Jaar geleden kwam er een vreselijk mens op stal en pakte ook mijn verzorgpaard (was echt mijn eigen paard, eigenaar deed niks nl aan dat beest) af. Ik ben ook niet iemand die er weken om gaat zitten treuren, maar ik denk er nog regelmatig aan. Nu is het paard weg van stal, andere eigenaar nu en ik heb geen idee waar hij staat en of hij uberhaubt nog leeft. Ik wil het niet weten ook....
Ik heb 2 dagen mezelf heel **piep** gevoeld en was echt in staat dat kind aan te vliegen. Nu zie ik dr nog regelmatig, maar ik zeg niks tegen haar.
Maar ok, het gaat er dus om dat ik ook paardje ben "kwijtgeraakt". Ieder beleefd zijn verdriet anders en je zal altijd aan haar blijven denken. Denk aan de leuke dingen. Bekijk de foto's die je hebt gemaakt.
Eens komt het een keer dat je dr "vergeet" (minder aan denkt). Dat heb ik nu ook: ik heb nu sinds half jaar eigen paard. Dan vestig je daar al je aandacht op.
WISH IT, DREAM IT, DO IT!