Moderators: Mjetterd, Dani, ynskek, Ladybird, xingridx, Polly, Hanmar
Dees schreef:Mijn vorige week aangereden rooie knuffelkat Dennis is weer thuis van het dierenziekenhuis. Hij is daar geopereerd aan zijn nare open fractuur, die hij opliep tijdens een botsing met de auto van de buren. Met een grote wond aan zijn pootje en een kap op zijn kop moet hij nu 6 tot 8 weken vertoeven in een box/bench.
Hij wil alleen maar UIT die box, en hij drinkt niet, hij eet wel, maar hij heeft al 24 uur geen ontlasting. Verder wipt ie zodra die ook maar een kleine kans heeft die kap van zijn kop en gaat dan als een bezetene op die wond om slikken.
Er zat nog steeds wel een gat van de wond, maar ik vind het zo'n naar gezicht, en nu is het ook nog de bedoeling dat ik op het hele pootje, inclusief gat/wond Calendula-emulsie aan breng.
HEt is EEN GROTE NACHTMERRIE Ik trek dit niet. Ik kan er niet van slapen, ik kan er niet van eten. Ik denk de hele dag alleen maar 'Dennis', en heb vervolgens een knoop in mijn maag, omdat ik wel hoop dat het nog goed gaat komen, maar ik heb er zo'n slecht gevoel bij.....
Vragen malen door mijn hoofd. Zou hij niet beter af zijn met een amputatie, zou hij niet beter slaapmiddelen moeten krijgen, zou hij niet een infectie oplopen bij ons thuis.
Die operatie heeft ons, slik, 1250 euro gekost, en nog steeds houd ik mijn hart vast of we niet volgende week alsnog over moeten gaan tot een tweed operatie. Dat trek ik emotioneel niet, maar financieel ook niet. Het gaat nu al veel te gek....
Nou goed, vanmiddag om 16.00 uur ga ik terug met Dennis naar zijn DA. En daar houd die man hem maar voorlopig. Ik ben duidelijk niet het verpleegsterstype; ik voel me zo akelig hieronder, ik heb absoluut NIET het gevoel dat thuiszijn het allerbest voor Dennis is, hij is zooo onrustig, hij wil eruit, hij wil die kap af, hij wil weglopen.
Doemscenarios maken me gek.
Sorry voor lang verhaal, moest ook eens depri-geluiden spuien....
Arme Dennis.