Al sinds ik hon heb ging ik heel leuk met een meisje om (17) wat ook hier aan de dijk woont (bij mijn schoonouders dus) Ok, ze had de ene pony na de andere, en ik was het absoluut niet eens met haar manier van met paarden omgaan, maar verder was het echt een leuke meid, waarmee ik kon lachen, en huilen.
Afijn, begin dit jaar leende ze sporen van me, omdat de pony die ze op dat moment had volgens haar niet goed aan het been was.
Vanaf dat ze deze pony na 2 mnd weer verkocht, had ik eigenlijk weinig contact met haar, ze wist ook dat ik het er niet mee eens was dat ze zodra het niet naar haar zin ging de pony maar dumpte, maarja, dat moet ze zelf weten.
Zo ging er een tijd voorbij dat ik haar niet of nauwelijks sprak, maarja, zij werkte inmiddels ook, bla bla.
Dan komen we bij vandaag uit. Nog steeds geen sporen. En aangezien ik van de week op stal een verhaal hoorde over haar, en een gestolen zadel besloot ik om toch maar eens te bellen.
Nee hoor, die had ze niet. Dus ik zei dat ik dan maar gek was. Nee hoor, echt niet, ik mocht komen kijken bla bla...
Ik heb haar verteld dat het leuk geweest was haar te kennen, maar dat het op zo'n manier van mij niet hoefde, en heb opgehangen.
Nu gaat het mij echt niet om die sporen, maar gewoon het feit dat ze me bedondert (want ik weet dus echt 300%zeker dat zij ze heeft)
Nee, dan denk je dat je mensen kan vertrouwen, kennelijk niet dus....