Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-10-03 10:42

Het verdriet in de paardensport.....

Geplaatst door de TopicStarter: 28-10-03 10:42

... maakt dat ik er af en toe zo genoeg van heb.

Voorbeelden te over: Toon van Mieke, Lorenzo van Barbara en nu Handell weer van Ilindra.

Zelf heb ik ook al eens een paard weggebracht en Fitz is ook weer kreupel waarvan het nog maar de vraag is hoe het af gaat lopen.
Het kan je soms zoveel verdriet doen dat het niet opweegt tegen het plezier.

Moest het even van me afschrijven, hoe denken jullie daarover?

Niets is zo eerlijk verdeeld als het verstand. Iedereen denkt er genoeg van te hebben.

**Geplaatst:** 28-10-03 10:45

Geplaatst: 28-10-03 10:45

*afkloppen*
Ik heb gelukkig nog nooit iets ellendigs mee hoeven te maken,
tuurlijk zijn niet alle dagen even leuk, maar dit sort dingen is me nog altijd bespaard gebleven.
*afkloppen*

**Geplaatst:** 28-10-03 10:45

Geplaatst: 28-10-03 10:45

Het zijn er idd wel heel veel achter mekaar. Maar als je een paard koopt moet je daar rekening mee houden dat hij niet voor eeuwig bij je kan blijven. Maar ik begrijp zeker dat je dat even van je af moet schrijven.

**Geplaatst:** 28-10-03 10:47

Geplaatst: 28-10-03 10:47

Sjuimpje schreef:
*afkloppen*
Ik heb gelukkig nog nooit iets ellendigs mee hoeven te maken,
tuurlijk zijn niet alle dagen even leuk, maar dit sort dingen is me nog altijd bespaard gebleven.
*afkloppen*

Dat is het voordeel van beesten voor de handel hebben.
Ik heb voor mezelf na Gaija besloten om niets meer tot de dood te houden. Ik wil neit weer die weg gaan. Als het moet om wat voor reden dan ook, dan zou ik hetzelfde doen als met Gaija

Fiesta, freiberger, what else?

**Geplaatst:** 28-10-03 10:51

Geplaatst: 28-10-03 10:51

Maar eigenlijk gaat het natuurlijk veel verder dan alleen aan de sport gerelateerd. Het verdriet om een kat, hond of konijn is niet minder....

Laat staan het verdriet om een familielid of goede vriend.
Verdriet hoort erbij, het is een gevolg van houden van.

Wat als.... de wetenschap wel gelijk heeft?

**Geplaatst:** 28-10-03 10:56

Geplaatst: 28-10-03 10:56

mooi verwoord Dees! dit is inderdaad zo, dat gevoel zal je altijd houden, of t nou bij een paard is of een ander dier.
Fitz, geniet ervan!!! Bay is nu 3 maanden geleden ingeslapen en ik kan van mezelf zeggen dat ik t goed gedaan heb, t verdriet krijgt nu een plaatsje en ik kan terugkijken op een hele mooie tijd met Bay. tuurlijk hadden we onze ups en downs (en hoe, noem t en Bay had t), maar de downs wogen niet op tegen de ups! kop op Fitzie, ik weet hoe je je voelt, maar niet opgeven hoor!

sjalalala....twiedeliediedie!

**Geplaatst:** 28-10-03 10:58

Geplaatst: 28-10-03 10:58

Fitzroy schreef:
Het kan je soms zoveel verdriet doen dat het niet opweegt tegen het plezier.
?

Ik begrijp dat je dat zegt ja. Ik heb zelf ook een prachtig jong paard af moeten geven, en ik heb ook al ooit 2 honden moeten afgeven. Het hoort erbij, het zijn dieren en die worden niet zo oud als wij.

En ik heb vroeger ook gezegd "ik begin niet meer aan een hond want ik kan dit niet aan" als er weer eentje overleden was. en toch...... daarna begin je er uiteindelijk toch weer aan, want het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

en achteraf denk je dan "maar dit had ik toch ook niet willen missen". totdat het dier dood gaat............ en dan denk je weer "dit was de laatste keer". En zo gaat dat door bij mij.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 28-10-03 11:03

Geplaatst: 28-10-03 11:03

Het hoort bij houden van. Als je niet wilt verliezen, dan moet je van niemand gaan houden en dat is ook geen leven.

O
http://www.getyourwallie.com/vote/7093/TexasNTe Graag ff op klikken
Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd
<'\___~ <'\___~
...(\...)\... ...(\...)\...

**Geplaatst:** 28-10-03 11:09

Geplaatst: 28-10-03 11:09

Ik weet dat het niet voor eeuwig is.
Nou ja mijn hoofd dan maar mijn hart zegt van wel *LOL*

Ik heb mijn Opa, Oma en mijn Hond moeten afstaan in 1 enkel jaar.
Ik weet hoe het voelt.

Ik denk gewoon aan de mooie tijden die ik met hun heb mogen doorbrengen.
En bedank ze voor de geweldige tijd samen.
Vooral mijn West Higland White terrier: Xikor

Helaas hoort het erbij en door dat zinnetje vind ik er troost in.
En vooral als ik aan alle mooie momenten terug zie.

Brechfa Felicia 02-10-2016 Welsh Partbred / Wilana(15-05-2003) 21-02-2013 Met pensioen (27-06-2015) CarlandxBayard / Zazu R.I.P knappe meid (25-05-2004) (04-02-2010/29-11-2012) CarlandxVoltairexJoost / Noureyev R.I.P. kanjer (12-02-1995)(28-03-2003/12-10-2009) TCN PartoutxSymfonie

**Geplaatst:** 28-10-03 11:11

Geplaatst: 28-10-03 11:11

jeanette schreef:
Het hoort bij houden van. Als je niet wilt verliezen, dan moet je van niemand gaan houden en dat is ook geen leven.

Helemaal mee eens!!
Ik heb helaas ook al genoeg ellende met mijn dieren mee moeten maken, en dat is vreselijk.
Maar uiteindelijk is een leven zonder mijn dieren waar ik zielsveel van hou ondenkbaar.
En mijn vriend kan ik ook om 1 of andere reden verliezen, maar is dat dan ook een reden geen vriend meer te 'nemen'?

Navragen is beter dan afvragen.

**Geplaatst:** 28-10-03 11:17

Geplaatst: 28-10-03 11:17

Ik heb het zelf gellukkig nog niet mee hoeven maken...
Maar ook voor mij zal die tijd komen.. Heb 3 honden en 2 paarden en ook die zullen niet het eeuwige leven hebben... Maar ik hou van ze en geniet van ze en zal goed voor ze zorgen tot aan hun dood.. Net als ik bij me ouders vrienden en familie zal doen..
Toch zit ik er natuurlijk niet op te wachten en ik hoop dat die tijd nog heel lang zal wachten...

http://www.topcreaties.nl
http://www.bysimz.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-10-03 11:17

Geplaatst door de TopicStarter: 28-10-03 11:17

Maar verdriet van dieren is te voorkomen verdriet. Je hoeft geen dieren te 'nemen'. Familieleden uiteraard niet.

Niets is zo eerlijk verdeeld als het verstand. Iedereen denkt er genoeg van te hebben.

**Geplaatst:** 28-10-03 11:18

Geplaatst: 28-10-03 11:18

Ik stond een paard weken geleden bij de box van een doodziek paard. Heel ernstige koliek, hij lag echt te kreperen. M'n hart brak gewoon. Ik keek de Veearts eens aan en zei "Als je dit toch ziet, zou je toch nooit aan een paard beginnen?" en hij knikte. Maar op hetzelfde moment wist ik dat ik het toch niet zou laten...

Fitzroy: zo kan je ook niet verliefd (durven) worden omdat dat bijna onherroepelijk ook een keer pijn op gaat leveren...

**Geplaatst:** 28-10-03 11:19

Geplaatst: 28-10-03 11:19

Fitzroy schreef:
Maar verdriet van dieren is te voorkomen verdriet. Je hoeft geen dieren te 'nemen'. Familieleden uiteraard niet.

GEen dieren, geen verdriet. maar ook geen vreugde en al dat moois wat je met dieren kunt hebben. Er staat nog iets tegenover he. Vlak dat niet uit. Ik zou het niet willen missen. Het is een verrijking in mijn leven.

De hond is de betere mens

**Geplaatst:** 28-10-03 11:27

Geplaatst: 28-10-03 11:27

Helemaal mee eens: Dieren zijn een verrijking van het leven en de vreugde weegt toch altijd op tegen het verdriet. Je houdt immers van je dier.

O
http://www.getyourwallie.com/vote/7093/TexasNTe Graag ff op klikken
Een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd
<'\___~ <'\___~
...(\...)\... ...(\...)\...

**Geplaatst:** 28-10-03 11:35

Geplaatst: 28-10-03 11:35

Toen wij Glory begin dit jaar moesten laten inslapen, was ik vooral boos en verdrietig omdat ik nog zoveel met haar had willen doen..
Nu ben ik vooral opgelucht dat we er op tijd bij waren en haar verder lijden hebben kunnen besparen. Verder ben ik gelukkig om de dingen die ik wel met haar heb kunnen doen en de jaren die ik van haar heb mogen genieten Lovers

I'll always think of you and smile...

Linda wás Ludo

**Geplaatst:** 28-10-03 11:42

Geplaatst: 28-10-03 11:42

Ik ben 3x achter elkaar een paard kwijt geraakt, aan 3x achter elkaar iets waar ik zelf weinig tot geen invloed heb gehad. Ik vraag mezelf van tijd tot tijd serieus af waarom ik nog de energie op kan brengen om het nog een keer te proberen en toch doe ik het...

**Geplaatst:** 28-10-03 11:44

Geplaatst: 28-10-03 11:44

Ik ken het ook, alleen heb ik ze op het nippertje niet in hoeven laten slapen(afspraak stond al wel gepland)

ik was vooral heel verdrietig, en ook boos, ze had spat gehad, HKO, en toch er steeds weer bovenop komen, toen een nieuwe blessure, oorzaak niet vindbaar, maar t was wel duidelijk dat ze pijn had(ston en liep letterlijk op 3 benen)
ik wilde ze nog even houden om afscheid te kunnen nemen, ook voor een meisje dat er voor heeft gezorgd toen ik op een pensionstal stond, en in die weekjes is ze stukker beter gaan lopen, toen was mn DA hier ivm koliek-aanval Quentin, en die vond dat ze zo veel vooruit was gegaan en stelde voor nog even af te wachten

nu maak ik weer 1x per week een stapritje Lachen

maargoed, daarna Quentin gekregen, die heeft ook al vanalles gehad, en staat ieder weedstrijdseizoen wel een weekje of 2,3 kreupel, en dan daarna moet ik weer een heel eind opnieuw beginnen, omdat hij dan stijf is en erg dwars, tegen de tijd dat t weer goed gaat, is ie weer kreupel Verdrietig

maar ik schrok vanmorgen wel van t berichtje van Ilindra, omdat dat idd alweer een paard is dat in moest worde geslapen, heel knap dat ze deze beslissing heeft genomen en dus aan het paard heeft gedacht

Ik heb wel gezegd toen Q kreupel stond, zonder oorzaak tekunnen vinden, dat ik geen eigen paard meer wilde, iig niet voor de sport en dat ik hem en destiny hield zolang als ze geen pijn hadden

had toen ook een 3 jarige gevonden om in te rijden enzo, dus rijden deed ik toch wel

gelukkig gaat het nu met alle2 de goede kant op en hoop ik dat dat zo blijft!

*** Hilde van de Westfriezenhof *** bedankt voor alles meisje ღ Des, Dee, Wis, Quinnie & Hillie ...zo oneerlijk... ஐ Rust zacht Y;(

Anne van de Slothoeve Ster Sport

Z2 startgerechtigd!

**Geplaatst:** 28-10-03 12:15

Geplaatst: 28-10-03 12:15

Toen ik twee weken geleden gebeld werd dat Meagan ernstig gewond was dacht ik "dit was het dan, ik ben haar kwijt". Wat je dan voelt is zo overweldigend, de pijn die zo'n dier heeft, wil je niet. Je kunt ook niet uitleggen wat er aan de hand is en wat er gebeurt. Voor Wouter (Limo hier op Bokt) zijn dit soort dingen waarom ij soms liever geen dieren wil.
Toch heb je dieren nodig: ze geven zo'n verrijking aan je leven.

**Geplaatst:** 28-10-03 12:59

Geplaatst: 28-10-03 12:59

Ondanks alle verdriet wat ik in de loop van de jaren al gehad heb, door paarden die vanalles kregen, zou ik het intense plezier wat ik aan die dieren beleef niet willen missen!

Zonder verdriet geen vreugde.
Het kan alleen bestaan in tegenstelling tot elkaar.

Mensen die geen verdriet kennen zullen ook geen echte vreugde kennen.

www.ansrijke.nl
www.newbornphotoprops.nl

**Geplaatst:** 28-10-03 13:01

Geplaatst: 28-10-03 13:01

fabienne schreef:
Mensen die geen verdriet kennen zullen ook geen echte vreugde kennen.

Good point! Je kunt het goede niet waarderen als je het slechte niet kent, want dan is alles te vanzelfsprekend.

Laatst bijgewerkt door Desiree op 28-10-03 13:42, in het totaal 2 keer bewerkt

De hond is de betere mens

**Geplaatst door de TopicStarter:** 28-10-03 13:25

Geplaatst door de TopicStarter: 28-10-03 13:25

Afgezien van de kosten waar ik het dan nog niet eens over heb, nemen bij mij het verdriet en de tegenslagen toch steeds meer de overhand.
En dan lijkt het mij wel tijd om te stoppen.

Niets is zo eerlijk verdeeld als het verstand. Iedereen denkt er genoeg van te hebben.

**Geplaatst:** 28-10-03 13:28

Geplaatst: 28-10-03 13:28

Van een diepe kras in je pas gewaxte nieuwe ski ga je ook janken hoor! Haha!

En toch ga je weer die k-piste af Haha!

Even zonder dollen Haha!

:

Ik denk dat de simpelste verklaring is dat het bloed tóch kruipt waar het niet gaan kan. De verslaving aan een leven mét paarden is toch sterker dan een leven zonder... En laten we eerlijk zijn, je word toch wel blootgesteld aan verdriet, ook zonder paarden. En op zo'n moment biedt een paard juist weer troost en afleiding!

Bel straks ff terug mam, ik sta net de cake af te gieten - Loesje
** M2 +4 **

**Geplaatst:** 28-10-03 13:29

Geplaatst: 28-10-03 13:29

Bij houden van hoort nou eenmaal verliezen, kwijtraken en veel verdriet.
Maar al hoe veel verdriet je kunt hebben, ben je het niet snel vergeten als er iets mooi gebeurt waar je van kunt genieten? Dat is bij mij al iets heel kleins, als ik mijn paardjes tevreden zie grazen in het zonnetje doet mij dat al veel ellende vergeten.

En na een periode van verdriet, kun je daarna ook weer terug denken aan de mooie tijden die je samen hebt gekend. Mooie, grappige herinneringen.

http://www.amelandfoto.nl

**Geplaatst:** 28-10-03 13:39

Geplaatst: 28-10-03 13:39

Ik ga als ik dit soort dingen lees de boel weer een beetje extra waarderen.

Wie is er online