Geplaatst Je snapt het ineens of je snapt het niet.
Mijn jeugd is niet makkelijk geweest,ouders gescheiden,veel dierbaren verloren en de gruwelijkste dingen die je je maar kan bedenken zijn er met me uitgespookt.
Hier ga ik verder ook niet op in omdat ik niet tegenover vreemden een beerput wil opentrekken.
Daarom is het voor mij heel erg moeilijk om mensen te vertrouwen,sterker nog,er is een tijd geweest dat ik mezelf niet meer vertrouwde.
Inplaats van praten over dingen en alles verwerken heb ik altijd alles weggestopt.
Doordoor heb ik een muur om me heen gebouwd,alleen is er niemand die het ziet.
Vanaf de buiten kant ben ik een heel normale jongen die altijd maf doet en altijd klaar staat voor anderen,maar van binnen lijkt het alsof ik elke minuut een stukje meer dood ga.
Sinds kort heb ik een pup [Engelse Stafford] en dat is echt mijn allesje.
Overal waar ik ben is Wutang [zo heet hij] ook.
Nu heb ik eindelijk een maatje die ik kan vertrouwen,maar dan ook blind kan vertrouwen.
Hij voelt me aan [en dan zijn er mensen die willen beweren dat dieren dom zijn] dus wanneer het me allemaal even teveel word en ik het leven niet meer aan kan dan geeft hij me weer de kracht om door te zetten [al is dit soms tegen mijn wil in]
Dan komt hij bij me zitten,likt de tranen van m'n wangen en kijkt me dan zoooo doordringend aan.... gewoon niet te beschrijven.
Sinds dat ik Wutang heb ben ik mezelf ook meer gaan respecteren en ga inzien dat ik het verleden in het heden moet verwerken om aan mijn toekomst te beginnen.
Tja,soms is het moeilijk om door te gaan,maar ik heb een doel en die wil ik bereiken.
Nu heb ik naast mijn vrienden en mams nog meer om voor door te gaan en dat is Wutang.
Je kan rustig zeggen dat hij samen met mijn vrienden en mams mijn leven heeft gered.
Het gevoel van een verwerkingsproces is al niet makkelijk,moet je je eens voorstellen dat ik 18 jaar te verwerken heb!
Sommige dingen zijn niet te verwerken en blijven littekens.
Ja,eigenlijk heb ik levenslang,terwijl ik kan gaan en staan waar ik wil.....
Vandaar,IK BEN GEVANGEN,VRIJ
