Geplaatst Dus zo bedacht zo gedaan.
Heerlijk door de dobbeplas en delfse hout gereden en op de terug weg schrikt meneer zich te pletter van een remmende fiets (was een hels kabaal) en springt opzij.
Maar we gingen net een bruggetje af dat naar beneden liep,dus hij verstapt zich en voor dat ik het wist lag ik onder Roduque.
Het ging zo gigantisch snel!!
Het leek wel of alles in 3 seconden gebeurde.
Gelukkig had Roduque niks,en is hij ook niet kreupel ofzo.
Ik had na het vallen een gigantische kramp in mijn rechteronderbeen, flinke schaafwonden en hoofdpijn maar dat was alles....dacht ik.
Die nacht sliep ik bij een vriendinnetje, en toen we sochtends opstonden kon ik amper lopen.
Heel mijn rechter kant van mijn lichaam was bont en blauw ( de kant waarmee ik op de straat viel) mijn knieen waren helemaal opgezwollen en als je ze aanraakte kraakte het.
Verder deed mijn nek gigantisch pijn, ik kon alleen maar naar voren kijken,geen milimeter op zij of naar beneden.
Maargoed,na een tijdje stonden we broodjes te maken in de keuken,word ik in eens super misselijk en duizelig.
Ik zag allemaal zwarte vlekken en toen ben ik volgens mijn vriendinnetje naar achter gevallen en helemaal in elkaar gezakt.
Van dat moment weet ik niks meer, toen ik weer ''wakker'' werd zat ik ineens op een stoel.
Gelijk mijn moeder gebelt,want dit was natuurlijk niet goed.
We zijn naar het zieken huis gereden en we hebben foto's laten maken.
Het blijkt dat mijn nekspieren zwaar gekneust zijn,en helemaal in de kreukels liggen.
Fijn hoor....onder je pony liggen.Ik mag nu minimaal 1 1/2 maand niet paardrijden en dat terwijl Destiny net hersteld is van de kreupelheid die meer dan een dikke maand duurde.
Soms lijkt het echt wel of dat het je allemaal zo tegen zit!!! 
