Deze gedichten heb ik geschreven nadat ik te horen kreeg dat een pony waarvan ik veel hield overleden was
Toen ik jou leerde kennen,
Stond je bijna niemand aan,
Je moest heel erg wennen,
En uitte dat met slaan.
Maar wie had dat ooit gedacht,
Die ene grote ommekeer,
Je was geslagen met heel veel kracht,
Maar beter maakte ik je weer.
Sindsdien zijn wij vrienden geweest,
En we hebben van elkaar veel geleerd,
Dancer, je was een geweldig beest,
Ook al deed je soms wel iets verkeerd.
Ik was heel erg aan jou verknocht,
Met jou mooie lieve ogen,
Maar ik wist,
Op een dag werd jij verkocht,
Ik had er alles voor over gehad om jou te hebben,
Mijn hele vermogen
Op een dag moest je naar de markt mee,
Waar jij je volgende eigenaar trof,
Deze mensen leken toen geweldige eigenaars,
naar mijn idee.
En ik was gelukkig, wat een bof.
Ik heb jou nog lange tijd mogen verzorgen,
En heb jou baasjes veel bij gebracht,
Maar al die tijd bleef hun andere kant voor mij verborgen,
Van het een op het andere moment kwam er een verandering, als dag en nacht.
Het andere meisje beviel meer dan ik had gedacht,
En ik had haar nog wel aanbevolen,
Omdat ik zo weinig tijd bezat,
Ik merkte dat ik niet meer gewenst was,
En ging daardoor steeds minder komen,
Maar je bleef altijd bij me in mijn dromen.
Na lange tijd werd ik gebeld,
Ik kon mijn oren niet geloven,
Er werd mij iets vreselijks vreselijk verteld,
wat ik hoorde kom ik nooit meer te boven.......
Jij, uitgerekend jij,
was "vals" geworden,
Wat hebben ze met jou gedaan?
Zo was je nooit bij mij.
Na nog een paar verschillende tehuizen,
Ben je weggebracht,
Omdat je levensgevaarlijk was,
In het midden van je levenskracht.
En wat bleef er bij mij over,
Enkel nog wat zelfverwijt,
Ik had dit kunnen voorkomen,
had ik maar genoeg tijd.....
Wat ik nog heb van jou,
Wat foto's in een boek,
Je oude zadeldekje,
In mijn kamer, in een hoek,
En dan het allermooiste,
Mijn herinneringen aan jou,
Dancer ik zal je nooit vergeten,
Ik blijf je altijd trouw.
Je hebt dit nooit verdiend!!!!!!!!!!
Wat alleen een paardenliefhebber kan begrijpen.....
Dat je gelukkig bent,
als een zacht gehinnik je begroet,
En je weet dat je wordt herkend.
Dat je het niet erg vindt,
Om te fietsen door wind en weer,
Dat doe je voor hem iedere keer.
Dat je er geen problemen mee hebt,
Met de viezigheid in zijn stal,
Die je ijverig wegschept.
Dat je die speciale band voelt,
iedere keer als je hem poetst,
een band die steeds sterker wordt en niet meer verkoeld.
Dat je je vrij voelt als je hem berijdt,
Je problemen zijn even weg,
Je voelt je helemaal verblijdt.
Dat je bij hem uit kan huilen,
Hoewel hij je niet verstaat,
kun je altijd bij hem schuilen.
Wat alleen een paardenliefhebber kan begrijpen,
is het gevoel van leegte, verdriet en pijn,
als hij en jij, heel onverwacht, voor de rest van je leven gescheiden zijn...