Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-04 11:03

Ik denk dat ik hulp nodig heb...

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-04 11:03

Het gaat de laatste tijd onwijs slecht met me.
Alles lijkt tegen te zitten. Niet kleine dingen, maar alle serieuze dingen gaan fout.
Ik had zo gehoopt dat 2004 mijn jaar ging worden. Maar ook dit jaar gaat weer alles fout. Ik dreig een mens en een dier te verliezen.
Ook gaat het weer fout tussen mijn ex en mij. Ik moet accepteren dat het uit is, maar dat lijkt voor mij nu onmogelijk.
Ik ben helemaal lam. Nergens zin in.
Ik rijd niet eens meer. Kom wel iedere dag even langs bij het paard. Knuffelen, wandelen, poetsen. Maar rijden, nee, geen zin.
Vrienden zie ik niet meer.
Doordat ik niet meer vaak op stal kom weinig contact met stalgenoten, waar ik voorheen toch veel mee om ging.
Doordat ik naar een andere opleiding ga geen contact meer met klasgenoten. Waarvan er 4 zijn die ik al ongeveer 4 jaar ken.
Ik heb gewoon niemand om even mijn hart te luchten, even bij uit te huilen en iemand die me zegt dat alles weer goed komt, ik het niet moet opgeven, maar moet blijven vechten.
Die woorden probeer ik mezelf te vertellen maar het lukt niet, ik kan niet meer zo denken.
Door een eerdere zelfmoord poging van mij weet ik zeker dat ik dat nooit meer zal doen, maar ik denk wel vaker op een dag waarom ik toch leef?
Het lijkt dat niemand me nodig heeft. Dus waarom besta ik dan?
Ik heb ernstig het gevoel dat dit gewoon de verkeerde kant op gaat.
Gelukkig kan ik nog normaal denken en ik denk dat ik hulp nodig heb.
Een tijd terug heb ik al bij een psychiater gelopen, dat was iets wat ik heel fijn vond. Ookal was het maar om mijn hart even te luchten.
Ik zou graag weer zulke goede hulp willen. Maar ik weet niet hoe.
Moet ik dit aan mijn ouders vertellen? Dat het zo slecht met me gaat?
Ik weet echt niet meer wat ik moet doen.
Het liefst lig ik de hele dag in mijn bed uit te huilen met een goede cd op.
Maar dat is niet genoeg, ik denk echt dat ik hulp nodig heb..
Misschien niet zo zeer gelijk professionele hulp. Maar ook vrienden die een arm om me heen slaan en misschien zelfs een schop onder mijn kont geven om te zeggen dat ik door moet gaan, vechten!

Er gebeuren ook heus wel goede dingen in mijn leven. Maar op dit moment zijn de tegenslagen gewoon 100 x sterker...

Bedankt voor het lezen.. Ik moest even mijn hart luchten.

**Geplaatst:** 06-01-04 11:12

Geplaatst: 06-01-04 11:12

Meisje toch.. Wat een verhaal...

Je moet nooit denken dat mensen je niet nodig hebben hoor! Je zult versteld staan hoeveel mensen om je geven, je vrienden, je ouders, wij bokkers!!
Het is heel erg moeilijk om om te gaan met zoveel verdriet in een keer, een mens kan maar een bepaalde hoeveelheid hebben. Veel praten is iets wat mij veel geholpen heeft. Schrijf het hier maar lekker van je af! Wij helpen je wel hoor!

Onthoud een ding goed: zo donker kan de lucht voor jou niet zijn, eens gaat voor jou ook het zonnetje weer schijnen!! Vergeet dat niet! Het komt allemaal wel weer goed. En tot die tijd slaan wij gewoon een virtuele arm om je heen en geven we je een knuffel wanneer je die nodig hebt! Ach gut

Dikke knuff! En kop op meis je bent niet alleen!

**Geplaatst:** 06-01-04 11:23

Geplaatst: 06-01-04 11:23

Inderdaad, je bent niet alleen en denk nooit dat mensen je niet nodig hebben!! Dat is echt niet waar!! Maar als jij je afsluit en niet praat over je problemen, kunnen mensen/je ouders je ook niet helpen!! Zoek hulp, dat is de eerste stap, en probeer toch weer lekker te gaan rijden. Als afleiding en geniet van het contact met je paard. Zo te horen heb je ook aardig wat meegemaakt en staat je nog wat te wachten. Dat moet je niet alleen willen verwerken!! Praat met mensen, zeg hoe je je voelt en zoek hulp! Dan duim ik voor je dat 2004 toch een mooi jaar voor je wordt!!

Culemborg here I come!!

**Geplaatst:** 06-01-04 11:37

Geplaatst: 06-01-04 11:37

Ik weet er goed wat je voelt, ik zit in een gelijkaardige situatie, alleen ben ik een stuk(je) ouder. Ik heb m'n paardjes waarin ik kan vluchten en m'n kinderen. Bedenk dat je dieren afhankelijk zijn van jou en je zal je al een stuk nuttiger voelen.

BC260894 - GL211096 - GA270405 - BO120607 - GN120710
5 Zoete snoetjes

THANX FOR THE VOTES FOR NEELTJE - http://9maand.be/ SHE WON $*\o/*$

Elke dag is een uitdaging… & een kans om te genieten.

**Geplaatst:** 06-01-04 11:59

Geplaatst: 06-01-04 11:59

Ik ben het helemaal met Sorane eens heb er niets meer aan toe te voegen.
En ook ik zal een virituele arm om je heen slaan.

Dikke knuffel en kop op, ook voor jouw zal het zonnetje weer gaan schijnen.

**Geplaatst:** 06-01-04 12:37

Geplaatst: 06-01-04 12:37

Vertel het a.j.b. aan je ouders. Weet zeker dat ze je zullen steunen.

**Geplaatst:** 06-01-04 13:37

Geplaatst: 06-01-04 13:37

*legt een arm om je schouders*

Kop op meid! je bent nooit alleen op de wereld, en denken dat dat wel zo is is de grootste fout die je kan maken...

Ik denk dadt je ouders schrikken als je verteld hoe slecht het met je gaat, en ik weet niet hoe je relatie met hun is, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er niet alles aan zullen doen om je te helpen, misschien weer bij een psychloog/psychiater, maar misschien helpt gewoon met hen praten al...

Probeer ergens de energie vandaan te halen om weer dingen te gaan doen: neem een keer priveles van een dure trainer uit een spaarpotje dat je nog ergens hebt staan, ga met drie vriendinnen naar de leukste/domste film die er in de bioscoop draait, et cetera!

als je me wilt PBen mag dat, hoeft lekker niet..

Eén ding.. k heb ooit geprobeerd een suicidale vriend uit de modder te trekken, en heb gemerkt dat je iemand niet kan helpen als hij/zij niet geholpen wil worden.... Als je hulp krijgt, stel je dan niet passief op, maar actief...

**Geplaatst:** 06-01-04 13:38

Geplaatst: 06-01-04 13:38

*legt een arm om je schouders*

Kop op meid! je bent nooit alleen op de wereld, en denken dat dat wel zo is is de grootste fout die je kan maken...

Ik denk dadt je ouders schrikken als je verteld hoe slecht het met je gaat, en ik weet niet hoe je relatie met hun is, maar ik kan me niet voorstellen dat ze er niet alles aan zullen doen om je te helpen, misschien weer bij een psychloog/psychiater, maar misschien helpt gewoon met hen praten al...

Probeer ergens de energie vandaan te halen om weer dingen te gaan doen: neem een keer priveles van een dure trainer uit een spaarpotje dat je nog ergens hebt staan, ga met drie vriendinnen naar de leukste/domste film die er in de bioscoop draait, et cetera!

als je me wilt PBen mag dat, hoeft lekker niet..

Eén ding.. k heb ooit geprobeerd een suicidale vriend uit de modder te trekken, en heb gemerkt dat je iemand niet kan helpen als hij/zij niet geholpen wil worden.... Als je hulp krijgt, stel je dan niet passief op, maar actief...

**Geplaatst:** 06-01-04 14:06

Geplaatst: 06-01-04 14:06

Voor mij was 2003 gewoon een rampjaar, ik voelde me ok zo klote, ik heb hulp gezocht, via de huisarts naar een psychiater, met de nodige medicatie en groepstherapie sta ik nu in 2004 weer positief op mijn benen, ik ben er nog niet, maar het begin is er.
Mijn advies is om gewoon open kaart met je ouders te spelen, en zoek hulp.
En wat je paardje betreft, als je geen zin hebt, dwing je dan af en toe om te gaan rijden, uiteindelijk geeft je dat zo een goed gevoel..

Je mag me Pben...

Sterkte..

Liefs Clau

http://www.mcclaudsstables.nl

**Geplaatst:** 06-01-04 14:06

Geplaatst: 06-01-04 14:06

Je staat er nooit alleen voor!!!! Dit moet je nooit vergeten.
Ga idd met je ouders praten, misschien kunnen zij je verder helpen!

[ITP] When people say it's just a horse,they just don't understand

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-04 14:06

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-04 14:06

Bedankt voor de lieve reacties.

Ik wil graag hulp, dus passief opstellen zal niet gebeuren.

Dat er ooit weer een zonnetje bij me gaat schijnen kan ik me op dit moment gewoon niet voorstellen.
Ik dacht dat ik alles wel had gehad, en dat 2004 vast en zeker beter zal gaan. Maar het gaat alleen maar slechter.
Ik ben zo emotioneel als de pest hierdoor en mijn moeder weet dit ook.
Ik ga iedere avond met tranen in mijn ogen naar bed. Vooral 's avonds is het erg..
Dus dan vraagt mijn moeder wel wat er is. Maar ik kan totaal niet over mijn gevoelens praten.
Dat is zo klote..

Ik probeer nu zelf stappen te ondernemen. Net al gevraagt of een vriendin zin heeft om mee te gaan naar de bios. Maarja, dat gaat ook niet door.

Ik begin ook steeds depressiever te worden omdat iedereen gezellig op school zit. Het is saai op MSN e.d. En niemand om wat leuks mee te doen.
Ik zit hier maar saai thuis, en zou willen dat ik ook naar school kon..

**Geplaatst:** 06-01-04 14:09

Geplaatst: 06-01-04 14:09

Je kan wel goed schrijven over wat je voelt... misschien een idee om je moeder een brief te schrijven?

**Geplaatst:** 06-01-04 14:10

Geplaatst: 06-01-04 14:10

met professionel hulp kun je proberen weer een dagbesteding en indeling te krijgen. ik heb ook anderhalf jaar thuisgezeten en dat sloopt je, probeer weer dingen te ondernemen om zo weer plezier te krijgen in dingen. sterkte

**Geplaatst:** 06-01-04 15:29

Geplaatst: 06-01-04 15:29

Dit klinkt misschien heel flauw en kinderachtig, maar heb je al eens bloed laten prikken? Een kennis van mij is máánden depressief geweest, en dat bleek 'gewoon' vitamine-tekort te zijn. Toen heeft ze daar pilletjes voor gehad, en sindsdien voelt ze zich zoveel beter. De tegenslagen verdwijnen er niet van, maar ze kon het allemaal wel een stúk beter aan.

Ga eens naar de dokter, zou ik zeggen. Dan kan een lichamelijke oorzaak (vitamine-tekort, lichtgebrek) uitgesloten worden, en dat kán al veel oplossen.

En wat iedereen hier al zegt: kop op meid, en schrijf het hier fijn van je af! Wij luisteren naar je, en het kan al een hoop schelen als je het hier kwijt kunt. Ik denk dat het voor ons heel moeilijk is om advies te geven, omdat we jen iet persoonlijk kennen en de hele situatie niet kennen (daarvoor moet je toch bij iemand in je omgeving zijn, of zelf beslissen hoe je dit op wilt lossen), maar je vindt hier in elk geval een luisterend oor!

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-01-04 15:50

Geplaatst door de TopicStarter: 06-01-04 15:50

Vitamine-tekort... Dat heb ik al zo'n jaar of 5. Maar ik denk niet dat dat er echt mee te maken heeft. Aangezien ik me pas zo voel sinds een maand of 3 nu denk ik.
Ik denk niet dat er echt een lichamelijke oorzaak aan vast zit.
Het is gewoon zo dat ik de afgelopen 3 maanden ongeveer alleen maar tegenslagen heb gehad, en niet zo'n kleine..

**Geplaatst:** 06-01-04 16:11

Geplaatst: 06-01-04 16:11

Misschien heb je een lichte depressie, ga eens naar de dokter of praat er met vertrouwde personen over. Probeer je fit te voelen, door b.v lekkere gerechten te maken met veel groenten, ga eens een uurtje flink jezelf in het zweet werken. Met dat lamme gevoel kun je juist beter actie ondernemen

Vandaag even geen achterhaalde quotes

**Geplaatst:** 06-01-04 16:19

Geplaatst: 06-01-04 16:19

Ook bokker schreef:
Vitamine-tekort... Dat heb ik al zo'n jaar of 5. Maar ik denk niet dat dat er echt mee te maken heeft. Aangezien ik me pas zo voel sinds een maand of 3 nu denk ik.
Ik denk niet dat er echt een lichamelijke oorzaak aan vast zit.
Het is gewoon zo dat ik de afgelopen 3 maanden ongeveer alleen maar tegenslagen heb gehad, en niet zo'n kleine..

De reden is hier wel duidelijk Knipoog

. Ik heb het ook gehad, alleen werd ik in mijn topic min of meer "afgemaakt". Tegenslagen mocht ik niet noemen, want bla bla bla ... Gek genoeg is het van me afschrijven alleen al een opluchting geweest en de paar bokkers die het wel ernstig namen en even een schoudertje hebben gezet hebben me dan ook echt goed geholpen gewoon door te luisteren OK dan!

Tegenslagen zijn niet weggegaan, nee, integendeel, er is er nog één bijgekomen dan. Het gevoel van erkenning is zo belangrijk. Veel keuze heb je dan jammer genoeg niet al heb jij nog het geluk dat je je ouders hebt waar je hopelijk bij terrecht kan. Ook al kan je niet goed praten, ze zijn er. Praten kan je leren, probeer het gewoon 's ...

BC260894 - GL211096 - GA270405 - BO120607 - GN120710
5 Zoete snoetjes

THANX FOR THE VOTES FOR NEELTJE - http://9maand.be/ SHE WON $*\o/*$

Elke dag is een uitdaging… & een kans om te genieten.

**Geplaatst:** 06-01-04 16:36

Geplaatst: 06-01-04 16:36

Hooii lieverd.. Lovers

Ik denk weet wel bijna zeker wie je bent maar dat doet er even niet toe..
Ik wil je alleen even zeggen dat ik er echt altijd voor je wil zijn en dat je ook mag langskomen een weekje als je even weg komt dan regel ik wel wat voor je en je kan ook altijd bellen of wat dan ook he Lovers

Kop op lieffie..!!

Jij hebt mij geholpen altijd en nog..Nu wil ik ook wat terug doen hoor Ach gut

!!

Sterkte.!!

Your my world, my heart, my soul
If you ever leave..
Baby you would take away everything good in my life

**Geplaatst:** 06-01-04 16:51

Geplaatst: 06-01-04 16:51

Aah meisiej, echt rot voor je, denk je dat je dat rampjaar eindelijk over is, en wil je weer fris het nieuwe jaar in, gaat het nog niet zoals je wilt... Als ik me erg voel krijg ik juist de neiging om heel veel te gaan rijden, tot dat goed gaat, dat er tenminste nog iets wel goed gaat Lachen

en op de nieuwe opleiding krijg je vast ook vrienden!! misschien niet zo close als met je oude groep, maar het is alvast een begin dan!!
Probeer anders met je moeder ofzo te praten of iemand anders waar je mee in huis woont waar je goed mee overweg kan, ze willen je echt niet kwijt en hopen natuurlijk dat het goed met je gaat, en ze zullen er ook alles aan doen om je te helpen Lachen

Ga anders misschien een keer een verfrissende buitenrit met wat stalgenoten maken, dan zie je die ook een keer.. Je moet gewoon afleiding zoeken, eik zorgen dat je de hele dag weg bent, tja, ik snap wel dat dat allemaal makkelijker gezegd is dan gedaan, maar je moet toch proberen het positieve eruit te halen.. kijk ik zit hier nou wel dingen op te noemen enzo en te zeggen ddat je positief moet blijven, maar ik snap eik wel dat dat haast niet meer gaat, maar ik kan eik niet meer zeggen als dat je positief moet blijven denken, en zorgen dat je het kwijt kan tegen iemand, want praten lucht heel erg op (bij mij tenminste altijd)
Desnoods pb me of voeg me toe op msn, ik luister altijd

**Geplaatst:** 06-01-04 17:08

Geplaatst: 06-01-04 17:08

Aah meisje!
Ik ken je gevoel maar al te goed.
Geloof me je moet wat gaan doen, spreek met vrienden af, doe leuke dingen, alles behalve thuis zitten en huilen.
Ik heb dit tijden zo gedaan en ik val nog steeds vaak terug daarin.
Dit heeft me echter absoluut geen goed gedaan ik wou niks meer, ik was niks meer waard en mijn leven net zo min.
Alsjeblieft zoek iemand op, het is goed dat je doorhebt dat je hulp nodig hebt.
Enneuh.......je hebt in ieder geval een hele hoop bokkers achter je staan, dat weet ik zeker!
Veel succes! Ach gut

**Geplaatst door de TopicStarter:** 07-01-04 15:25

Geplaatst door de TopicStarter: 07-01-04 15:25

Ik probeer nu allerlei dingen af te spreken maar het lukt gewoon niet. Verdrietig

Ze hebben geen tijd of geen zin...
Zelfs als ik zeg dat ik het gewoon even nodig heb omdat ik me heel erg küt voel hebben ze nog geen zin, tijd of geld.. (voor bijv. bios, of shoppen..)
Het lukt me gewoon niet.

**Geplaatst:** 07-01-04 15:39

Geplaatst: 07-01-04 15:39

Als je nu eens begon met een licht therapie? Een paar sessie zonnebank kunnen heel erg helpen dat je je beter gaat voelen. En probeer positief te blijven denken. Het jaar is net 7 dagen oud, en er kan nog van alles gebeuren. Om nu al te roepen dat het een rampjaar gaat worden is echt nog te vroeg.

Ik zou ook even naar de DA gaan en bloed laten prikken. Als je bloedarmoede hebt kun je je ook aardig down voelen...

Je suis Charlie.

**Geplaatst:** 07-01-04 15:39

Geplaatst: 07-01-04 15:39

Heej Meis, kop op! Heb een heel sterk vermoeden wie je bent, en je weet denk ik wel wat ik laatst tegen je zei. Toch nog een keer gaan praten meis, en er voor vechten. Niet opgeven en spreek met je zelf af, dat je bv om de dag gaat rijden. ben je bezig, geniet je lekker van je paard, en hou je contact met je stalgenoten.
Kop op he, en je weet waar je je hart kunt luchten he! Knipoog

Mijn mini’s & Equi Habitat in ontwikkeling volgen? @ethelate op Instagram

Gelukkig is mijn honger om te leren groter dan mijn ego - Mo Gawdet

**Geplaatst:** 07-01-04 15:53

Geplaatst: 07-01-04 15:53

Je schrijft dat je hulp wilt. Ga naar je huisarts en leg je probleem voor, die zal je doorverwijzen naar een psycholoog of maatschappelijkwerker.
Het klinkt misschien raar en bedoel het niet rot ofzo, maar zeg tegen jezelf dat je ervoor gaat, dat het jouw jaar word! Zet op papier een aantal dingen die je heel graag wilt bereiken, qua gevoel maar ook wat dingen ondernemen betreft. Zet daarbij hoe je denkt dit aan te gaan pakken en doe dit een voor een. Zo kan je steeds weer wat wegstrepen op je lijstje en zal je trots zijn op jezelf.
Die vriendinnen die je van je vorige school kent en al 4 jaar, zullen heus je vriendin nog wel blijven hoor. Zijn er dingen die je graag doet, doe die dan lekker en je zult ervan opvrolijken. Stil in een hoekje zitten mag voor eventjes, maar niet te lang, want daar schiet je niets mee op, je gaat je alleen maar rotter voelen.
Ik lees ook dat je haast geen aandacht meer voor je paardje hebt. Probeer hem dat weer te geven, hij word er ook ongelukkig van als hij ineens zn vriendje haast niet meer ziet.
Veel succes!

Zelfst. werkende hoefsmid met jaren ervaring (opleiding in Zwolle gevolgd) en veel geduld. Werkzaam in provincie Drenthe, Flevoland en Z- Friesland, van mini's, belgen, hengsten, opfok, gespecialiseerd in gangenpaarden

**Geplaatst:** 07-01-04 15:59

Geplaatst: 07-01-04 15:59

Cassidy schreef:
Ik zou ook even naar de DA gaan en bloed laten prikken. Als je bloedarmoede hebt kun je je ook aardig down voelen...

Naar de DA nog wel? Haha!

Maar ik ben het wel met Cassidy eens! Probeer eens wat lichttherapie, dat kan in deze donkere dagen zóveel uitmaken!
Het is sowieso een beetje een rotwinter, met veel vies druilerig weer, en weinig licht/heldere dagen. Ik geloof dat ontzettend veel mensen zich daardoor veel minder voelen dan andere jaren, en als je dan al zoveel tegenslagen hebt kun je dat er nou nét niet bij gebruiken.

In elk geval sterkte. Probeer er in elk geval wat aan te doen! Het van je af schrijven helpt natuurlijk ook al, maar ik denk dat je je stukken beter zult voelen als je actie onderneemt. Dan doe je ook dingen waar je zelf trots op kunt zijn, en als je hier door je eigen inzet uit weet te komen voel je je stukken beter dan wanneer je erin blijft hangen. Lachen

Wie is er online