Ik ben het totaal met je oneens Sanderijn, op bijna alle fronten. No offence
ten eerste sluit ik me bij Jippie aan: het gaat er niet om wat waar is. Goed of fout bestaat niet.
Ten tweede:
Citaat:
maar in principe is de engelse dressuur erop gebaseerd het zwaartepunt te verplaatsen van voorhand naar achterhand.maar met laag diep en rondrijden leg je eigenlijk het zwaartepunt op de voorhand.
ook dat ben ik met je oneens. Mits goed gereden leg je het zwaartepunt helemaal niet naar de voorhand. Het paard draagt zichzelf nog steeds van achteruit, rijst op vanuit de schouder, alleen de hoofd/hals-houding is anders. De reden dat hij niet op de voorhand komt is juist doordat hij met véél meer impuls van achter uit loopt, en op die manier compenseert. Dat komt dus ten goede aan het oprekken van de bovenlijn.
Ik rijd mijn paard zéér rond, en zéér diep. Dat kan alleen als hij onvoorwaardelijk vóór mijn been uit is, en daar ligt eigenlijk het zwaartepunt van mijn hele training, op het verkrijgen van onvoorwaardelijke en haarscherpe reacties op mijn hulpen. Zowel been- als handhulpen overigens. Maximum output op minimum input zogezegd.
Ik heb gisteren een leuk gesprek met een stalgenootje gehad over de verschillen die wij hebben in onze manier van werken. Ik denk dat het belangrijkste verschil is tussen het systeem waar ik in leer te werken nu, en hoe ik vroeger reed is, dat ik nu niet op ondersteunende hulpen rijd maar op signaalhulpen. Ik probeer in principe geen hulp te geven, tenzij ik een correctie wil uitvoeren. Dat maakt het allemaal op zich een stuk simpeler, in elk geval kun je je controle veel verder doorvoeren. Het maakt het voor de ruiter in dat opzicht moeilijker, dat het een vrij vergaande controle over je eigen lichaam vereist. Maar dat is voor een heel groot deel te trainen.