Bij aankomst bleek dat we ingedeeld waren op Max, een Hafje en Belle, een forse schimmel. Omdat ik het nu eenmaal niet zo heb op Hafjes koos ik voor Belle en wat had ik daar vijf minuten later een spijt van! In de bak was het een ontzettend kreng, oortjes in de nek als er andere paarden te dichtbij kwamen, viel zomaar een ander paard aan, stond ineens stil in het midden en weigerde gewoon om nog door te lopen. Oh help, wat moet dit worden dacht ik.
Op het strand aangekomen bleek het gelukkig een wereldpaard te zijn. Lekker voorwaartse stap, heel koel in d’r hoofd (paard voor ons wilde er vandoor en ze gaf geen krimp!), ik kon gewoon met een los teugeltje rijden. Zat ook als een stoeltje dat beest, echt heerlijk.
Met de galop deed ze haar best, maar we bleven alsnog een eind achter. Was de rest van de groep allaaaang in stap overgegaan, kwamen wij nog eens aanzetten. Gaf me wel een goed uitzicht op de rest van de groep, die zo ongeveer het hele strand in beslag nam bij het galopperen. Vriendin Liesbeth had dus Hafje Max, die een minderwaardigheidscomplex bleek te hebben. Ingehaald worden door een groot paard in galop? Dacht het niet, in de achtervolging! Wat kon dat beest hard zeg, met die korte beentjes. Terug aangekomen bij de opgang naar de duinen gingen we in galop naar boven en wilde Belle nog even laten zien dat ze echt niet onderdeed voor de rest van de paarden. Ze nam de binnenbocht, racete een paar paarden voorbij en ging er bijna over eentje heen.
Gelukkig beschikte ze ook over een goede rem… Al met al hebben we een erg leuke rit gehad. En natuurlijk hebben we ontzettend gemazzeld met het weer. 
Zijn er ook nog foto's gemaakt? 
