DGK is in zoverre niet met humane geneeskunde te vergelijken omdat er een aantal beperkingen zijn die er in de HG niet gelden.
Ten eerste: het diagnosticeren: oa door het kostenplaatje wordt er vaak veel minder onderzocht om tot een juiste diagnose te komen. Dit hangt samen met de omvang van het dier. Bij kleine dieren (gezellige dieren) zijn op dit vlak minder problemen dan bij grote dieren (LBH + paard).
Daarnaast ben je in de DGK verplicht middelen te gebruiken die geregistreerd zijn voor de diersoort waarop je ze wil toepassen. Alleen in die gevallen waar er geen alternatief geregistreerd is mag je daar van afwijken (off label use). Op die manier kan het dus gebeuren dat je een "minder" middel moet gebruiken, omdat het goede middel niet geregistreerd is.
Dan is het tweede bericht hier uit z'n verband gerukt. Het ging om de medicijnverstrekking in het ziekenhuis. Daar werd in 65% van de gevallen een verkeerd middel verstrekt (en dus niet voorgeschreven). Het heeft dus te maken met de hoeveelheid schakels in de behandeling. Dwz: de specialist schrijft een middel voor, de apotheker geeft het af, per afdeling wordt het voor iedere patient klaargezet (per dag of zelfs dagdeel), de verpleegkundige deelt het rond.
Dan zijn er dus al sowieso 4 mensen bezig. Op al deze punten kan het fout gaan. Waar het volgens de rest van het bericht dan vooral om gaat zijn de laatste stappen. Door de werkdruk en een slechte I&R van de patient worden nog veel fouten gemaakt.
Het gros van de DA's is beter te vergelijken met een apotheekhoudend huisarts. De DA schrijft een middel voor, geeft het zelf uit, aan de eigenaar die het zelf bij zijn dier toedient.
Dat scheelt nogal in het aantal stappen.
Wat ook zo is, apotheekhoudende HA schrijven selectiever en gerichter voor dan hun collegae zonder apotheek, en helemaal in vergelijking met specialisten in een ziekenhuis. Misschien een leuk onderzoekje om te kijken hoe dat bij dierenartsen gaat?
The universe is a big place. But it's okay - you'll grow into it.
-Carl Munson-