Tja... wat doe je als de buitenbak zeiknat is, je de hele vorige week al gelongeerd hebt, het weekend geen tijd genomen hebt om je paard te rijden en je komt om kwart voor 6 's avonds thuis wanneer het al weer donker is. Juist... dan pak je je fietslampje, gaat naar de overkant van de straat, plukt een Haf uit de stal, mikt het zadel erop en gaat kijken hoe je Haflinger reageert als ze een lekkere buitenrit maakt bij nacht en ontij
Dit was in het kort mijn avontuur met Kim vanavond Hieronder volgt nog even wat uitleg
Ik moet zeggen dat ik me er over heb verbaasd hoe braaf ze was. Tja... het was dus nogal donker en dan zien paarden overal vreemde schaduwen, donkere plekken en last but not least trollen!! (die komen 's nachts altijd te voorschijn weten jullie wel! ). In het begin was ze lichtelijk kijkerig. Vooral haar eigen schaduw en dat knipperlichtje van de fiets waren bijster interessant. In het begin kon ik echt voelen dat ze niet echt op haar gemak was. Ze was lichtelijk aan het beven, maar ik geloof dat ik tijdens de hele rit op haar ingepraat heb dat die trollen haar niets zouden doen. Nadat we een kwart van de rit erop hadden zitten geloofde ze me en waren de trollen gedegradeerd tot kaboutertjes. Overdag vind ze die nog wel eens eng, maar dit keer had ze er geen last van
Ze was lekker voorwaarts in draf en kon prima haar weg vinden over het zandpad. Niets aan het handje. Nou ja... niets aan het handje!? Ik had genoeg in de hand. Ik weet niet wat het was, maar normaal gesproken heb ik helemaal niet zoveel gewicht in mijn handen liggen als ik aan het rijden ben, maar vanavond leek het wel alsof ze haar hele hoofd in mijn handen wilde leggen. Kan iemand me uitleggen wat dat te betekenen had? Als ik zelf logisch na zou denken zou ik denken dat ze het toch allemaal wel behoorlijk eng vond, maar dat ze, door haar hoofd 'zwaarder' te maken een soort van steun zoekt bij mij ofzo correct me if I am wrong
Maar goed... uiteindelijk hebben we lekker een uur buiten kunnen rijden, Kim en ik zijn een goede ervaring rijker en ik ben tot de conclusie gekomen dat ze steeds meer lef in haar donder begint te krijgen.
Daarnaast krijgt ze ook steeds meer vertrouwen in mij als persoon zijnde. In het begin als ik aan kwam lopen met het zadel was de reactie "^#&*^&%$&^T$% daar heb je hem ook weer!!". Maar nu is het meer van "%$$ daar heb je... hey!!! verrek... jou heb ik eerder gezien, ik geloof dat ik jou wel mag!" Tja... een 'beetje' aandacht geven aan je paard doet erg goed heb ik gemerkt.
voor ex-onderschrift, zie onderschrift Polly
Na vele jaren een keer een ander onderschrift