Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-03 18:32

Hoe ga je om met afscheid en verlies?

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-03 18:32

Hoe ga je om met afscheid en verlies, hoe geven jongeren vorm aan rituelen, en hoe vermengen tradities zich met elkaar? In welke culturele stromingen speelt leven en dood, kosmisch bewust zijn een rol?

dus met andere woorden; hoe ga je om met de dood of het verlies van een (huis)dier/persoon?

zouden jullie hier wat antwoorden op willen geven? het is een onderzoek wat ik moet doen voor ik kan beginnen met het ontwerpen van enkele grafische produkten voor school Lachen

(een website, schilderij, krantenpagina en waarschijnlkijk een serie rouwkaarten)
alvast bedankt Lachen

.

**Geplaatst**: 02-11-03 18:51

Geplaatst: 02-11-03 18:51

Toen een aantal jaren geleden 2 trekpaarden zijn overleden. Heb ik heel veel gedichten geschreven, en hun hele levensloop. Vanaf de eerste dag dat ik ze leerde kennen tot de laatste minuut.

**Geplaatst**: 02-11-03 18:54

Geplaatst: 02-11-03 18:54

Eeeh eigenlijk niet.

Ik praat er niet over en wil het er niet meer over hebben. Als dat perongeluk wel gebeurt barst ik in janken uit... Scheve mond

Best wel slecht maarja, ik praat nu eenmaal niet graag over zon dingen.

**Geplaatst**: 02-11-03 18:58

Geplaatst: 02-11-03 18:58

Fonnie schreef:
Eeeh eigenlijk niet.

Ik praat er niet over en wil het er niet meer over hebben. Als dat perongeluk wel gebeurt barst ik in janken uit...

Best wel slecht maarja, ik praat nu eenmaal niet graag over zon dingen.

Dat heb ik ook, en daarom schrijf ik erover. Praten kan ik er ook niet over.

**Geplaatst**: 02-11-03 19:00

Geplaatst: 02-11-03 19:00

Ik kan er wel over praten, maar niet zonder tranen.

**Geplaatst**: 02-11-03 19:04

Geplaatst: 02-11-03 19:04

ik krop het lang op om het er dan in een keer uit te gooien...
Mensen die dan constant moielijke vragen gaan stellen ontloop ik dan liever, heel fout, maar ik praat er dan liever niet over.

**Geplaatst**: 02-11-03 19:06

Geplaatst: 02-11-03 19:06

Meestal schilder ik dat soort dingen van me af, dan krijg je dit soort plaatjes:

http://132.229.150.31/eline/full.php?nr=7

(niet al te vrolijk dus).

Dat lukt me meestal niet gelijk, maar na verloop van tijd, als het verdriet al iets minder rauw is.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-03 19:06

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-03 19:06

hebben jullie geen rituelen ofzo? ik koop bijv. een mooi fotolijstje en doe daar een mooie foto in..verder leef ik dagenlang alleen van chocolade, chips en andere troep en lig ik dagenlang huilend in bed. Praten kan ik dan ook niet zonder te huilen.

Als iemand een mooi gedicht heeft wat ik eventueel mag gebruiken voor mijn project graag Lachen

(mag in dit topic maar ook via pb)

**Geplaatst**: 02-11-03 19:09

Geplaatst: 02-11-03 19:09

Ik stuur je wel een gedicht via PB

**Geplaatst**: 02-11-03 19:23

Geplaatst: 02-11-03 19:23

stuur je wel ff en pb heb een paar gedichten.

**Geplaatst**: 02-11-03 19:31

Geplaatst: 02-11-03 19:31

Fonnie schreef:
Eeeh eigenlijk niet.

Ik praat er niet over en wil het er niet meer over hebben. Als dat perongeluk wel gebeurt barst ik in janken uit...

Best wel slecht maarja, ik praat nu eenmaal niet graag over zon dingen.

Same here, via msn praat ik wel veel (of eigenlijks ik zeik tegen mensen aan, maar irl krijg ik er geen woord van over mn lippen of ik begin te huilen). Het duurt bij mij altijd heel lang voor ik er een beetje besef bij krijg dat ik hem/haar niet met huilen terug krijg. Mijn vorige veulen is op 9 maanden oude leeftijd overleden en het is nu bijna 3 jaar geleden en ik kan pas sinds een 1jaar zeggen dat ik er vrede mee heb. (ik had een gigantisch goede band met haar). Het is voor mij nu ook best wel moeilijk dat we nu weer een fries veulen hebben. Familie van mijn vorige veulen. Aan de andere kant heb ik het idee dat ik een nieuwe kans krijg weer zo'n band op te bouwen. (met mijn pony heb ik ook een super band maar dit is toch anders..)

**Geplaatst**: 02-11-03 19:33

Geplaatst: 02-11-03 19:33

Ik ben er na bijna 2 jaar nog steeds niet overheen... Kan er nog steeds om janken.

**Geplaatst**: 02-11-03 19:33

Geplaatst: 02-11-03 19:33

ik ga er stilletjes mee om, verdruk het zoveel mogelijk, wil het niet onder ogen zien...

**Geplaatst**: 02-11-03 19:43

Geplaatst: 02-11-03 19:43

Ligt eraan of ik een hechte band met die persoon/dier had of niet. Met mijn hond had ik een hele hechte band, hij was echt mijn maatje. Hij ging dood aan een hersenvlies ontsteking. Ik heb echt wel tienduizend keer gejankt Verdrietig

Bij mijn kat idemdito.
Bij mijn opa en broertje heb ik ook veel gehuild.
Toen mijn konijn doodging vond ik dat wel erg maar ik huilde er niet om.

**Geplaatst**: 02-11-03 19:50

Geplaatst: 02-11-03 19:50

Ik ga met Irritant mee, het hangt van de band af mbt die persoon of dier. Ik krop het op, uit me niet, sluit me af, en barst tot het me heel erg hoog zit...
Ik jank dan, ga piekeren en denken, ik uit me niet creatief door te tekenen, dichten of whatever. Meestal ga ik met m'n paard lekker rijden, en verstand op nul zetten.
Ik kan geen verdriet hebben om materiële zaken btw, ik vind het soms wel erg, maar meer niet.

**Geplaatst**: 02-11-03 20:06

Geplaatst: 02-11-03 20:06

Ik praat er dan niet veel over maar ik luister dan wel veel muziek, dat helpt me echt

**Geplaatst**: 02-11-03 20:10

Geplaatst: 02-11-03 20:10

Ik ben het ook met Wieske_S eens

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-11-03 20:14

Geplaatst door de TopicStarter : 02-11-03 20:14

en naar welke muziek luister je dan? en is het om de texten of de muziek zelf?

**Geplaatst**: 02-11-03 20:16

Geplaatst: 02-11-03 20:16

Ik leg me er bij neer... Ik huil wel, maar helemaal niet veel. Ik zit er wel mee, maar toch ga ik verder. Soms praat ik er dan over met vrienden, maar meestal houd ik het voor me, en denk er gewoon 's avonds aan. Dan huil ik wel eens, in mijn bed.

Bij sommige liedjes moet ik ook huilen, (Afscheid van een vriend-Clouseau) dan denk ik aan die persoon(Dorine in dit geval).

**Geplaatst**: 02-11-03 20:16

Geplaatst: 02-11-03 20:16

IcePrincess schreef:
en naar welke muziek luister je dan? en is het om de texten of de muziek zelf?

Als het om mensen gaat die gestorven zijn ofzo, luister ik vooral naar de tekst.

**Geplaatst**: 02-11-03 20:23

Geplaatst: 02-11-03 20:23

Bij mijn eerste merrie heb ik veel gehuild (1997). Toch ging het vrij snel over. Ik kan er nu gewoon over praten. Maar ben er de laatste wel weer mee bezig. Ik doe nu weleens een poging om een gedicht te maken terwijl ik niet kan dichten.
Vorig jaar overleed het hondje van mijn kennis. Ik kon er echt goed mee opeschieten. En ik schrok ook verschrikkelijk toen ik hoorde dat ze er niet meer was. Ik ben gaan rijden op mijn verzorgmerrie, want dat was ik al van plan. Maar heb tijdens het rijden ook wel een traantje laten vallen. Daarna naar huis. Toen het moeilijkste, het vertellen, want mijn ouders wisten het nog niet. Heb in de dagen toch wel veel gehuild. Maar ben daar wel weer aardig overheen.
Ik hecht me eigen ontzettend aan dieren, en kan zulke verliezen ook slecht hebben.

Even nog een toevoeging:
Ik doe ook weinig bijzonders. Praat er niet teveel over op het moment zelf. Dat komt pas veel later. Ik denk er zelf wel veel aan terug, het liefst helemaal alleen. Af en toe lekker bij mijn pony op stal eraan denken. Maar niet bij mensen, ik houd niet van de vragen etc die je dan krijgt.

**Geplaatst**: 02-11-03 20:28

Geplaatst: 02-11-03 20:28

IcePrincess schreef:
en naar welke muziek luister je dan? en is het om de texten of de muziek zelf?

Teksten ook ja, maar ook het geluid. Rustig of juist harde muziek. Dat ligt er bij mij aan hoe ik me voel.

**Geplaatst**: 02-11-03 23:34

Geplaatst: 02-11-03 23:34

ik sla compleet dicht praat met niemand bijt goed van me af en eet vaak ook extreem weinig op zulke momenten en kan mezelf dan echt bijna uithongeren...

echte rituelen heb ik dan juist absoluut niet behalve juist alle rituelen die ik normaal wel had afkappen ...

**Geplaatst**: 02-11-03 23:54

Geplaatst: 02-11-03 23:54

Ik weet niet hoe ik achteraf zal reageren.
Morgen word onze hond ingeslapen, en tot nu toe heb ik erg veel gehuild en gepiekerd. Maar beetje bij beetje accepteer ik nu het idee dat ze morgen van haar vreselijke pijn (botkanker) af is, en vredig naar de Bridge mag. Het is een vreselijk besluit, maar nog erger en egoistischer om haar te laten leven met dozijnen medicijnen en haar af te zien takelen. Ik denk dat ik morgen nog veel foto`s zal maken, en die dan op een of andere manier uit zal printen op fotopapier en een mooie in zal lijsten en die op mn kamer hangen. Ik heb op mn kamer ook een grote uitvergrote foto van een paard waar ik een super band mee had, van een manege, maar die verkocht is (dank zij mij, anders slager!) naar haar fokker, en daar nu als het goed is een relaxed leventje als fokmerrie op de wei heeft. Dagelijks voor het slapen gaan zeg ik haar welterusten, en vraag me af hoe het met haar is. Soms komt er dan een traantje, maar ze is er als het goed is beter af dus heb ik er vrede mee. Met mn hond waarschijnlijk net zo, vanaf morgen.

**Geplaatst**: 03-11-03 00:09

Geplaatst: 03-11-03 00:09

Toen mijn pony overleed was ik daar echt kapot van. De eerste avond alleen maar liggen janken op bed.. Ik wilde niks meer, geen eten, niks.. Niet praten, gewoon alleen zijn.
De dag erna voelde ik me vreselijk leeg. Maar deed mn best een beetje gezellig te doen, het was bijna kerst. Ik zat veel op mn kamer en huilde veel. Savonds een vriendin gebelt en samen zitten janken Bloos!

De dagen er op deed ik heel erg mn best om zo gewoon mogelijk te doen, te doen wat ik altijd deed. Maar soms ging het gewoon niet. Als ik er over prate moest ik ook snel janken ookal probeerde ik het echt tegen te houden Scheve mond

Toen ben ik gaan schrijven in een schriftje. Dat doe ik nu nog steeds wel eens. Foto's had ik al staan van hem. Ook luisterde ik muziek. Vooral om de text.
Verder denk ik nog veel aan hem..
Wat mij wel goed geholpen heeft was de zoektocht naar een andere pony, ookal was dat absoluut niet om hem te vervangen.