Ja het is erg triest....
Als ik met de stalhouder praat, dan lijkt het dat ie echt wanhopig is. Hij moet gewoon weg, het kan niet langer.
Ik kan dan wel naar een andere stal gaan, maar daar schiet ik ook niets mee op. Omgaan met andere paarden kan hij gewoon niet.
Misschien dat ie het over een aantal jaar wel uiteindelijk zou leren, maar misschien zijn er dan wel ernstige ongelukken gebeurd. Vanmorgen was weer het hele draad kapot. Het is echt gevaarlijk.
Het is zo jammer. Tis zo leuk paardje, hij is zo lief bij mensen, maar bij paarden dus niet.
Waarom moet mij dit nou weer gebeuren? Ik had dit niet kunnen voorzien.
Ik hoop dat ie een goed tehuis krijgt, ik hoop dat hij niet een paar keer per jaar van eigenaar moet verwisselen.
Ik weet niet echt wat ik nu moet voelen. Verdrietig ben ik niet, eerder opgelucht. Maar ik heb het idee dat dat verdriet nog wel komt....
En dan ga ik maar op zoek naar een ander paardje...