Geplaatst Ik wist dat mijn instructeur al vaker had gezegd dat hij wilde stoppen met les geven aan ons, op woensdagavond. Hij is ook nog hoefsmid, heeft zoveel klanten, en heeft er gewoon de tijd niet meer voor, en vindt het ook steeds minder leuk worden.
Daarbij is hij een goede springruiter en rijdt regelmatig op wedstrijden paarden van anderen, wat ook tijd kost...
Nu hij sinds kort ook nog een nieuwe relatie heeft met een leuke meid is het al helemaal moeilijk geworden.
Dus: hij stopt met les geven.
Ik ben er wel ff stil van, want als ik met iemand goed kon dan was hij dat wel. Hij gaf me altijd het vertrouwde gevoel dat ik het kón, dat ik langzaam maar zeker het ooit zou leren grijnz...
De nieuwe instructeur, een vriend van hem, is nog errug jong en durft nog niet zo grapjes te maken of iets dergelijks, komt onzeker over.
Vooral dat onzekere van hem, dat lijkt me niks, ik hoop echt dat dit beter wordt.
Ik wil gewoon een instructeur die overtuigend overkomt, die mij het gevoel geeft dat ik alles aan kan, alles durf. Dat gaf de vorige instructeur mij wel, maar deze?
Ik heb pas 1 les gezien van de nieuwe instructeur, en rij voorlopig nog lang niet zelf in de les, maar ja.
Ik wacht het nog ff af, maar ik baal als een stekker .
In elk geval blijft onze instructeur wel lid van de vereniging, en blijft hij de paarden op de manege bekappen.
Wat inhoudt dat ik hem dus zelden zal zien, maar goed.
Life is like a standy-knife: cut-cut-cut...
Ik ga hem toch eens bellen denk ik
Ik voelde vorige week al dat hij 'ergens mee zat', wist alleen niet waarmee. Nu wel.
Verdorie, ik voel hem veels te veel aan, kan bijna in z'n zieltje kijken. Waarom moet ik hem nou voelen? Waarom hij?
Ff bellen want anders blijft dit in mijn hart:
.En hij weet het ook nog
. Hij weet dat hij altijd mijn kleine broertje blijft, no matter what.Alles wat ik van hem mee kreeg
al die tijd
dat raak ik niet zomaar kwijt
zijn gevoel
dat in mijn hart snijdt
Dorine.
.
.
