Jankend zit ik hier achter de computer. Ik jank de hele tijd al. ik ben jankend in slaap gevallen en jankend werd ik weer wakker.
Mijn lieve vriendje, mijn kamaraadje, ga ik verkopen. Hij gaat naar zijn allereerste eigenaar waarschijnlijk toe en daar de rest van zijn leven slijten.
Het werk wat hij bij mij doet kan hij niet meer aan. Het is te zwaar voor zijn voetje. Al het plezier wat ik hem de afgelopen 1,5 jaar met hem gehad heb, alle prijzen, alles wat ik geleerd heb van hem... DOor die achterlijke artrose kan het gewoon niet meer. Het is niet eerlijk.
Ik hou zoveel van hem, maar het is ook niet eerlijk tegen over mezelf. Ik wil leuk kunnen blijven doorrijden en niet elke keer afvragen wanneer hij weer kreupel zou kunnen worden...
Dit doet echt zo pijn, nu elk minuut van de dag dichterbij de werkelijkheid komt...
Het is vreselijk als je je lieveling moet verkopen, maar ik begrijp je redenering heel goed. Joh 1 troost, hij gaat weer terug naar zijn eerste eigenaar, kan hij daar nog een mooi leven hebben.
Och jemig, Kim, helemaal niet leuk! Arme jij. Maar ik ben ook wel blij dat je paard nog een tehuis zal hebben om zijn dagen uit te leven, dat is niet veel paarden met zijn probleem gegeven. Daar mag je best blij om zijn voor hem. Je kunt nu vast ook nog vaak even heen gaan voor een knuffel. Sterkte ermee, dat je verdriet hiervan hebt vind ik niet meer dan normaal. Hartstikke sneu voor jullie.
*hugg* Ik weet hoe moeilijk het is, je vriendje te moeten verkopen... Ik heb zelf mijn soulmate moeten verkopen maar je kan er op twee manieren mee omgaan...
Je kan dag en nacht huilen, zoals je nu doet, en blind worden voor de positieve dingen des levens... Daar wordt je alleen maar depressief van, en daar wordt niemand beter op.
Of je kan proberen te kijken naar het leven dat hij nu krijgt. Hij gaat weer terug naar zijn geboorteplaats, en daar genieten van zijn welverdiende rust. Je kan hem opzoeken wanneer je wil, jullie band hoeft niet verbroken te worden.
Het was de gedachte, dat ik hem nog zou kunnen zien, die mij door de verkoop heeft geleid. Had ik die gedachte losgelaten, had ik eraan onderdoor gegaan.
Heel veel sterkte!
You don't need eyes to see, you need vision. De Jack Meagher methode is dè oplossing voor al je ontspanningsproblemen
Wat verschrikkelijk voor je! Veel sterkte, je zal hem vast verschrikkelijk missen. Wel heel eerlijk van je, je wilt zelf ook leuk rijden, heel begrijpelijk.
Heel veel sterkte en ik weet dat het nu echt heel stom en nutteloos klinkt maar probeer in ieder geval in te zien dat het zo wel het beste is voor jou en je paardje...
Heel veel sterkte
Warina (Commandeur x Krawall) United (Havidoff x Jazz x Wisconsin) Jam Session (Don Tango B x Krack C x Jazz) Igor HR (Sorento x Jazz x Zuidhorn)
He gadver, dat is geen leuk nieuws. Aan de ene kan heb je gelukkig een plekje voro hem waar hij lekker oud kan worden (je kan hem vast nog eens opzoeken?) , aan de andere kant blifjt het moeilijk natuurlijk.. Heel veel stertke..
Where Life begins and Love never ends 6-5-2015 papa en mama geworden van Hanne
Toch fijn dat hij naar de oude eigenaar teruggaat. Daar kun je hem opzoeken en zo. Je hoeft nu niet de verschrikkelijke beslissing te nemen om hem af te laten maken terwijl hij eigenlijk nog een waardig leven kan hebben. En hij gaat ook niet een onzekere toekomst tegemoet. Probeer het van de zonnige zijde te bekijken. Zoveel mensen hier die proberen hun ongezonde dier ergens onder te brengen om hem maar niet in te hoeven laten slapen, wat niet lukt.
He dat is nooit leuk! Ik wens je veel sterkte en ondanks dat je nu helemaal niet blij kan zijn is het toch wel fijn dat je paard naar de oude eigenaar gaat. Kan je je paard toch nog opzoeken wanneer je wilt!
Succes he
Je bent niet sterker dan je paard, maar wel slimmer en sneller.
Berdien en Daphne: Zusjes en Kei hippe Yostipaardenmiepjes in hart en nieren!
Hè jakkes Kim, dus toch. Was laatst zo ontzettend blij voor je toen ik las dat je weer met hem gestart had, omdat het toen leek alsof het toch de goede kant op ging. En nu toch weer niet goed, heel sneu voor je, je was er al tijden bang voor volgens mij, maar nu is het dan toch echt zover. Ik hoop ook dat je na een tijdje met een goed gevoel kunt terugkijken op de keus die je gemaakt hebt, want inderdaad, voor Mirk is het wel een superoplossing op deze manier, al denk jij er nu waarschijnlijk niet zo over. Heel veel sterkte ermee, meid!
Ik ging een paard rijden van iemand Maestro. Deze zou ik rijden en een paar wedstrijdjes starten en dan zou hij verkocht worden.
Nou dit ging een tijd goed (8 maanden) en besloot om hem zelf te kopen. Hij kon Super Dessuur en Super Springen. Voelde me net een beetje Anky
Ik bleef hem rijden en uiteindelijk viel hij opeens kreupel ik had zoiets van
Maar ja dat kan, ik hem gestapt en weer opgebouwd.
Ik hem laten keuren, maar op de buigproef niet goed
Wij foto's van het been laten maken, en ja hoor Artrose (in erge vorm).
Ik voelde de spanning en begon al gelijk te huilen. Want het kon niet en het bestond niet. Ik wist zeker dat, dat zijn foto's niet waren, en hij zal en moest goedgekeurd worden.
Ik heb tot zijn box alleen maar gehuild. Ik heb er zeker nog de rest van de dag. 14.00 tot 18.00 erbij gezeten en zitten huilen.
En de volgende dag werd hij door de eigenaar opgehaald om weer huiswaarts te keren. (weer gehuild)
Ik mis hem op de dag van vandaag nog steeds.
Alhoewel ik nu een ander paard heb, hangen nog overal zijn foto's.
Ik kan me een beetje inleven met jou.
DIt is een zware beslissing maar helaas zal iemand hem moeten nemen. En dan liever de persoon die zielsveel van hem houdt toch?
Maar het is wel geweldig om te weten dat iemand hem zijn rust wil geven en een plek aanbiedt op een land.
Vind het een kanppe beslissing
En hoop dat als het bij mij voorkomt ik dezelfde kan maken als jou.