Ik heb het al jaren een beetje, maar nu wordt het steeds erger. Ik heb vaak het gevoel dat ik flauw ga vallen, en soms gebeurt dat ook zomaar uit het niets. Net als wanneer je te snel opstaat, dat de wereld even rond tolt zeg maar. Alleen heb ik het niet alleen bij snel opstaan, maar ook als ik gewoon rustig zit ofzo. Kletterde vanmiddag weer zomaar van een stoel af uit het niets... Het voelt net of even het bloed wegtrekt uit mijn hoofd, en het enige wat ik kan doen is me snel vasthouden (anders val ik echt), en hopen dat het weggaat. Als ik wel echt flauwval, ben ik ook even weg en heb ik echt even nodig om me weer te herinneren waar ik ben.
Ik heb me er nooit zoveel zorgen over gemaakt, maar nu begin ik het toch wel een beetje eng te vinden Meer mensen die hier last van hebben of een idee hebben wat het zou kunnen zijn?
Ik heb ook periodes gehad dat ik veel flauwviel ben toen naar de dokter geweest en heb bloed laten prikken, kwam verder weinig uit en de dokter wist het verder ook niet
Ik heb er nu al een hele poos geen last meer van alleen als ik heel erg moe ben dan ben ik snel duizelig
Hou het in de gaten en als je het niet meer vertrouwt ga dan gewoon naar de dokter want echt helemaal oke lijkt mij het ook niet... het is en blijft ene rare reactie van je lichaam ergens op
kweet het niet, misschien epilepsie ofzo? of zeg ik nou weer iets heel doms.
Is opzich helemaal geen rare gedachten.... het kunnen lichte aanvallen zijn maar een kenmerk van een epileptische aanval kan zijn het laten lopen van de urine tijdens het flauwvallen. Weet niet of dat bij supertje het geval is?
Dat heb ik ook vaak, maar dan met de gym en als ik niet genoeg drink op warme dagen. Laat het ijzergehalte in je bloed eens testen, misschien heb je bloedarmoede..
Laat je bloeddruk even controleren, zowel liggend als tijdens opstaan. Het lijkt mij een lage bloeddruk, maar ja wie ben ik? Een dokter lijkt mij de aangewezen persoon om dit uit te zoeken. Veel sterkte iig...
Mijn moeder valt al jaren. Ziekenhuis in, ziekehuis uit, ze kunnen niks vinden. Tegenwoordig gaat ze soms ook heel krampachtig met haar spieren doen als ze een aanval heeft (niet slaan ofzo, maar alles spant zich) is echt heel eng. Ikzelf blijf nog steeds bij epileptie, maar het ziekenhuis zegt van niet. Mijn moeder moet na een aanval ook bijna altijd overgeven, weet niet of jij dat ook hebt?
Vaak moet ik wel overgeven, maar dat is eerder van de onwijze migraine die ik erna vaak krijg. Van mijn spieren o.i.d. heb ik geen last, ik ben alleen gewoon even weg. Ook als ik niet val ben ik vaak even weg, gewoon een paar seconden black-out. Dat af en toe even wegzijn heb ik altijd al gehad, van kleins af aan. Is toen ook onderzocht, maar niets kunnen vinden. Dat even weg zijn schijnt wel bij meer mensen voor te komen.
Goed overleg met je huisarts lijkt mij het beste. Het kan zo veel zijn. Eigenlijk moet vlak na zoiets bepalde bloedwaardes gemeten worden, dus direct na de aanval en niet in de week erna.
tja belker, mijn moeder kreeg dus een kastje mee met plakkers op haar hart, om te kijken of het mogelijk bij haar hart vandaa kwam (ze is hartpatient). Een maand lang met dat kastje gelopen, een maand lang geen aanvallen. Ze brengt het kastje terug bij het ziekenhuis, staat op de bus te wachten om naar huis te gaan, en ze stort weer in.... Schiet gewoon niet op