Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-03 15:45

Ik durf haar niet meer aan te kijken...

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-03 15:45

Het heeft even geduurt voor ik het hier neer zet, maar aangezien ik er toch behoorlijk mee zit, kalk ik het hier toch maar neer.

Zoals enkelen van jullie wel weten heeft mijn moeder kanker. Beenmergkanker om precies te zijn. Hoe lang ze nog te leven heeft is niet bekend, maar lang zal dat waarschijnlijk niet meer zijn. Ze is in ieder geval al bezig om haar persoonlijke bezittingen te verdelen.
Buiten de kanker om is ze al zo lang ik leef altijd erg ziek geweest en heeft ze ontzettend veel tijd in ziekenhuizen doorgebracht. Je kunt het zo gek niet bedenken of ze heeft het wel gehad.

Vorige week ben ik sinds hele lange tijd (ca. een half jaar vermoed ik) weer eens bij haar langs geweest. Ik ging er niet meer heen om verschillende redenen, waaronder onderstaande...
1. Mijn eigen situatie
2. De onenigheden die er altijd spelen en de 'domheid' die daar achter weg komt
3. De altijd ellendige en zielige sfeer die er heerst.

Vorige week kom ik daar. Mijn moeder is altijd al mager geweest, had nooit geen grammetje teveel, eerder te weinig, maar zat altijd te klagen als ze 100 gram aan gekomen was. Zoals velen wel weten ben ik zelf enorm af gevallen. Ik kom binnen, mijn moeder ziet het en zegt, goh wat ben je afgevallen. Moet je mij eens kijken zegt ze vol trots.. ik ben óók afgevallen en laat het zien. Op dat moment kon ik haar wel wurgen. Mijn moeder, ca. 39-41 kg. schoon aan de haak, 52 jaar oud, ca. 1.64 m. lang, die trots is omdat ze afvalt.

Ik durf haar gewoon niet meer aan te kijken. Wordt er spontaan misselijk van. Mijn eigen moeder.. waarvan haar hoofd eruit ziet, alsof je naar een schedel kijkt, met daaroverheen een heel dun velletje.

Terwijl ik dit typ, zit ik met tranen in mijn ogen. Ik houdt ontzettend veel van haar, maar wordt er zelf onpasselijk van. Ik vreet mezelf op.. en dat kan ik niet meer en weet niet meer wat ik hiermee moet.

Mijn excuses, maar ik moest het gewoon even kwijt.

**Geplaatst**: 29-10-03 15:48

Geplaatst: 29-10-03 15:48

Ik denk niet dat ze er ook werkelijk trots op is, ik denk eerder dat dit een wanreactie is, omdat ze niet weet wat ze er allemaal mee aan moet. Ze heeft je nu wel nodig hoor Sandra! Probeer eens met haar te praten en er achter te komen hoe ze zich werkelijk voelt, ik krijg het idee dat ze zich verbergt en doet alsof ze het meent, terwijl ze er diep van binnen heel erg mee zit.

**Geplaatst**: 29-10-03 15:48

Geplaatst: 29-10-03 15:48

Heey, geeft niet hoor meis, je kan hier alles kwijt! Jeetje, wat erg, zeg! Ik kan het me wel voorstellen dat je hier mee zit, ja. Heel veel sterkte ermee en PBen mag altijd! Liefs...

**Geplaatst**: 29-10-03 15:51

Geplaatst: 29-10-03 15:51

He jak meissie wat rot zeg. Ach gut

Ik kan me voorstellen dat je er zo over denkt. je moeder is erg ziek, en mensen die erg ziek zijn kunnen vaak rare dingen doen/zeggen.
Probeer je eroverheen te zetten en wat er nog aan tidj over is een leuke tijd met haar te maken.
Als ze eenmaal weg is kan je spijt krijgen van dingen die je niet gedaan/gezegd hebt.
Hou je hoofd hoog, je slaat je er wel doorheen! Succes en sterkte gewenst!:(:)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-03 15:56

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-03 15:56

Dat van haar gewicht.. dat is al jaren zo. Minstens 15 jaar.
We hebben wel veel telefonisch contact daarentegen.
Mijn moeder doet zich overigens nooit beter voor dan ze zich voelt.
Mijn moeder (hoe stom het ook klinkt) probeert je net zo te laten voelen zoals zij zich voelt als je er bent of met haar spreekt.
Er wordt nooit gevraagd hoe het met mij is, hoe het hier gaat of wat dan ook. Dit is niet iets van de laatste tijd, maar echt al jaren.
Ik heb destijds minder contact gezocht, omdat ik het allemaal niet meer kon bolwerken en er zelf helemaal aan onder door ging. Zo ver dat ik zelf geen uitweg meer zag voor mezelf. Dit heeft de noodstop bij mij opgeroepen, dit kon niet meer. Als vier jarig meisje zat ik al op de bank mijn moeder te troosten en dat is de 22 jaren daarna niet minder geworden. Ik ben bang, ik wil haar niet kwijt, weet dat het gaat gebeuren, maar weet ook wat het met mij doet. En ik kan gewoon niet meer.

**Geplaatst**: 29-10-03 15:58

Geplaatst: 29-10-03 15:58

Ja ik kan me voorstellen dat dat het naar gezicht geweest zal zijn, maar ondanks dat ze er zo uitziet van binnen is ze nog steeds jouw mama!
Net wat Relly al zegt geniet nu nog van haar nu het nog kan! Ik hoop dat dat nog een hele tijd zal zijn!

Veel sterkte

Liefs

**Geplaatst**: 29-10-03 16:36

Geplaatst: 29-10-03 16:36

Ik kan je niet vertellen wat je moet doen...maar vooral omdat de kans groot is dat je haar nog maar even hebt, zou ik persoonlijk toch wat vaker naar haar toegaan nu het nog kan. Maar goed, dat is mijn mening, en ik heb de ballast niet van 22 jaar die jij met je meesjouwt, en zelf wel een heel goede band met mijn moeder.

Nu wat betreft jouw situatie: wees in deze even heel egoistisch. Vraag jezelf wat JIJ er aan hebt. En als je heel eerlijk tegen jezelf zegt dat je er niets meer aan hebt: waarom dan doorgaan? Luister naar jezelf, en niet naar de anderen die vinden dat je contact moet houden.

Evwen algemeen en niet met je moeder in het achterhoofd: Sommige mensen die ziek zijn praten daar af en toe met een grapje over, en zijn toch op een of andere manier bezig met het lichaam dat ze zo schandelijk in de steek laat....

**Geplaatst**: 29-10-03 16:38

Geplaatst: 29-10-03 16:38

jeetje San dat lijkt me echt ontzettend moeilijk... Jij doet er zo je best voor en zij spot er zo mee. Maar misschien heeft ze er voor zichzelf een reden voor die niemand kan begrijpen, ik weet t niet.
sterkte Ach gut

**Geplaatst**: 29-10-03 16:44

Geplaatst: 29-10-03 16:44

Wat een moeilijke situatie zeg.
Ik heb hier eigenlijk geen ervaring mee
Het enige wat ik eigenlijk toch wel kwijt wil is dat je hoe moeilijk het ook is toch zo vaak naar je moeder moet gaan i.v.m. met haar ziekte.

Kan je hier niet met iemand uit directe familie over praten?

**Geplaatst**: 29-10-03 17:52

Geplaatst: 29-10-03 17:52

Jeetje wat een verschrikkelijke situatie.. Maar zoals je zelf al aangeeft je moet er niet zelf aan onderdoor gaan daar heeft niemand iets aan.. Of je wel of niet langs moet gaan weet ik niet ik ken jou niet en je moeder niet dus kan daar geen menning over geven..
Heel veel sterkten in ieder geval...

**Geplaatst**: 29-10-03 18:08

Geplaatst: 29-10-03 18:08

Op het moment dat mijn opa kanker kreeg en daardoor zich ook zo ziek voelde dat hij niet meer uit bed kon komen, ben ik een tijd niet meer geweest. Ik was bang om hem op die manier te zien, bang om geconfronteerd te worden met deze ziekte, bang om iemand zo ver af te zien takelen. En op het moment dat ik het wel weer aandurfde ging ik niet omdat ik al zo lang niet geweest was en me daarvoor schaamde. Een van mijn tantes is toen bij me langs geweest met de vraag of ik boos was op mijn opa omdat ik al zo lang niet was geweest! Vanaf die dag ben ik er heel veel geweest. Je doet zoiets nu op dit moment mischien niet voor jezelf, omdat je er zelf niets mee hebt. Maar neem maar van mij aan dat als het eenmaal niet meer kan je blij bent dat je geweest bent! Het is een rouwproces en dat proces begint nu al! Geef jezelf de kans om dat te beginnen en geef je moeder de kans om alles wat haar hier nog rest op een goede manier af te sluiten. Hoe hard het nu ook kan zijn, later ben je dankbaar voor de tijd die je nog gekregen hebt!

Voor nu heel erg veel sterkte! En als je een luisterend oor nodig hebt, weet je waar mijn PB-knopje zit!

**Geplaatst**: 29-10-03 18:22

Geplaatst: 29-10-03 18:22

Bah wat naar zeg!

Ik weet zelf niet goed wat ik moet schrijven maar het lijkt me vreselijk om je moeder zo te zien.
Zou je er niet wat vaker naar toe gaan ? (niet aanvallend bedoeld ofzo?) ze heeft je nu wel nodig denk ik.... Scheve mond

**Geplaatst**: 29-10-03 18:51

Geplaatst: 29-10-03 18:51

jee.wat een rotsituatie!
vergeet jezelf niet!
doe wat je hart je ingeeft,maar wees voorzichtig,dat je straks geen spijt krijgt,als ze er straks niet meer is!