar als je mij op een paard zette, al was het het braafste paard van de wereld, ik klapte volledig dicht.
Maar ja, paardenliefde sterft niet zo gauw, en uiteindelijk durfde ik weer eens na al dat geklooi met paarden er weer op te klimmen. Totdat er ook maar iets gebeurde wat ik niet vertrouwde, want dan stond ik er gelijk naast en te shaken. Alleen ja, paardrijden is toch wel leuk he, dus ik ging gewoon steeds op hetzelfde paard in de manegeles (niet op paard van m'n zussen), en dat ging steeds beter. Ik begon zelfs te springen en durfde hard te galoperen in het land enzo. Maar alleen op dát paard.

Nu is het 8 jaar geleden dat ik ooit op dát paard klom, en sinds twee jaar durf ik echt weer op verschillende paarden. Ben ook nog een tijd bang geweest voor mijn eigen paard (Siko, niet Ragne), totdat we op kamp zijn gegaan en ik merkte dat hij ook best lief was. Toen uiteindelijk Ragne kwam, was ik als de dood er als eerst op te stappen, maar ja, het werd wél 'mijn' paard. Dus toch gedaan. Nooit gedacht dat we 1,5 daarna L2 zouden gaan starten. Ben best wel trots op mezelf, en ook op Ragne natuurlijk Bloos . Maar dat is gewoon een heeeel rustig paard(de meeste mensen noemen haar duf en sloom Lachen ). Ze geeft mij alle vertrouwen.

Als jij het vertrouwen in je paard terugvindt is er nix meer aan de hand. Maar ja, doe dat maar eens, er zit een flinke portie angst tussen. Ik zou zeggen, ga gewoon lekker ermee klooien, knuffelen, borstelen, wandelen, whatever! En stap erop als je denkt dat het kan. Niet omdat andere mensen het zeggen! Naar jezelf luisteren en aanvoelen wat wel en niet kan. Zit je erop en heb je 5 minuutjes gestapt zonder angst. Stap er dan gewoon weer af en laat het daarbij voor deze dag. Gewoon stapje voor stapje weer opbouwen, net zolang totdat je vertrouwen weer terug is. Als je het maar niet gaat forceren, want dan komt de angst heel gauw weer terug. Ik weet het nu, ik zoek dat soort momenten gewoon niet meer op. Op de weg rijden vind ik doodeng, dus ik doe het niet! Hoe graag mijn zus ook wil dat ik meega. Hoe braaf Ragne misschien ook zou zijn. Ik weet dat ik dan makkelijk in paniek raak en niet meer mezelf onder controle heb, laat staan mijn paard. Wat ik nu heb opgebouwd, wil ik niet verpesten. Ik hoop dat dit verhaal je ook een beetje helpt, samen met de andere reacties. Heel veel suc6 en ik hoop dat je er doorheen kunt komen en weer plezier kan hebben met én op je paard OK dan!

www.dressagedirect.com
Ragne eindstand Z1+3 :D --> nu met pensioen *\o/* nieuwe heldin = Wallenka! Nu M1+5

karuna
Drukke kabouter

Berichten: 37152
Geregistreerd: 14-05-03
Woonplaats: Ergens waar het rustig is FrNl

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-02-04 13:43

Ik ken het de laatste tijd maar al te goed helaas. Ik heb in de loop van de tijd aardig wat pony's versleten en eigenlijk allemaal waren het snelle drukke zenuwpezen die zeker buiten maar al te graag ergens van schrokken (maar niet heus) om maar een reden te hebben om een sprint te kunnen trekken.

Nu heb ik helaas een ziekte waardoor mijn evenwicht wat minder wordt dus misschien dat dat er mee te maken heeft.

De tinker die we nu hebben is jong maar door en door betrouwbaar en dat weet ik, hij heeft bij mij nog nooit een stap verkeerd gezet, ik heb hem zelf ingereden en ken hem dus echt goed. Hij is nu zover dat hij naar buiten kan, Met de kar is hij superbraaf buitem, hij kijkt lekker om zich heen en geniet echt van de rit.
Onder het zadel ben ik eigenlijk steeds met iemand er naast lopend gegaan omdat ik niet durfde gek genoeg.

Nu ben ik 2 weken geleden voor de 1e keer alleen met hem naar buiten gegaan en hij was echt heel lief, zette geen stap verkeerd en ik at het zowat in mijn broek te doen van angst. Pas na een half uur zakte dat weg. Gister ben ik voor de derde keer naar buiten geweest. Na 10 minuten kon ik me pas ontspannen.

Ik snap en ken het niet van mezelf, als er een paard is waarop je veilig naar buiten kan is Connor dat wel. Als hij schrikt staat hij stil, hij rent niet weg of zo. Hij houdt rekening met het feit dat ik duizelig ben en maakt dus ook geen onverwachte bewegingen. Ik hoop dat ik hier snel overheen ben want ik vind het geen leuk gevoel. Maar het weerhoud me er niet van om donderdag weer een buitenritje te gaan maken.

Geen auto, 100000 euro of een mooie reis maar wél dit prachtige onderschrift
Karuna is een sociaal wat onthande computergebruiker met myopie
En dan ben je opeens weg. Mutsje het is goed zo Dag oude man

Hercules

Berichten: 223
Geregistreerd: 23-02-03
Woonplaats: Apeldoorn

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-02-04 14:11

Hoi hoi

Ik herken het maar al te goed. Ik ben door verschillende paarden er afgeworpen tijdens de galop. Heb hierbij vanalles gebroken, waardoor ik er niet meer op kon.

Op een gegeven moment heb ik een braaf paard gekocht. Het was de keuze, stoppen vanwege de angst of toch doorgaan. Ik heb gekozen voor het laatste. De merrie was/is braaf maar had ook een eigen willetje. Op dat moment was het moeilijk. Ik had een goede instructrice die begrip had voor mijn angst, maar ook me over dit 'dooie'punt heen hielp. Ik heb eerst zitlessen genomen. Daar vertrouwen in krijgen. Ik heb enorm als een klein kind gejankt toen we voor het eerst weer gingen galopperen! Maar toch blijven doen, kleine stappen en eerst mensen in de buurt hebben die je vertellen wat je paard doet. Eerst inzicht krijgen in de reactie van het paard, zonder dat je voor jezelf denkt...zie je wel, daar gaan we weer! Ik ben een heleboel mensen tegengekomen die vinden dat ik me aanstelde, maar ook een paar goede mensen die me begrepen. Je bent geen klein kind omdat je angst hebt, maar je bent dapper omdat je toch maar doet Knipoog

Nu heb ik een lief en braaf, maar vooral nuchter ex-renpaard en ik vind het wel weer spannend. Maar er zijn voldoende mensen, ook op bokt, die me uitleggen hoe zo'n paard is ingereden. Wat je wel en niet moet doen. maar ik weet dat je het vertrouwen kan krijgen. kijk maar naar mijn merrie....maar nu neem ik de tijd om dit te krijgen in mijn 2e paardje. Het heeft tijd nodig. Twijfel er niet over maar inderdaad...neem de tijd en doe de dingen waar je al het vertrouwen in hebt. Spiegel niet voor jezelf wat je al kon...maar wat je al kan!
Succes OK dan!

Zesiram

Berichten: 8480
Geregistreerd: 29-09-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-02-04 15:00

Toch wel een opluchting om te horen dat ook andere ruiters hier last van hebben. Ik heb zelf een paar keer een zwaar ongeluk gehad met een jong paard (gekneusde ribben, iets met mijn wervels) dat zich af en toe liet vallen als ze er geen zin meer in had. Ik heb het rijden toen enkele jaren opgegeven. Nu vind ik het wel jammer, maar achteraf ben ik daardoor wel tot rust gekomen, en tot inzicht dat ik veel te roekeloos bezig geweest ben (klom overal zomaar op, soms zelfs zonder zadel). Nu ik dit jaar weer echt begonnen ben met rijden, pak ik het wat voozichtiger aan. Als ik me niet 100% zeker voel, longeer ik mijn paard eerst eens een half uurtje. Helaas zijn na enkele maanden oude karaktertrekjes weer binnen geslopen, en zit ik nu weer af en toe op een totaal debiel paard, omdat ik denk dat dat wel gaat lukken. Maar de angst is nog niet terug, hoewel ik alweer een keer lelijk gevallen ben.
Ik kan je net als de anderen aanraden om niets te doen waar je je niet lekker bij voelt, en goede begeleiding te zoeken. Want het is echt zonde als je door zoiets stopt met paardrijden zoals ik heb gedaan. Neem gewoon overal lekker de tijd voor, dat doe je met je paard toch ook als die ergens bang van is? Gun jezelf minimaal hetzelfde!

o0Steffie0o

Berichten: 4578
Geregistreerd: 26-01-04
Woonplaats: Nijmegen

Link naar dit bericht Geplaatst: 02-02-04 20:56

ik heb er ook last van af en toe, dit is gekomen doordat ik tijdens een buitenrit in de galop eraf viel alleen maar omdat ik niet lekker zat, ik was niet op me gemak en ik zat de hele rit al zo van "als ik maar niet val" Het paard dat ik reed was ook niet te stoppen en een paard gerust stellen achter een galopperende groep lukte niet. dus toch geprobeerd rustig te blijven zitten maar tijdens een bocht ging het mis, ik rij dus nu op me verzorgpony die soms ook erg vervelend kan zijn en krijg dan weer zon onrustig gevoel. wat bij mij heeft geholpen is gewoon op het paard/pony stappen, en gewoon rustig aan beginnen, stappen net zolang totdat je je op je gemak voelt als je denkt dat je het aandurft kun je rustig aan draven op een gegeven moment wil je vanzelf wel even galopperen, misschien zijn er instructeurs/instructrices die willen helpen. gewoon blijven proberen, je zelfvertrouwen groeit daardoor ook zelfs op een paard waar je niet helemaal zeker over bent en natuurlijk altijd in je hoofd houden jij bent de baas.

labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-02-04 13:46

Nou mensen. bedankt voor de hartonderderiemstekende reacties. Ben blij te horen dat er meer mensen last van hebben, ik zal zeker jullie tips ter harte nemen.

Zonnebloem

Berichten: 6288
Geregistreerd: 14-06-03
Woonplaats: Volendam

Link naar dit bericht Geplaatst: 03-02-04 14:19

Ik heb dat ook met 1 paard.
Verder rij ik meestal op van die gekkenhuizen en dan is er niks aan de hand. Vind dit stiekem heel leuk.
Maar bij dat p[aard weet ik niet wat het is.
Maar ik heb dat opgelost door er iedere keer weer op te gaan zitten.
Dat zeg ik nu wel zo makkelijk maar dat is met heel wat angst en beven gegaan hoor!!
En daardoor viel ik er waarschijnlijk ook steeds weer af.
Maar nu gaat het opeens goed en kan ik er gewoon op rijden zonder dat er wat aan de hand is Verward

Sterker dan de dood is de herinnering die blijft...
9 januari 2013 bevallen van een gezonde jongen: Jeroen.


labe
Berichten: 380
Geregistreerd: 18-10-03

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 03-02-04 15:19

Juist Zonnebloem, dat bedoel ik! Bij 1 paard, bij andere niet (Dennis schreef dat ook al), ben zelfs mijn nieuwe jonge merrie zelf aan het inrijden en vindt dat hardstikke leuk, mijn andere merrie is een hete racekonijn en ik geef er niets om en juist bij mijn paard waar ik de meest hechte band mee heb, klap ik dicht terwijl hij probeert z'n best voor me te doen, dus ik voel me ook best wel schuldig. Uiteraard zijn er wel een aantal heel vervelende incidenten geweest met vervelende gevolgen, dus de angst zal wel ergens vandaan komen.

Ik heb geen Anky-kwaliteiten en pretendeer ook geen sterruiter te zijn, maar een beetje rijden kan ik ook nog wel, anders waag ik me natuurlijk niet aan een groen paard, maar bij dit paard zie ik echt overal leeuwen en beren, echt een alles overheersende angst, tja, denk op zo'n moment dan maar eens aan technieken van het rijden te denken die er in de loop der jaren ingestampt zijn. En uiteraard dat het dan ook fout gaat op zo'n moment, er beweegt een grasspriet, meneer schrikt zich rot, draait zich en zet het op een rennen en ik zit weer met knikkende knieen in het zadel. Dag ontspanning, dag dressuurbasis, ik ben dan gewoon uitgereden, klaar. Bij ieder ander paard zou ik dus gewoon doen of er niets gebeurt is en doorrijden, of aanpakken als het om aanstellerij gaat, bij dit paard stap ik af. Bovendien mag een paard ook best een keer schrikken, dat is zijn aard nu eenmaal, anders kan ik beter op zo'n mooi gekleurd paard stappen dat bij C&A voor de ingang staat.........

Ik weet het allemaal wel, maar ja, nu de praktijk nog. Maar ik vindt het wel erg fijn om te horen dat er nog meer mensen die dit hebben, en laten we eerlijk zijn, toegeven dat je bang bent is niet zo erg, ik geef er allang niets meer om dat ik wordt uitgelachen. Ik heb er genoeg op hun bek zien gaan die mij hebben uitgelachen en zelf ook doodsbang waren voor hun paard maar liever verschuilden achter een grote mond. Stoer hoor!
Zelfkennis is de eerste stap tot zelfverbetering.


Wie is er online

Gebruikers op dit forum: Selina en 15 bezoekers