Gewoon omdat het zo fijn is zo'n verhaal met paardenmensen te delen, toch een berichtje op bokt..
Gisterochtend hebben we Bono, mijn lieve oude paardje, laten inslapen. Hij heeft dinsdagnacht een zware koliekaanval gehad en reageerde nauwelijks meer op de medicijnen. Om elf uur 's ochtends werd ik door mijn pleegmoeder gebeld (waar hij woonde) of ik toestemming wilde geven om hem in te laten slapen. Het was duidelijk dat hij erg veel pijn had, dus ik heb haar meteen toestemming gegeven, al betekende dit dat ik er zelf niet bij kon zijn.
Wel zo snel mogelijk naar hem toegegaan, wilde hem nog 1 keer zien. Gewoon zodat het door zou dringen en natuurlijk om afscheid te nemen.
Het inslapen is erg goed gegaan. Hij wilde niet meer en heeft zich snel overgegeven.
Al met al ben ik erg tevreden over hoe het is gegaan. Hij heeft tot op het laatst genoten. Tuurlijk had hij zijn kwaaltjes. Het laatste jaar begon hij wat te dementeren en de laatste tijd was hij verschrikkelijk afgevallen. We hebben gevoerd tot we scheel zagen, maar zijn oude darmen namen het allemaal niet meer op. Toch was hij nog ontzettend vrolijk! Hij moest alles in de gaten houden en omdat hij los rond liep ging dat ook prima..
De laatste week van zijn leven is hij nog drie keer de tuin ingeslopen. Hij deed dit samen met zijn eveneens bejaarde partner in crime, een oude shetlander, die voor hem het touwtje losmaakte!
Tuurlijk zal ik hem missen, maar het is zo'n mooie en lange tijd geweest, dat ik absolute vrede voel met zijn dood. Het is goed zo.
Wilde paarden-Richard Jefferies (iets aangepast door mij..)
Als het zijn positie eenmaal heeft ingenomen, staat het als een standbeeld zo stil. Jonge paarden draven en rennen soms om zichzelf warm te houden, een oud paard weet dat het niet eeuwig kan draven en het nog kouder zal hebben als het stopt. Daarom staat mijn Bootje stil, stokstijf stil
Ach gossie Je zult wel een ontzettend dubbel gevoel hebben...... Aan de ene kant heeft ie zo'n goed leven gehad en heeft hij zo'n prachtige leeftijd mogen halen, maar aan de andere kant zul je hem toch wel ongelofelijk missen. 38 jaar worden met een (redelijk) goede gezondheid is natuurlijk geweldig, ik kan me voorstellen dat je dan ook kunt zeggen "dat het zo goed is"...... maar toch, hij is niet meer
Ik wens je in elk geval heel veel sterkte en ik hoop dat je de komende tijd kracht kunt putten uit de mooie momenten die jullie samen beleefd hebben
Heel erg moeilijk om afscheid van je paardje te moeten nemen! Maar wat een leeftijd zeg 38 jaar,als ik het verhaal zo lees van je heeft hij een geweldig leven gehad,en wat zal zijn eveneens bejaarde partnet hem verschrikkelijk missen! Ik wens jullie allemaal heel erg veel sterkte met verlies van jullie lieve bejaarden paardje,en geef zijn maatje maar een hele dikke knuffel van mij! Heel veel liefs van Lundi -xxx-
goh,ik word er helemaal stil van.... dat we dat allemaal maar mogen meemaken,dat de paardjes zo oud worden...,en ik wens je veel sterkte toe met je verlies..
heel veel sterkte hoor! het blijft een hele moeilijke beslissing om te nemen maar je hebt zeker de goede keuze gemaakt (wij hebben ook een pony staan van dik 30 jaar en ik ben zo bang voor de dag dat wij ook zo'n beslissing moeten nemen!) nogmaals: Bono zal heel blij zijn dat jullie hem verder lijden hebben bespaart en nogmaals heel veel sterkte
facebook: https://www.facebook.com/StalRhijnauwen pensionstal sinds 1981 met veel buiten (hele jaar-hele dag)voor de paarden en overdekte bak nabij de Uithof/Science Park
heel veel sterkte met het verlies van jouw bono. Het is altijd vreselijk om mee te maken, maar een geruststelling en troost voor jou is dat hij zo'n goed leven heeft gehad en zo ontzettend oud is geworden...
Heel veel sterkte met het verlies! Zoals ik jouw verhaal lees, heb je er vrede mee. Dat vind ik heel knap van je! Hij heeft een mooi leven gehad, en heeft een waardig einde gehad. Goed van jou dat je dat inziet! Petje af hoor...
Mijn superpoown Laliesk winnaar op de 101km te Wanroij met 40 min voorsprong!!! Ik heb nog een zenuw over en daar zit jij nu op te werken
Wat goed dat je het direct hebt laten inslapen en hem niet hebt laten lijden zodat jij hem nog kon zien..... dat noem ik nu echte dierenliefde!! Hij is oud geworden zeg, en hij heeft een goed leven gehad bij jullie. Heel veel sterkte , maar je hebt de juiste beslissing genomen.
Bedankt voor jullie lieve reacties! Het is toch altijd makkelijker om zoiets aan 'paardenmensen' uit te leggen..
Mjet, ik heb Bono vier jaar gehad ( 12 december 1999 was een HELE mooie dag ) Daarvoor heb ik hem zo'n twee jaar verzorgd. Ik heb hem van zijn vorige eigenaresse gekregen. Zij heeft hem 12 jaar! gehad. Daarvoor is hij ong. een jaar manegepaard geweest (in Rotterdam). Verder terug gaat mijn kennis over zijn verleden niet. Erg jammer, vooral ook omdat ik dus niet precies weet hoe oud hij is. Hij heeft een KWPN brandmerk, maar ik weet zijn 'officiele' naam niet en ook zijn stokmaat is waarschijnlijk veranderd. Mocht iemand hem herkennen (Foto's in profiel) dan hoor ik dat natuurlijk graag!