Er komt straks weer een nieuw paard in training. Een hele aparte, nl. een mustang! Een hele mooie 6 jarige red roan kleurige merrie van ongeveer 1.45m. hoog. Ze is gevangen in, ik geloof Arizona of Nevada. Maar in ieder geval wil de eigenaresse dus niet dat ze gebroken wordt op de ruige manier: poten aan elkaar vastbinden en meppen totdat ze zich overgeeft. Ze heeft dus besloten haar naar mijn stal te brengen. Vandaag ben ik wezen kijken en echt een knap diertje hoor Ik heb haar niet van dichtbij gezien want ze laat je absoluut niet in de buurt komen. Over twee weken gaan we haar vangen en proberen in de stocktrailer te krijgen (ze staat nu in een paddock van 20 bij 30) Ik ben benieuw of het gaat lukken, want het paard is natuurlijk al 6. Normaal gesproken maak je een redelijke kans een wild paard te domesticeren als het niet ouder dan 1 was toen het gevangen werd. Maar een 6 jarige.... \ Ik ga het in ieder geval proberen. Als het lukt dan is het uiteindelijke plan dat het dier dressuurmatig wordt ingereden en dan gaat de eigenaresse er dressuur mee rijden. Maar daar zal een hoop grondwerk aan vooraf gaan
Ze heeft meer mustangs lopen, ook een 4 jarige die net gevangen was. Toen ik aankwam was de eigenaresse een beetje in paniek want het paard deed zo raar. Bleek dus koliek te hebben. Ik had nog Benanine en aangezien de veearts ver weg zat vroeg ie of ik een injectie kon geven. Mijn zusje was mee en een half uur hadden we het paard in de roundpen gedreven. Daar ging ze weer meteen plat en slaan naar haar buik maar zodra ik in de buurt kwam sprong ze weer overeind. Dus telkens de roundpen een stukje kleiner gemaakt totdat ze krap tussen twee hekken in stond. Op het moment dat ik ook maar een vinger uitstak probeerde ze over het hek te klimmen. Uiteindelijk na een uur kon ik over haar hals krabbelen maar een injectie geven had geen zin want je moet gewoon te lang aan haar zitten om de vloeistof er in te krijgen en dan zou ze geheid over het hek klimmen. Dus toen maar besloten het aan te kijken en als het echt te erg werd van een afstand verdoven en dan injecteren. Maar dat moest de veearts maar doen. Wat we nu aan het doen waren veroorzaakte gewoon zoveel stress dat dat eigenlijk nog erger was dan de koliek zelf.