ik had op mijn tiende toen ik begon met paarden ook een groot bedrag op een spaarrekening dat vrij zou komen als ik 21 werd.en ik heb al die jaren geroepen dat ik van dat geld ene pony zou kopen.dus ik werd 21,en na een paar maanden toen ik werk had en het onderhoudt voor een pony zou kunnen betalen zei ik op een zaterdag(13 maart 1999)dat ik op zoek ging naar een pony,ik wist al dat ik een welsh A wilde,een jaarling en een voskleur en een merrie.ik fietste naar de dichtstbijzijnde welsh fokker en vroeg of ie nog jaarlingen had,nou hij had net zijn laatste verkocht,maar wist nog wel een adres,alleen was die pony 'onhandelbaar'.maar goed kijken kan nooit kwaad dus ik gebeld en diezelfde middag met teun ernaartoe(winterswijk)we kwamen daar aan,moesten door een donkere stal zonder ramen en aan het einde in de laatste stal stond daar zo'n lief veulen,zo'n schattig koppie
ze was een merrie,jaarling en een vos.alles wat ik zocht.maar ze was meer.schuw en doodsbang,ik kon haar niet aaien,de stal niet in of haar goed bekijken.maar diezelfde middag heb ik die meneer opgebeld en verteld dat ik haar wilde kopen.en de zaterdag daarop kwam ze al(20maart)ik had die week gauw een stal gezocht(bij alle boeren gewoon aanbellen en vragen)en ik heb sindsdien zo'n verrijkt leven!ik ben zo dolgelukkig met haar en ze is mijn meis.zou niet meer zonder haar kunnen,mijn vrouwtje
en ik kan echt alles met haar,door veel geduld en liefde kreeg ik alles voor elkaar,en bang voor mij is ze niet,maar nog steeds voor andere mensen
soms is het beter om te zwijgen