Geplaatst Het klinkt mischien een beetje suf, ik heb haar natuurlijk nog niet zo heel erg lang.
En er zijn een aantal situaties geweest, waarin ik heel erg geschrokken ben (en diep van binnen toch niet meer dat onverschrokken pony-meisje)..
En het resultaat was, dat ik een flinke knau in mijn zelfvertrouwen had gekregen en af en toe twijffelde of ik zo'n type paardje wel kon handelen..
Maar de laatste paar weken, merk ik zachtjes aan, dat af en toe het kwartje begint te vallen en dat ze niet meer zo paniekerig reageert.
Zo kon ze helemaal stressen met opstappen.
Heb ik dat een hele tijd met iemand ernaast gedaan, ging redelijk (als er maar een heel relaxed persoon naast stond)
Laatst ben ik met een peperemuntje aan de gang gegaan, en wat schetst mijn verbazing..
Na 1 keer snapte ze wat ik bedoelde en blijft keurig staan (zonder helper) ... ik heb haar toen maar eens even stevig omarmd en een dikke zoen gegeven..
Met rijden, kon ze helemaal flippen als ik contact maakte met haar mond en als ze dan redelijk ontspande, dan flipte ze weer helemaal als ik wilde aandraven (op dat punt zijn we ook een keer achterover geklapt)
We zijn toen aan de gang gegaan, met zorgen dat ze in stap goed voor het been komt, veel schakelen e.d.
Dat ging langzamerhand steeds beter, en tot mijn verbazing merk ik dat het de laatste twee weken eigenlijk in ene heel hard gaat.
Het opstappen en zoals vandaag ook met rijden, er zaten een paar overgangen bij van stap naar draf.... hmmm dan zit ik er echt met een big smile op!!
Mooi van achter uit, lekker over de rug, lekker smakelijk contact met haar mond... alsof je helemaal mee wordt genomen, en het paard lekker onder je 'doorkomt' (weet niet echt de uitdrukking hiervoor)
Wow dat is dan zoooo genieten!
En de galop, daar ben ik een hele tijd niet aan geweest, omdat ze helemaal in de stress ging (rug weg, paniek in haar koppie)
Dus heb ik dat er alleen bij gepakt aan de longeerlijn, en in het begin ging ze als een kamikaze en kon ze het ook amper een rondtje volhouden.
Maar dat verbeterde eigenlijk zo snel.
Later onder het zadel, zonder druk, na het rijden als ze helemaal ontspannen was, had ik een keer een ingeving en gaf ik gewoon de hulp voor galop.
En zo zonder dat ze het idee had dat ze 'gedwongen' werd, kreeg ze er ook heel erg lol in.
Werd ze helemaal super voor het been en maar briesen en mijn hand opzoeken.
Deze actie van mij, heeft mij ook geholpen met de overgang stap/draf.. alsof ze in ene door had, dat ik MET haar wilde werken (wilde uitnodigen niet dwingen) en dat dat ook leuk kan zijn..
Dus toen vandaag ik, na lekker instappen, contact maakte en ging schakelen in stap en op een gegeven moment een overgang naar de draf vroeg en zij daar super op reageerde, nou, dan kan mijn dag niet stuk
Het lukt zeker niet elke keer, en er is zeker nog heeeeel erg veel op aan te merken en dingen die nog veel beter kunnen.
Maar wat kan een mens blij zijn met wat er al is bereikt..
Oeps.. ik zie dat het een heeeeel lang stuk is geworden..
