Even slikken en weer doorgaan

Moderators: Dani, ynskek, Ladybird, Hanmar, xingridx, Mjetterd, Polly, Giolli

Antwoord op onderwerpPlaats een reactie
 
 
Lot

Berichten: 1410
Geregistreerd: 09-07-01
Woonplaats: MesthoopCity

Even slikken en weer doorgaan

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-04 22:41

Voor de verandering heb ik eens geen zin om alleen maar vrolijke o wat is het leven leuk berichten te plaatsen. Keb net gehoord dat een vriendin van mijn zus borstkanker heeft en het valt niet meer te opereren. En dat is knap confronterend.
Mijn zus is een paar jaar geleden overleden aan kanker: eerst kreeg ze borstkanker en 'genas', een paar jaar later was het mis en in tien weken tijd zag ik een jong lichaam als mijn eigen totaal aftakelen tot letterlijk de dood er op volgde. Nou heb ik genoeg mensen begraven maar dit was toch wezenlijk anders, zo confronterend en dichtbij. Je zús! Op ouders ben je nog enigszins voorbereid, niet op de dood van iemand van 38.
Ik merk dat ik sindsdien heel anders in het leven sta. Aan de ene kant is het vreemd dat je een eigen gedachtenwereld hebt die bijna niemand kent. Dat is moeilijk, want soms voel je je enorm klote en dan doet iemand onaardig of bot tegen je, en dan zou je het wel uit willen schreeuwen van 'hé, ik heb mijn zus begraven, val een ander lastig' maar dat doe je niet want een ander heeft niks met mijn ellende te maken. Die heeft misschien zelf wel veel meer ellende. Dat kan je aan de buitenkant immers niet zien. Sindsdien ben ik nóg doller op mijn beesten, die kwetsen immers niet. Niemand die door heeft dat ik élke dag aan mijn zus denk, want daar wil ik anderen niet mee opschepen, er zijn tenslotte gezelliger onderwerpen. Niet dat mijn vrienden er niet voor me zijn hoor, integendeel. Maar het meeste beleef je - ik in ieder geval - toch alleen. Hoevaak word je niet geconfronteerd met borstkanker. Of je wordt 33 en mensen zeggen 'o erg he, dat vind je vast niet leuk'. Fout gedacht, ik kan niet wachten tot ik 35 ben, pas dán vier ik mijn verjaardag weer. Want mocht er bij mij ná mijn 35ste borstkanker worden geconstateerd dan kan ik in ieder geval eventueel mijn borsten houden. Maar ja, dat zeg je dan niet natuurlijk. Maar dat is wel míjn werkelijkheid. Ik ben niet bang voor de dood. Het moet gezellig genoeg zijn aan de andere kant. Ik ga er niet van uit dat ik 60 word, maar sluit tegelijkertijd niet uit dat ik 80 word en zonder bang of pessimistisch te zijn ben ik blij met elk jaar, en probeer van al het mooie in het leven optimaal te genieten. Ben dus ook extra allergisch geworden van het ongelooflijke gezever om niks van sommige mensen.

Begrijp me goed, het is niet mijn bedoeling om een dramatisch verhaal te houden, juist niet. Maar juist omdat ik geen zin heb om in mijn dagelijkse IRL-leven dit soort dingen te zwaar te laten wegen, is Bokt best handig om ook eens uiting te geven aan iets dat voelt als een soort schaduwleven, het hoort bij mij maar zit binnen in me. En het wou er nu zeg maar eens even een keertje er redelijk anoniem uit. Zonder dat mensen me zorgelijk aankijken of morgen gaan vragen of het al beter gaat. Haha! Want t gaat prima met me. Ben wel erg benieuwd naar ervaringen van anderen, want er moeten ongetwijfeld mensen zijn met dezelfde gevoelens. Lijkt me. Toch?

Hoop niet dat dit té lang is geworden...


Desiree

Berichten: 28760
Geregistreerd: 23-01-01
Woonplaats: Twente

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-01-04 22:46

Zulke gevoelens speelt in elk mens. Elk mens krijgt zijn portie mee. Sommigen moeten het nog krijgen en krijgen het pas laat. Het verlies van jouw zus is jouw kruis. Natuurlijk blijft dat spelen. Wat ik wel raar vind is dat mensen het raar vinden om over zulke gevoelens te praten. Het is namelijk iets dat bij de meeste mensen niet onbekend is. Het speelt volop. Waarom er dan zo stil over doen?

De hond is de betere mens

Anoniem

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-01-04 23:01

Sja, sterkte denk ik, live your life as you wish... Ik weet niet wat anders te zeggen, behalve dat je me nu wel iets geleerd hebt met je verhaal Lachen

Lot

Berichten: 1410
Geregistreerd: 09-07-01
Woonplaats: MesthoopCity

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-04 23:02

Ik geloof niet dat zulke gevoelens in iedereen spelen. Mensen kunnen soms ongelooflijk bot doen. Zo ging iemand me eens vertellen hoe smerig een borstkankerborst eruit ziet. Of dat ik bij kennissen aan tafel zat en het ging over iemand met een spierziekte en iemand zei: kanker is erg, maar dit it véél erger.

Ik doe er niet stil over, maar het moet geen excuus worden. En ook niet allesoverheersend. Ik ga niet om mijn werk als ik het ff niet trek en ik krijg er extra werk bij met dit soort argumenten aankomen. En heb ook geen zin om er elke dag met mensen over te praten. Terwijl het wel elke dag in me leeft ja. Ik vind t niet raar, wel belastend voor anderen en dat probeer ik zo min mogelijk te doen. Call me stupid.

...

Nuv

Berichten: 1127
Geregistreerd: 04-01-02
Woonplaats: hh

Link naar dit bericht Geplaatst: 06-01-04 23:09

Je moet ook geen muur om je heen gaan bouwen, dat helpt je ook niet. Als jij zin heb om er over te praten moet je dat doen, met een van je beste vrienden, en dan zijn ze er voor je! Dat lucht op, en is helemaal niet belastend voor de ander! Ik stond zaterdag ook nog bij ons in de binnenbak vreselijk te huilen op de schouder van een vriendin omdat m'n oma een zware beroerte gehad had die ochtend, maar het luchtte op, en het bleef niet als een steen in je maag zitten, als was het alleen maar even die dag...
Maar inderdaad, iedere mens heeft z'n eigen gevoelens, en je moet doen wat je zelf denkt dat goed is!

Ehmja??

Kyan01

Berichten: 5404
Geregistreerd: 22-09-01
Woonplaats: Den Haag

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-01-04 08:53

Dit is idd erg confronterend en moeilijk te accepteren maar je leven gaat hoe dan ook door..... In zulke momenten is je grootste wens de tijd stil zetten en hopen dat alles dan zo blijft zoals het nu is.... Je valt in soort van herhaling met je zuster en dat ga je zeker merken dat die gevoelens van toen nu weer opkomen probeer deze goed te oderscheiden Knipoog Ik kan me goed indenken hoe je je nu voelt kan niet meer zeggen als sterkte de komende tijd en als je je verhaal kwijt wil kan dat altijd.


Femke

22-09-2006 is mijn zoon Kyan geboren!!
http://www.futerehope.come2me.nl/" target="_blank


sonjabelgium

Berichten: 6907
Geregistreerd: 11-09-02

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-01-04 08:59

Volgens mij heb je het hele gebeuren nog niet verwerkt, heeft het nog niet echt de plek in je leven gevonden. Misschien moet je er juist over praten om het z'n plekje te geven? Zo'n agressieve vormen van kanker zijn niet mals en doen me vrezen .... er is bij mij een knobbel ontdekt .....

BC260894 - GL211096 - GA270405 - BO120607 - GN120710
5 Zoete snoetjes <3 THANX FOR THE VOTES FOR NEELTJE - http://9maand.be/ SHE WON *\o/*

Elke dag is een uitdaging… & een kans om te genieten.

Katja
Blogger

Berichten: 42172
Geregistreerd: 29-04-02
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-01-04 10:05

Ik herken dat gevoel wel wat jij omschrijft Lot. Mensen kunnen helemaal de verkeerde dingen zeggen in jouw ogen maar dat komt gewoon door wat je meegemaakt hebt.
Ik heb daar ook regelmatig last van zelf nu ik jou stukje lees.

Lot schreef:
Je zús! Op ouders ben je nog enigszins voorbereid, niet op de dood van iemand van 38.



Dat kwetst mij namelijk weer ik was ook niet op de dood van mij moeder voorbereid en zeker niet op de leeftijd die ik toen had. Ik heb nooit een zus gehad dus kan de vergelijking natuurlijk moeilijk trekken.

Ik weet dat jij die opmerking helemaal niet verkeerd bedoeld maar het geeft maar aan de je door je eigen verdriet dingen helemaal anders op kunt vatten dan ze eigenlijk bedoeld zijn.

Inmiddels is er voor mij al een paar jaar overheen gegaan en kan ik de dingen weer makkelijker relativeren.

Heel veel sterkte hiermee en als je een keer met iemand wil praten en huilen dan weet je me wel te vinden.

Lot

Berichten: 1410
Geregistreerd: 09-07-01
Woonplaats: MesthoopCity

Link naar dit bericht Geplaatst door de TopicStarter: 07-01-04 11:35

Sorry, was inderdaad absoluut niet mijn bedoeling je te kwetsen!!!! Maar ik heb mijn vader ook al verloren en merk dat dit voor míj persoonlijk een andere extra dimensie had omdat het zo raar is zo'n jong lijf als het jouwe letterlijk te zien afsterven. Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat dat erger zou zijn dan het overlijden van een ouder. Maar na de dood van mijn vader ben ik altijd bang geweest voor de dood van mijn moeder, en heb me nooit voorbereid op de dood van een zus. Zo bedoelde ik het.

Enne, likewise he, je weet me ook te vinden!

Katja
Blogger

Berichten: 42172
Geregistreerd: 29-04-02
Woonplaats: Utrecht

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-01-04 12:44

Ik begreep helemaal hoe je het bedoelde wilde alleen even aangeven dat je soms mensen onbewust kan kwetsen. En andere die jou kwetsen dat dus vaak niet zo bedoelen.
Op mijn zieltje zit inmiddels wel weer een eeltlaagje maar een jaar geleden had ik bovenop de kast gezeten.

Sall

Berichten: 6656
Geregistreerd: 20-05-03

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-01-04 12:45

Heel herkenbaar, heb gelukkig (nog) geen naast familie leden verloren.
Maar wel een paar maanden geleden een vriendin en een andere vriendin is een jaar geleden tegen baarmoederhals kanker behandeld en worsteld nog dagelijks om haar leven op de rit te krijgen.
Gelukkig stort ze haar hart af en toe bij me uit (want praten daar over is niet aans sterkste kant) ..
Het is idd zo, dat door wat je mee maakt je standpunt in het leven veranderd.

op zoek naar bijzondere kunst? www.paulinezeij.nl

Desiree

Berichten: 28760
Geregistreerd: 23-01-01
Woonplaats: Twente

Link naar dit bericht Geplaatst: 07-01-04 12:52

Lot schreef:
Ik geloof niet dat zulke gevoelens in iedereen spelen. Mensen kunnen soms ongelooflijk bot doen. Zo ging iemand me eens vertellen hoe smerig een borstkankerborst eruit ziet. Of dat ik bij kennissen aan tafel zat en het ging over iemand met een spierziekte en iemand zei: kanker is erg, maar dit it véél erger.
.

je hebt mensen maar je hebt ook potloden. En daar krijg je ook mee te maken. Dat waren meer potloden. Haha!

Ze zeggen wel eens, dat als je wat meemaakt, dan word je pas echt mens. Dat wil zeggen dat als mensen zelf nooit iets hebben meegemaakt ze vrij oppervlakkig zijn en weinig begrip kennen voor iemand, of zich enigszins kunnen voorstellen wat iemand doormaakt. Op een paar mensen na, die een groot empathisch vermogen hebben, want die zijn er ook.

Of ze zeggen, je kunt de zon niet zien als je niet ook de schaduwzijde kent. En daar zit ook wel iets in.

En dan is er nog iets; ieder zijn eigen verdriet is het grootste verdriet. Ook al maak je nog zoiets ergs mee, er is altijd iemand die NOG iets ergers heeft meegemaakt. Maar dat maakt het er voor jezelf niet gemakkelijker op, sja, je kunt hooguit beter relativeren als je je dat eenmaal goed realiseert. MAar mensen mogen dus het verdriet van een ander nooit bagateliseren, iedereen heeft recht op zijn eigen verdriet.

De hond is de betere mens


Antwoord op onderwerpPlaats een reactie

Wie is er online

Gebruikers op dit forum: _xManadisx_, annaxmaex, Baredawn, Corien_, Mutsie93, nuscaniels, PollyPancake, Priscilla27 en 39 bezoekers