Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-01 20:37

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-01 20:37

Ik vroeg me af hoe jullie daar over denken.

Als twee mensen een relatie hebben en de een gelooft wel en de andere helemaal niet en deze twee mensen willen trouwen, wat voor problemen zou dat allemaal met zich mee brengen.
Ik bedoel: als je denkt aan evt. kinderen, feestjes op zondag, noem maar op!

Ik hoor graag jullie meningen! Lachen

_________________
**Stille wateren........vangen geen wind**
(met dank aan Trivial Persuit)

[ Dit Bericht is bewerkt door: Lautje op 2001-11-06 19:38 ]

**Geplaatst**: 06-11-01 20:50

Geplaatst: 06-11-01 20:50

Komt me vrij bekend voor. In deze situatie zaten mijn ouders. Mijn moeder was absoluut niet gelovig opgevoed en mijn vader was streng gereformeerd opgegroeid. Toen mijn ouders een relatie met elkaar kregen waren mijn opa en oma er enorm tegen dat mijn vader iets kreeg met een ongelovige 'stadse'. Nu is het zo dat mijn vader altijd een bepaalde visie had van het geloof en nooit zo fanatiek was als zijn ouders. Mijn ouders hebben toen samen een kerk gekozen die zij allebei gematigd vonden. Dit is de Lutherse kerk geworden omdat deze iedereen nogal vrij laat in zijn/haar denkwijze. We gingen in het begin best regelmatig naar de kerk, maar dat werd in de loop der jaren steeds minder omdat we onze eigen manier van geloven gingen ontwikkelen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-11-01 22:47

Geplaatst door de TopicStarter : 06-11-01 22:47

Verder helemaal niemand die erop wil/kan reageren?? Verward

**Geplaatst**: 06-11-01 23:14

Geplaatst: 06-11-01 23:14

Ik denk niet echt dat het nog een echt probleem is van deze tijd. De meeste jongeren gaan over het algemeen niet vaak of helemaal niet meer naar de kerk. Ik zelf namelijk ook niet. Vroeger zei men dat 2 geloven op een kussen, daar zit de duivel tussen. Je hebt natuurlijk nog geloven zoals de grootouders van Maarten die daar wat strenger over denken, maar zijn ouders hebben een goede oplossing tussen gekozen. Ik zelf weet dat de kerk niets voor mij is, maar daar is iedereen vrij in. En op zondag doe ik alle dingen die ik normaal door de week ook doe.

**Geplaatst**: 06-11-01 23:14

Geplaatst: 06-11-01 23:14

Ik wil wel wat kwijt hoor... Ik ben dus zelf wel gelovig en het zou natuurlijk fijn zijn als mijn toekomstige vriend ook gelooft. Maar als het een strenger geloof is met andere denkbeelden dan die ik erop nahoudt...denk ik dat je dan nog beter een vriend kunt hebben die niet gelooft... Snappie??? Haha!

**Geplaatst**: 07-11-01 01:13

Geplaatst: 07-11-01 01:13

Tja, probleem is denk ik dat je daar je vriend/vriendin niet echt op uitkiest Haha!

Zou handig zijn.. 'Doe mij maar een nietgelovige vriendin die niet rookt, ouders heeft met een totaal inkomen > 500k/j, universitaire opleiding, geen paard, etc, etc Haha!

')..

Maar ja, denk dat het allemaal voor een groot deel afhangt van die vriend en zijn ouders. En natuurlijk hun geloof... Als hij en zijn ouders zich een beetje flexibel op willen stellen lijkt het me niet zo'n probleem (love conquers all enzo). Moeilijk te zeggen dus lijkt me. Ken zelf eigenlijk niet zoveel echt gelovige mensen.

**Geplaatst**: 07-11-01 01:18

Geplaatst: 07-11-01 01:18

ik akn niet echt iets zinnigs erover zeggen zonder ellelange lappen tekst. Maar communiceren is het antwoord denk ik.

**Geplaatst**: 07-11-01 01:21

Geplaatst: 07-11-01 01:21

hoi hier wil ik ook nog wel even op reageren.
zelf ben ik niet gelovig en mijn vriend niet dus dat is geen probleem!
maar ik kan mij het verhaal van Jurga ook goed voorstellen heb het namelijk gezien bij een goede vriendin van mij die wel (erg) gelovig is. Haar inmiddels exvriend had hier geen enkel respect voor en maakte constant kwetsende opmerkingen hierover. dit is de reden dat deze relatie stuk gelopen is dus ik denk dat het heel lastig ken zijn als een van de twee het respect voor de ander niet op kan brengen. Kan dit wel hoeft het geen enkel probleem te zijn natuurlijk!

**Geplaatst**: 07-11-01 10:23

Geplaatst: 07-11-01 10:23

Ik kan hier denk ik wel wat over zeggen, niet uit ervaring maar vanuit het standpunt van een gelovige. (ik ben dus gelovig, en mijn vriend ook).
Ik denk dat als je een relatie aangaat met een gelovige praten en discussieren heel belangrijk is! En een gelovige vindt het meestal fijn om ook over het geloof te kunnen praten, al is het maar af entoe. Ik praat daar best vaak over met mijn vriend en het lijkt me toch wel redelijk vervelend als hij er niets van zou willen weten. Maar als je er zelf ook open voor staat (en dan hoef je niet eens te geloven) en de ander WILT begrijpen kan het best goed gaan denk ik.
Ik weet niet of dit voor jouw persoonlijke situatie maar ik zou er ook in het begin al goed over praten. (COMMUNICATIE!)
Groetjes (en succes!?)
Petra

**Geplaatst**: 07-11-01 12:07

Geplaatst: 07-11-01 12:07

kan me voorstellen dat het wel lastig is.
Gelukkig hebben Wilco en ik er nooit problemen mee gehad, hij is hervormd en ik katholiek maar we gingen geen van beiden naar de kerk, zijn ook niet in de kerk getrouwd. Ik geloof wel maar op m'n eigen manier, daarvoor hoef ik niet naar de kerk.

Hier in Hardenberg is er een enorme groep gereformeerd vrijgemaakten.
Als 1 van hun iets krijgt met iemand van buiten de kerk (wat taboe is) moet die buitenstaander zich aansluiten bij de kerk,als hij/zij dit niet wil kan hij/zij vertrekken en is de relatie verbroken.
Blijft de relatie toch in stand, dan moet de kerkganger uit de kerk.
Dit vindt ik dus echt te ver gaan!!!
Ik respecteer iedereen in zijn/haar geloof maar het moet niet opgelegd worden.

[ Dit Bericht is bewerkt door: LUNA op 2001-11-07 11:08 ]

**Geplaatst**: 07-11-01 12:23

Geplaatst: 07-11-01 12:23

Maar wat ik me afvraag: kan degene die wèl met het geloof is opgegroeid 'eisen' van degene die niet met het geloof is opgegroeid dat diegene een groot deel van zichzelf inlevert in de relatie? Ik bedoel dan door bijvoorbeeld niet meer te sporten op zondag, terwijl de 'ongelovige' zijn of haar hele leven al gewend is dat wèl te doen? Je levert dan toch een groot deel van je vrijheid in. Mag je zo ver gaan in een relatie? Je moet dan eigenlijk kiezen tussen jezelf en je partner, of stel ik het nu te zwart-wit?

**Geplaatst**: 07-11-01 12:30

Geplaatst: 07-11-01 12:30

Ik denk dat je gewoon elkaar moet tespecteren(in elke relatie) Ik kan me zo voorstellen dat als ik een gelovige vriend zou hebben, ik toch zou gaan paardrijden op zondag. Ik zou misschien meegaan naar de kerk met kerstmis, maar zeker niet elke zondag. In principe hoeft het geen probleem te zijn als je elkaar maar respecteert en vrij laat in je eigen keuze.

**Geplaatst**: 07-11-01 14:13

Geplaatst: 07-11-01 14:13

Met mij zullen ze niet bar veel probs krijgen haha. Ik doe ook lekker waar ik zin in heb op zondag, al kan ik niet alles aangezien mijn ouders nog TEVEEL over me te zeggen hebben. Boos!

Al ben ik zeker wel van plan naar de kerk te blijven gaan. Of 'ie meegaat moet 'ie zelf maar weten, ik dwing niemand. Haha!

**Geplaatst**: 07-11-01 14:30

Geplaatst: 07-11-01 14:30

Ik zou het gaan sporten op zondag niet leuk vinden, maar er geen groot probleem van maken. Ik heb geen moeite met het sporten maar meer met het feit van dat je mensen laat werken voor je op zondag terwijl dat niet nodig is. Ik stap zelf ook rustig op het paard, of je nu gaat fietsen, wandelen of paardrijden......snap niet dat sommige mensen daar wel een probleem van maken.
Ik hoop dat jullie het snappen. Je mag best meer vragen. Maar ik geef mijn mening en zeg dus niet dat alle gelovigen er hetzelfde over denken. Pling

RESPECT en COMMUNICATIE zijn de sleutelwoorden voor een goede relatie denk ik, voor ELKE relatie.
_________________
Er is iets aan het uiterlijk van een paard
dat goed is voor het innerlijk van de mens!
~~SIR WINSTON CHURCHILL 1874-1965 ~~



[ Dit Bericht is bewerkt door: Sjimmy op 2001-11-07 13:32 ]

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-01 15:05

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-01 15:05

Bedankt voor jullie reacties. Lachen

Ik zal dan maar ook verklappen dat deze situatie inderdaad op mijn eigen situatie slaat...

Mijn vriendje is gelovig en probeert elke zondagavond naar de kerk te gaan.
Hij wordt niet gedwongen door zijn moeder, maar wil het zelf.
Bepaalde dingen doet hij dus niet op zondag, die ik wel doe.

We hebben nu 2 jaar een relatie en in het begin dacht ik er nooit zo over na, maar nu het toch wel heel erg serieus blijkt te zijn, denk ik er vaker over.

Zelf ben ik opgegroeid met het idee dat de zondag een gewone dag is, dus dat ik ook alles doe op zondag.

Mijn vriendje doet bepaalde dingen niet op zondag, en soms zijn dat de meest onbegrijpelijke dingen (voor mij dan he).
Ik zeg dan dat ik het niet begrijp waarom hij sommige dingen wel doet op zondag (tv kijken, meegaan met een buitenrit, op visite bij vrienden, etc.) en andere dingen niet (uit eten, feestjes, uitgaan, wedstrijden).

Hierover hebben best wel vaak woorden gehad en dan voelt hij zich gekwetst omdat ik het niet respecteer wat hij geloofd. Ik respecteer het wel, dat is het probleem niet. Maar ik vind het gewoon moeilijk te begrijpen dat sommige dingen wel 'mogen' en andere dingen niet.

Hij zegt zelf dat het de manier is WAAROP je gelooft. De een gelooft, maar doet gewoon dingen op zondag en ziet de zondag niet als 'heilig' en een ander doet juist bepaalde dingen niet op zondag omdat z'n GEVOEL zegt dat het niet goed is.

Dit heeft hij mij uitgelegd en ik begrijp het wel iets meer dan eerst, maar toch blijft het moeilijk voor mij.

Het is absoluut niet zo dat hij mij dingen verbiedt. Ik mag gerust -ook als we later getrouwd zijn- dingen op zondag doen, omdat ik nou eenmaal zo ben opgegroeid.

Maar toch kijk ik een beetje onzeker tegen onze toekomst aan.

Maar ik vind dit geen reden om het daarom uit te maken, omdat het niet zo'n hele last is.

Wie heeft er verder nog tips? Ik bedoel: voor mij, zodat ik mijn vriendje beter leer begrijpen.

**Geplaatst**: 07-11-01 15:21

Geplaatst: 07-11-01 15:21

Ik denk wel dat als de gelovige zijn zienswijze gaat opdringen bij de niet-gelovige het snel mis zal gaan. Het hangt er van af of de mensen elkaars mening kunnen respecteren. Sommigen voelen de behoefte de ander hetzelfde op te leggen in hun overtuiging. Dat zou bij mij niet lukken

**Geplaatst**: 07-11-01 15:25

Geplaatst: 07-11-01 15:25

let it flow, maar hou t in de gaten, hij ziet zondag als rust punt in de week, als je enige dag vrij.
Ik kan begrijpen waarom hij naar de kerk wil, waarom hij bepaalde dingen niet wil, dat is zijn keuze, zijn ritme, het is hoe hij zich fijn voelt.

Je vind t misschien hypocriet, maar het is hoe hij graag wil leven.

T hoeft helemaal niet fout te gaan, en k denk ook wel dat hij je voldoende ruimte erin geeft, maar hij heeft er bewust voor gekozen om het zo te doen, en je kan niet van hem eisen/verwachten om het anders te doen, alleen omdat jij dat wil.

Nogmaals, waarom is dit een probleem??

**Geplaatst**: 07-11-01 17:09

Geplaatst: 07-11-01 17:09

Lautje, als je vragen hebt PB je maar, ik wil je best eens helpen of mijn mening geven of iets uitleggen.
En ja MB dingen die later (misschien) gaan gebeuren -> kinderen krijgen, trouwen ja dat is wel iets waar je goed over moet praten en afspraken maken denk ik.
Succes!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-11-01 20:22

Geplaatst door de TopicStarter : 07-11-01 20:22

Citaat:
Op 2001-11-07 14:25, schreef Death_Squad:

Je vind t misschien hypocriet, maar het is hoe hij graag wil leven.

T hoeft helemaal niet fout te gaan, en k denk ook wel dat hij je voldoende ruimte erin geeft, maar hij heeft er bewust voor gekozen om het zo te doen, en je kan niet van hem eisen/verwachten om het anders te doen, alleen omdat jij dat wil.

Nogmaals, waarom is dit een probleem??

Nou Joost, ik zie het (in ieder geval nu wel) als een probleem, omdat we er al de nodige ruzies over gehad hebben.
En het is een probleem omdat ik het gevoel heb, dat ik niet goed reageer op hem en dat die reacties onterecht zijn.
Daarom vraag ik om tips van anderen, zodat ik mijn vriendje geen schuldgevoel aanpraat, want het is zijn keuze die ik moet accepteren.
Net zoals hij het accepteert dat ik dus wel dingen op zondag doe....

**Geplaatst**: 07-11-01 22:27

Geplaatst: 07-11-01 22:27

dus jij hebt er dus problemen mee dat hij bepaalde dingen niet wil op zondag, en jij wel, en je wil dit voor jullie beiden leefbaar maken?
Of hoe zit het?

K heb hier zelf nietr echt een oplossing voor. K heb t in mijn vorige relatie meegemaakt, dat ik op zondag 1x per maand naar de kerk wilde, en moest (k was acoliet, hulp van de pastoor, RK-kerk). T was ook omdat ik t leuk vond. In t weekend sliep mijn ex bij mij, of ik bij haar, maar het frustreerde haar dat we dan vroeg (lees 9 uur, dus dat vielwel mee) op moesten, (we werkten beiden op zaterdag, en zaten door de week op school).
En daar hebben we dus veel woorden over gehad.

Wij hadden als middenweg genomen, dat zij meeging naar de kerk (pastoor mocht haar ook graag, en zij hem ook, dus dat scheelde wel.
En als we niet naar de kerk gingen op zondag, sliepen we lekker uit, en deden we leuke dingen.

K zou zeggen, verdeel het, maar geef zelf ook, neem niet aslleen maar, alleen maar omdat je vind dat jij 'goed' zit en hij 'minder goed'.

Lau, vat t niet verkerd op, je weet zelf hoe k t bedoel, anders weet je me te vinden (06)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-01 00:03

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-01 00:03

Ik weet ook wel hoe je het bedoelt en je bedoelt het ook goed! Lachen

En ik vind ook dat je voor een groot deel gelijk hebt.
Ik moet niet te egoistisch zijn en ook open staan voor zijn ideeen. Niet alleen alles volgens 'mijn regels' willen doen, maar ook rekening houden met zijn gevoelens.

Door alle tips die ik heb gekregen ben ik heel wat wijzer geworden en ik ga van nu af aan daarin veranderen.
Dank jullie wel! Lachen

**Geplaatst**: 08-11-01 11:57

Geplaatst: 08-11-01 11:57

Legt hij ook uit waarom hij die dingen wel, en andere dingen niet doet? Het verschil lijkt mij, dat je door uit te gaan, uit eten te gaan en wedstrijden te sporten je mensen laat werken op de rustdag, terwijl dat andere ontspanning is! Valt me mee dat hij een buitenrit op je paard dan ook als ontspanning ziet (voor je paard dan)

Wederzijds respect, en veel praten en elkaar ook de ruimte geven zijn de belangrijkste dingen! Mijn vriend is gereformeerd opgegroeid. De problemen komen bij schoonouders vandaan, niet bij hem. Ik denk dat ik meer bezig ben met geloof, dan hij omdat hij teveel gepusht is door zijn ouders, en ik het zelf interessant vind (ik ben niet kerkelijk opgevoed)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-11-01 12:08

Geplaatst door de TopicStarter : 08-11-01 12:08

Citaat:

Op 2001-11-08 10:57, schreef joyce B:
Legt hij ook uit waarom hij die dingen wel, en andere dingen niet doet? Het verschil lijkt mij, dat je door uit te gaan, uit eten te gaan en wedstrijden te sporten je mensen laat werken op de rustdag, terwijl dat andere ontspanning is! Valt me mee dat hij een buitenrit op je paard dan ook als ontspanning ziet (voor je paard dan)

Precies zoals jij het zegt JoyceB!
Door uit te gaan, uit eten te gaan en wedstrijden laat je mensen werken voor je op zondag en dat wil hij dus niet.
Alleen als het helemaal niet anders kan.
Ik kan een voorbeeld geven van toen we op vakantie waren in Turkije. We zaten in een hote, dus konden zelf niets koken. We moesten dus verplicht elke dag uit eten. (Niet erg hoor Vork

), zo dus ook op zondag.
Voordat we op vakantie gingen hadden we het daar nog over gehad en toen wilde hij dus niet op zondag uit eten.
Uiteindelijk zijn we die zondag in de vakantie wel uit eten geweest, maar daarna niet uitgeweest.
Het kon toen gewoon niet anders, anders hadden wij geen eten.

Met mij meegaan op een buitenrit ziet hij als ontspanning en je laat niemand voor je werken. Hij zegt dat een paard nu eenmaal een dier is en op zondag ook z'n beweging nodig heeft.
Dat ben ik dus helemaal met hem eens.

Ik begrijp alleen niet dat hij bijvoorbeeld op zondag geen sinterklaas wil vieren bij mij op stal, terwijl ze dat 2 jaar geleden thuis wel hebben gedaan op zondag.
Hij zegt dat het draait om een soort verenigingsverband en dat hij daarom niet meegaat.
Dit vind ik moeilijk te begrijpen, maar accepteer het wel!

**Geplaatst**: 08-11-01 12:14

Geplaatst: 08-11-01 12:14

Jouw vriend maakt het wel moeilijk voor zichzelf zeg. Hij noemt het verenigingsverband, maar hij zou het kunnen zien als een clubje vrienden dat gezellig samenkomt om leuke dingen te doen met elkaar. Zou het kunnen dat hij er gewoon geen zin in heeft? Moet hij ook perse mee daarnaartoe>?