Geplaatst Ik ben Victoria een nu 5 jarige Welsh K merrie, ik ben 1.53 hoog een mooi kastanje bruin van kleur.
Toen ik 3 jaar was werd ik verkocht door de fokker en beleerd. Dat ging allemaal best wel snel en ik werd daar een beetje zenuwachtig van wat ik van nature al een beetje ben. Maar ik heb alles gelaten over me heen laten komen. Maar toen gingen die mensen allemaal dingen aan me vragen maar ik snapte de vragen steeds niet dus ging ik maar hard wegrennen. Dan werden ze ongeduldig soms zelfs boos wat ik heel eng vond en ging ik maar nog harder rennen. Toen viel ze zomaar van mijn rug af en toen moest ik naar iemand anders toe. Die ging alllemaal dingen aan mijn hoofd vastmaken dat deed heel zeer in mijn rug dus ging ik nog harder rennen.Toen moest ik weer naar een andere baas nou ik snapte er niks meer van want elke dag ging er een ander 2 benig eng iemand op mij zitten en allemaal dingen vragen waar ik niks van begreep.
Nu was daar vlakbij mijn stalletje nog een vrouwtje en die deed allemaal gekke dingen met haar pony met pionnen en touwtjes en ze ging ook altijd die pony masseren. Toen dacht ik die wil ik als baas en steeds als zij haar pony uit het land ging halen ging ik naar haar toe en ik ga eigenlijk nooit naar mensen want die vind ik inmiddels heel eng maar zij was anders. Op een dag mocht ik eindelijk met haar mee ipv haar eigen pony en ging ze me helemaal overal aanraken ik vind het heel eng. Dat heeft ze heel lang gedaan en de volgende dag ging ze weer met me op stap. Toen gingen we spelen en moest ik circels om haar rennen. Nou rennen kan ik, maar ik snapte precies wat ik moest doen want dat zei ze. Het leek wel of ze een heel klein beetje paardentaal sprak ik begreep het in ieder geval.
Toen wilde ze ook op me gaan zitten nou dat was wel spannend. Maar ik kreeg niet zo'n ijzer koud ding in mijn mond en ook niet zo'n ding op mijn rug. Ze ging er zo opzitten toen ze opstapte vond ik dat wel eng maar ze deed helemaal niks en na een paar keer dacht ik dit is best leuk.
Ik kan nu ook normaal door een bocht zonder dat ik denk dat ik omval want dat dacht ik altijd en dan ging ik van schrik weer heel hard rennen.
De laatste keer ging ze weer op mij zitten en toen gingen we naar buiten langs de weg met auto's en enge dingen ik vond het heel erg spannend maar ik was niet bang want zij was bij me.
Nu is haar eigen pony alleen verdrietig
want die krijgt wat minder aandacht dan dat ze gewend is en is de tijd aangbroken dat ik een eigen baasje vind die mij net zo goed begrijpt als zij. Ik heb er in ieder geval weer alle vertrouwen in en ben er klaar voor.Alle spelletjes kan ik nu en ik wil wel een stapje verder.
Bij wie mag ik komen wonen? als je veel met me oefend kan ik alles , die figuurtjes lopen moet toch geen probleem zijn als ik iets leniger ben, ik heb nog moeite om mijn hoofd zo laag te doen want dat voelt zo strak in mijn rug. En ik kan ook heus wel over die gekleurde dingen springen hoor. En zo'n iemand met die grote hoed op en dan heel hard stoppen ik denk dat ik dat ook uiteindelijk wel kan.
ik heb nog nooit een mens een schop gegeven of gebeten en ik vind knuffelen heerlijk. ook ben ik nog nooit ziek geweest maar dat mag je ook aan de dierenarts vragen.
Er zit ook zo'n dingetje in mijn nek, en ze geven steeds een mapje met me mee met Stamboek erop
wie weet een warm plekje voor me het vrouowtje zegt dat ik dat dubbel en dwars verdien
