Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 06-12-03 21:40

Bang? Probeer vertrouwen te krijgen in je paard!

Geplaatst door de TopicStarter: 06-12-03 21:40

x

Laatst bijgewerkt door AnnemiekvM op 27-09-23 19:16, in het totaal 1 keer bewerkt

Voor altijd in m'n hart, Tommie

**Geplaatst:** 07-12-03 12:30

Geplaatst: 07-12-03 12:30

Zelf ben ik bijna nooit bang van een paard, het enige paard waar ik bang van was geweest was Praal Prinses, heb ik ook nooit meer alleen gereden/gepoest, moest altijd iemand bij zijn, maar dat was niet mijn paard.
Voor de rest vind ik ook dat je gewoon op je paard moet vertrouewn!

**Geplaatst:** 07-12-03 13:58

Geplaatst: 07-12-03 13:58

Je moet inderdaad vertrouwen hebben in je paard,maar dit is niet altijd even gemakkelijk.Als je iets meemaakt,ben je al dat vertrouwen meteen weer kwijt,dus moet je het weer opbouwen.Dit duurt vaak heel lang,en als er dan nog eens iets gebeurt,sta je weer bij nul.Het is dus een kwestie van tijd en veel geduld.Jammer genoeg heeft niet iedereen dit.

Grammar, it's the difference between knowing your sh!t and knowing you're sh!t.
Mensen met een zuiver geweten hebben een slecht geheugen.

**Geplaatst:** 07-12-03 16:45

Geplaatst: 07-12-03 16:45

heel belangrijk vind ik he om zélf vetrouwen te geven aan je paard, dan krijg je het ook wel terug

nu moet ik wel een beetje bekennen, wij waren zo enorm goed op weg...

vorige week tijdens een solo buitenrit (zij en ik) is ze even op hol gegaan, en heb ik he gevoel da er terug werk aan de winkel is, want ik voelde me toch niet zo mijn gemakje vandaag...sh***t

**Geplaatst:** 07-12-03 18:08

Geplaatst: 07-12-03 18:08

Vorig weekend volledig mis gegaan tijdens een buitenrit, lang verhaal, maar het was echt niet leuk

Dit weekend weer geprobeert en die idioot flikt me exact hetzelfde, om niets. Nou, dan wordt het hard minder met het vertrouwen hoor... En ik pieker er niet over om het dan maar aan hem over te laten en op hem te vertrouwen dat het uiteindelijk wel goed gaat, ik eindig niet graag ergens op de A1....
Heb alle eigen initiatieven van hem eens even flink de kop ingedrukt, toen ging het gelijk een stuk beter en zijn we nog ergens gekomen.

Je theorie is leuk, maar niet alle dieren zijn zo braaf, een gezonde dosis wantrouwen is niks mis mee!

Nulla tenaci invia est via

**Geplaatst:** 07-12-03 18:25

Geplaatst: 07-12-03 18:25

Op een gegeven moment weet je wat je aan je paard hebt, hoe hij reageert op situaties en daar kan je dan mee om gaan spelen.
Ik vertrouwe mijn merrie voor 99 % en elke maand gaat het beter, ik weet presies waar ze bnag voor is en wat ik doen moet als ze enge dingen ziet.
Als de ruiter gespannen is, dan gaat het paard het overnemen, ga dan ook nooit gestrest rijden, en als je je gespannen voelt, ga ik zingen of praten, dan worden we allebij rustig!

**Geplaatst:** 07-12-03 18:31

Geplaatst: 07-12-03 18:31

Tsja, het is ook gewenning. Door veel met elkaar te doen weet je een beetje wat je aan elkaar hebt.
Ik ken trouwens paarden waar je echt continue op je hoede moet zijn omdat ze anders dingen gaan zoeken en leuke zaken bedenken (dwz. zaken die de ruiter niet per definitie leuk hoeft te vinden Haha!

).

**Geplaatst:** 07-12-03 18:39

Geplaatst: 07-12-03 18:39

ik geef les op de greupstables.. en tijdens mijn lessen merk ik negen van de tien keer dat mensen te gespannen zijn om te genieten en te leren.
daarom doe ik veel vertrouwens oefeneningen (bijv. met kinderen evenwicht en gymnastiek.)
als er wederzijds verdtrouwen is kan er pas geleerd worden.. en nog belangrijker.. :hebben ruiter en paard plezier

wanneer je doet wat je altijd hebt gedaan, krijg je wat je altijd hebt gekregen..

**Geplaatst:** 07-12-03 18:52

Geplaatst: 07-12-03 18:52

Als ik gespannen te paard zit, stap ik meestal altijd ff af en loop er even naast, of ik word boos op mezelf en vraag me af waarom ik gespannen ben, gaat het meestal vanzelf weer goed.
Maar ben bijna nooit gespannen omdat als ik op Iris rijd, zij mij al genoeg vertrouwen geeft, op haar kan ik dingen doen die ik op Ilkkah (of ander paard) niet eens durf te denken...
Het verschild gewoon per paard vind ik...

**Geplaatst:** 07-12-03 19:11

Geplaatst: 07-12-03 19:11

Ik vertrouw Maddox echt voor 99,9%. Met springen heb ik hetzelfde als jij: hij weet t wel en ik rij mee. Alleen des te beter ik zelf ga rijden (springen) des te moeilijker vind ik het worden. Ik ga me er namelijk nu mee bemoeien en daardoor vind ik het springen enger worden.

Paar maanden geleden sprong ik gewoon en had ik de grootste lol en was ik super op mijn gemak, nu ben ik veel angstiger omdat ik dan al zie dat de afstand lastiger is.

Buiten vertrouw ik hem ook, maar ik blijf wel altijd op mijn hoede. Op mijn vorige paard durfde ik niet eens naar buiten en met Maddox ga ik ook alleen. Ik ben nog steeds wel bang dat ik hem bijvoorbeeld niet terug krijg (is maar 1 x gebeurd en dan ook nog op het strand, wil dus ook niet meer naar het strand).

"Horses are not just a mass of muscles to be shaped in order to satisfy our desires or to produce a performance, they are sensitive beings. Expressions such as: 'The horse must do this... The horse must give that' are all too common jargon. The horse owes us nothing, it is we who have a duty to make ourselves understood." — Phillipe Karl

**Geplaatst:** 07-12-03 23:37

Geplaatst: 07-12-03 23:37

Ik had een schat van een paard waar ik echt voor de volle 200% vertrouwen in had. Een klein rondje bos zonder zadel en hoofdstel of een stukje stappen door het centrum van de stad, galopperen in de wegberm, niets was me te gek. [Haar foto's staan in mijn profiel]
Ik was er 100% van overtuigd dat je paarden alles kunt leren en dat het allemaal met je eigen instelling te maken heeft. Ziekerige ruiters krijgen zeikerige knollen, dacht ik destijds.

En toen kwam Lois......
En leerde ik dat sommige paarden echt een heel ander karakter/temperament hebben. En dat je kunt oefenen totdat je een ons weegt maar dat je die paarden nooit relaxed het stadscentrum doorstuurt.

Vertrouwen in je paard is prima maar ik vertrouw liever op mijn gezond verstand *LOL*

**Geplaatst:** 08-12-03 00:00

Geplaatst: 08-12-03 00:00

Ik vind dit een beetje onnozel topic.
Ik ben zelf als de dood voor mijn eigen paard, niet als ik er naast sta maar zodra ik erop stap.
Van mijn vorige paard ben ik heel hard afgevallen, ik had een wervel gebroken.
Ik heb nog 2 jaar met hem aangemoddert met als resultaat dat ik alsmaar banger werd en Gino daar steeds meer gebruik van ging maken.
Toen heb ik hem verkocht en een tinker gekocht.
In haar had ik het vertrouwen wat ik bij Gino miste.
Maar na 3 keer rijden schrok ze ergens van en ging ze er vandoor, ze reageerde nergens meer op en ging zo heel hard recht op de hoek af en ik lag in het zand, gevolg een gebroken vinger.
Ik heb toen zelf een tijd niet kunnen rijden en toen bleek mijn paardje drachtig te zijn en bovendien nauwelijks bereden en hebben we het uitgesteld topt het veulen er was.
Sinds augustus zijn we met haar bezig, een vriendin van mij heeft haar goed beleerd, alleen als Luna in haar hoofd heeft dat het nee is, is het ook echt nee.
Als het klikt wil ze voor je werken en gaat ze voor je door het vuur, maar als het niet klikt doet ze waar ze zelf zin in heeft, daar helpt geen enkel bit, zweep, been of wat dan ook tegen (gelukkig heb ik dit nog maar bij 2 mensen gezien).
Sinds 3 maanden rijd ik zelf ook op haar en het enige dat ik tot nu toe heb gedaan is stappen met iemand die haar vasthoud.
Het is zo makkelijk om over een ander te zeggen dat ie niet bang moet zijn.
Ik weet dat Luna niets zal doen om mij te schaden, ze is nergens bang van, en ondanks mijn enorme spanning, loopt ze heel ontspannen onder mij.
En de gene die mij een watje noemen, ze doen maar, heb liever dat zij het zeggen dan iemand met zn volle verstand.

Dance like no one is watching. Sing like no one is listening. Live like there is no tomorrow.

**Geplaatst:** 08-12-03 00:59

Geplaatst: 08-12-03 00:59

hoi vroeger was ik ook bang voor mijn pony hij kon heel goed dresuur lopen en bokkampioen van stal ik lag er ongeveer 3 x per dag naast en iedereen die super goed kon blijven zitten op bokponys vlogen er na een rondje ook vanaf mijn pony had er zo veel lol in hij was 5 we waren echt bang geworden voor hem , alle geprobeerd en zo hij barste gewoon tijdens het rijden ineens uit . voor de rest liep die wel goed , we konden niet vaak in de bak rijden ,dus moesten we ook naar buiten dat was dus een ramp dan kwam ie gewoon zonder baasje aan op stal iedereen zij ook dat paard heeft een kronkel in zijn kop ,maar toen kwam iemand met het idee om een keer een andere stijl te gaan rijden westernrijden dus. wij een zadel erop gelegd meneer kon bokken wat ie wou we bleven als een stoel zitten , toen gaf ie het op en we bleven 3 keer in de week dresuur rijden en de andere 3 dagen western rijden les genomen en nu loopt ie nog steeds goed hij is helemaal vernaderd de angst is weg vertrouwne is zo goed geworden , zo is het ook gegaan met nog 4 ponys op stal die ze ook opgegeven hadden die zijn met een andere stijl gaan rijden lessen enzo die paarden zijn zo veranderd ze reageren ook veel beter op losse teugel en je zit zo onstspannen en geen gestress meer van va lik eraf of niet , ze gaan duidelijk vooruit alle rijden oon og gewoon dresuur die houden er afwisseling in en zo blijft het ook leuk voor de paarden , wie van jullie heeft hier ook ervaring mee

**Geplaatst:** 08-12-03 01:34

Geplaatst: 08-12-03 01:34

hoi
ik heb zelf een pony daar ben ik echt niet bang voor en ik vertrouw haar 100%ik kan alles met dr doen,achterste voren zitten,onder dr zitten,van dr kont af glijden,via dr kont op dr springen enz.
maar af en toe dan kan ze ook wel verwelend zijn, zoals wat ik nu al een tijdje heb van het hangen aan de rechter teugel(heb ik ook een topic over)!maar dan hebben we bij ons op stal ook een paard en daar ben ik echt heel bang voor.want als ik de wei in wil dan valt dat paard je echt aan en als ik haar wil aanhalen dan laat ze dr tanden naar me zien.en de eigenaar zegt ook dat ze je niet echt zou bijten ofzo maar toch vertrouw ik dat paard nie.dus wat ik wil zegge is dat ik niiet alle paarden vertrouw.
groetjes sanne

«·´`·.(*·.¸(`·.¸ ¸.·´)«·´¨*·.¸.(Snoocky).¸.·*¨`·»(¸.·* *·.¸)`·.¸).·´`·»

**Geplaatst door de TopicStarter:** 08-12-03 09:12

Geplaatst door de TopicStarter: 08-12-03 09:12

Ik noem niemand een watje hoor. Natuurlijk moet je met gezond verstand rijden. Maar ik had het over mijn situatie.....dat het toch makkelijker gaat als dat ik had gedacht. En toch vind ik het dan moeilijk om erop te vertrouwen. Er zijn genoeg paarden waar dat niet bij kan. Maar ik denk dat de meeste mensen goed kunnen inschatten hoe hun paard is. En dan kun je ook zelf beslissen of het aan je zelf ligt of aan je paard.

Voor altijd in m'n hart, Tommie

**Geplaatst door de TopicStarter:** 08-12-03 09:15

Geplaatst door de TopicStarter: 08-12-03 09:15

Oja, wel een goed idee van Bolletje! Lukt iets niet, probeer het op een andere manier. Echt leuk dat het nu zo goed gaat OK dan!

Voor altijd in m'n hart, Tommie

**Geplaatst:** 08-12-03 11:45

Geplaatst: 08-12-03 11:45

Ik zou willen dat ik hem meer durfde te vertrouwen, veel dingen gaan ook steeds beter maar hij blijft gekke dingen doen en wordt alleen maar minder ipv meer verkeersmak. Als je er dan ook nog afkeilt en je enkel breekt... zou jou vertrouwen dan ook groeien??
Ik weet best dat ik hem op sommige punten meer kan vertrouwen dan ik nu doe en dat probeer ik ook stukje bij beetje op te bouwen maar het is makkelijker gezegd dan gedaan...

Schitterend paarden-pensioen-oord in Frankrijk: http://www.equinepensions.com/

**Geplaatst:** 08-12-03 12:33

Geplaatst: 08-12-03 12:33

Tja, het is wel heel makelijk om te zeggen, dat je gewoon meer vertrouwens moet krijgen. Want dat is juist het moeilijkste!

**Geplaatst:** 08-12-03 13:20

Geplaatst: 08-12-03 13:20

Dennis vertrouw ik volledig. Heb zelf nog nooit iets geks mee gemaakt(wil niet zeggen dat hij altijd braaf is hoor, maar ik weet wel wat ik kan verwachten).
Een schat van een merrie die ik altijd met veel plezier gereden heb ben ik wel een tijdje bang voor geweest zodra ik er op zat. Het is echt een gouden paardje, kon er een kind van 7 op zetten en wist zeker dat het goed ging(op een forse KWPNer). Maar zodra ik er zelf op moest, nee niet voor mijn lol iig. Stom he, heb je zelf een niet zo'n braaf hengstje, ben je braaf voor een hele lieve merrie die jou ook nog in bescherming neemt voor van alles(heeft mij meerdere malen 'gered' van die paard en mens etende vluilnisbakken Tong uitsteken

). Tja, de rede was duidelijk, ik heb met die merrie toch wel een zwaar ongeluk gehad(met de ambulance afgevoerd, 2 dagen op de IC, totaal 8 dagen ziekenhuis en 2 maanden niets mogen doen ivm inwendige bloedingen en kneuzingen etc). Uit eindelijk was ik gelukkig weer zo ver met deze merrie dat ik er zonder zadel, enkel met een touwtje om haar nek op durde te stappen en lekker kon gaan rijden(langs de weg, met Dennis als handpaard/opstapje voor een groot paard:P ).
Vertrouwen moet groeien, dat is een feit. Na dat ongeluk ben ik veel voorzichtiger geworden met andere paarden. Zomaar ff op een ander paard stappen vind ik wel leuk. Maar er echt zo van genieten als van een eigen vertrouwd paardje, nee dat kan ik zeker niet(en weet ook niet of dat nog gaat komen).

Super fijn voer bestel je hier: https://equilin.eu/?partner=217
*Als je haar voor je ogen waait, als je jas om je lichaam draait, als de wind langs wangen aait, weet dat ik je mis* - Acda en de Munnik

**Geplaatst:** 08-12-03 14:03

Geplaatst: 08-12-03 14:03

Ondanks dat mijn paard 4 jaar is,heb ik ook een groot vertrouwen in haar.
Mijn nichtjes van 3 en 6 kunnen er in stal alles mee.
Inprincipe buiten de stal ook,maar zelf vind ik dat al snel te gevaarlijk,het is een blijft een jong dier, die zo ergens van schrikt.Een ongeluk zit dan in een heel klein hoekje.

**Geplaatst:** 09-12-03 22:07

Geplaatst: 09-12-03 22:07

Ik vind het ook moeilijk. Ik heb van mijn zesde tot mijn 19e gereden op alles wat los en vast zit. Van dribbelpony'tjes tot reuzen van 1.75m. De wildste ritten gemaakt op ponykampen en met mijn D-pony sprong ik met gemak 1.40 met mijn handen op mijn rug.... Tot een jaar of 5 geleden ik door een collega werd uitgenodigd om een buitenrit te komen maken op een hele brave Tinker. Ik had al een aantal jaartjes niet gereden maar ik had absoluut geen angst. Na een rustige buitenrit (lekker door de duinen gestapt) vonden we het een goed idee om de paarden lekker nog even te laten grazen op een stukje gras vlakbij stal. Vol vertrouwen liet ik de teugels los en zat gezellig te kletsen. TOT de Tinker plots vanuit het niets onder me vandaan dook en met een rotgang ervandoor schoot. En geloof me, dat gaat zo snel dat je geen enkele houvast meer hebt. Ik ben met een rotklap neergekomen en stuiterde gewoon weer omhoog en kwam plat op mijn rug terecht. Het duurde even voor ik weer lucht had en ik was ervan overtuigd dat ik zou stikken. Ben me door die ervaring rotgeschrokken en heb dan ook jaren niet meer gereden. TOT ik verliefd werd op een anderhalf jarige driekwart arabier die ik heb gekocht. Ik dacht dat ik op die manier wel weer vertrouwen zou krijgen en dat ik dat langzaam op kon bouwen tot ze oud genoeg zou zijn om ingereden te worden. Helaas was mijn angst zo blijven hangen dat dit niet echt werkte. Gelukkig mocht ik toen op een hele brave Haflinger gaan rijden en dat beviel me best. Ze was wel wat sloom maar dat vond ik niet zo erg, zo kon mijn vertrouwen weer terugkomen. Op een dag was ik haar bijna een uur aan het rijden en het ging GOED! Ze liep netjes aan de teugel en goed voorwaarts. Ik ging mijn laatste rondje in galop TOT ze op de lange zijde, in volle galop opeens een gigabok geeft en ik WEER plat op mijn rug terecht kwam... Ik verloor het zicht in mijn ogen even en zag echt sterretjes. Later kreeg ik last van 'tunnelzicht' en ik kon drie weken niet tillen door de pijn aan mijn stuitje. Ik heb niet meer op haar gereden... Enkele weken later moest ik voor iemand ''EEN HELE BRAVE HENGST VAN 16 JAAR'' uit de bak halen... Halverwege raakte ik in paniek en nam een kennisje hem van me over. Terwijl ik achter hen liep zag ik dat hij in slowmotion omhoog kwam, landde op haar schouders en drukte haar op de grond. Hij landde daarbij op haar vinger die helemaal open lag. Omdat ze bloedde als een rund moest ik hem wel overnemen om hem naar zijn stal te brengen. Daar kon ik niet bij omdat er een paard in de weg stond. Toen sprong hij bij mij op mijn schouders, maar ik kon net op tijd wegspringen. Ik liep nog wel een klap van hem op.... Mijn eigen jonge merrie was ook al geen land mee te bezeilen en die heb ik te koop gezet... ik was het helemaal zat!! Omdat het wat moeilijk was haar te verkopen heb ik haar kunnen ruilen voor een brave (hmmm...geloof het nog maar!) Welsh Cob merrie. Deze merrie heb ik nog en ik ben apetrots op haar. Ik ben heel blij dat ik haar kan poetsen en verzorgen zonder verrot geschopt te worden zoals bij die arabier maar rijden? Ik heb haar nu vanaf april en ik heb er 3 x opgezeten... niks geks gebeurd hoor maar toch.... Ik heb twee meisjes die haar de hele week voor me rijden en ik ben al blij dat ik haar stal schoon kan maken.... Ik hoop ooit het vertrouwen weer volledig terug te krijgen. Als mijn jongste zoontje naar school gaat heb ik weer wat meer tijd en dan wil ik 2 x per week privéles gaan nemen. En heeeeel rustig aan beginnen. Dus veroordeel me asjeblieft niet dat ik bang ben voor mijn eigen paard... want ik doe zo mijn best! Sorry voor dit lange verhaal maar het floepte zomaar uit mijn vingers!

**Geplaatst:** 09-12-03 22:51

Geplaatst: 09-12-03 22:51

Tja vertouwen moet van twee kanten komen en das lastig. Wat heeft een paard aan een mens waar soms rare geluiden uitkomen Verward

(soms boos maar meestal niet) en wat heeft een mens aan een paard dat zomaar ervan door gaat of ergens van schrikt en een rare bokkesprong maakt. Zo zullen wij nooit precies weten wat er in een paard omgaat en andersom al zeker niet. Alhoewel paarden hierop toch een klein voorsprongetje hebben en wel het zesde zintuig. Maargoed alles moet van twee kanten komen. Heeft je paard zichzelf wel een vreselijk aangesteld om aandacht bijvoorbeeld schrikken van iets heel normaals, of ben je wel eens niet helemaal terecht boos op je paard geweest Boos!

(b.v. uit frustratie omdat iets niet helemaal gaat zoals je zelf wilt). Als je bang bent van je paard zul je jezelf ook eens regelmatig in je paard moeten verplaatsen (proberen althans). b.v. Hoe zou jij je voelen bij een auditie samen met een vriendin en die vriendin zegt alsmaar o,jee wat ben ik zenuwachtig alles gaat vast mislukken (let wel je paard voelt zich dan zo als jij je op dat moment zou voelen, ze voelen je angst) Ik zou gek worden en met mijn vingers gaan tikken ofzo. Ikzelf ben zo iemand die op ieder paard stapt (uitzonderingen daargelaten) Schijnheilig

. Enfin een heel verhaal maar het heeft een aantal mensen die ik ken geholpen om eerst eens in je paard te verplaatsen (zover mogelijk) en eerst eens flink leren te ontspannen zowel als je aan het rijden bent als op stal. Knuffel 'm eens flink en geef hem/haar wat worteltjes en ook met rijden, het is niet in eerste instantie belangrijk dat je paard 100% mooi loopt, maar dat krijg je ook niet voor elkaar als je gespannen bent, maar dat je lekker in het zadel zit op je gemak in een luie stoel b.v. Als je echt bang bent voor je paard en het helpt is dat en des te grotere overwinning. Ik hoop dat het iemand helpt!!!!!!!! Zo dat was ff een stukje diepgaand zeg pfffff.

**Geplaatst:** 09-12-03 23:20

Geplaatst: 09-12-03 23:20

galop in de berm, das zo mooi he *LOL*

Heel slecht, maar af en toe kan ik het niet laten! met mijn 3.5 jarige Bloos!

Maar ik vertrouw mn paard wel! maar erop nog niet altijd, omdat nog niet alle knopjes werken. in het bos vertrouw ik hem onder zadel wel weer heel goed, maar langs de weg weer niet. Dat komt omdat ik ooit 1 keer een ongeluk heb gehad!

Aan de hand lopen baloe en ik overal langs Lachen

dwars door de stad is dan volgensmij geen probleem!

**Geplaatst:** 09-12-03 23:38

Geplaatst: 09-12-03 23:38

Als ik ernaast sta vetrouw ik Donja 200%, ze is heel makkelijk in de omgang. Het rijden in de bak is ook geen probleem en ook buiten is ze over het algemeen goed te houden. Galopperen doe ik niet met haar in het bos als ik alleen ben, maar dat ligt aan een trauma van vroeger toen mijn verzorgpony met mij erop op hol sloeg. Donja is 100% verkeers en vliegtuig mak, maar schrikt weleens van een grassprietje. Daar kan ik mee leven, ik ken haar goed en weet wat ik kan verwachten.

Het probleem ligt vooral bij het opstijgen. Afgelopen zomer heeft ze mij er zonder enige reden tijdens het opstijgen meteen weer afgegooid. Ze bokt vrijwel nooit, maar nu zat ik net in het zadel en ze begon een rodeo te houden. Ik kwam plat op mn rug terecht en kneusde 2 wervels. Ik heb haar met veel pijn nog even in de bak laten rennen en heb nog een kwartiertje op haar gestapt. sindsdien vertrouw ik haar niet meer. Ik ben sowieso geen held en Donja voelt mijn stemmingen feilloos aan. Als mijn hartslag ook maar enigzins versneld is hoef ik echt niet op te stijgen. Ik longeer haar tegenwoordig altijd voordat ik ga rijden. Het gekke is dat ze aan de longe niets doet, hoe fris ze ook is.

Insta: whitehorse_icehorse

**Geplaatst:** 10-12-03 00:08

Geplaatst: 10-12-03 00:08

[qoute]En toen kwam Lois......
En leerde ik dat sommige paarden echt een heel ander karakter/temperament hebben. En dat je kunt oefenen totdat je een ons weegt maar dat je die paarden nooit relaxed het stadscentrum doorstuurt.[/quote]

Precies!sommige paarden moet je gewoon zo nemen zoals ze zijn en die kun je niet vertrouwen maar die moet je constant bij de les houden en leiden langs alles wat eng is en niet op je luie kont gaan zitten afwachten maar actief je paard erbij rijden.
Vertrouwen staat los van angst vind ik.

Hippisch ondernemer op het gebied van paardenwelzijn

"The best way we can show respect for our equine friends is to honor how they're made."
~ Dr. Juliet M. Getty

Wie is er online