Ik had gehoopt net zo'n leuk stukje als Kleintje te kunnen schrijven, maar helaas.....het is voor mij een drama geworden.
Om 20.12 stonden Savannah en ik ingedeeld, dus bijtijds begonnen met laden, omdat ze lastig in de trailer te krijgen is. Helaas liep het helemaal uit de hand en zijn we 2 1/2 uur bezig geweest haar in de trailer te krijgen. Gelukkig had een vriendin al bij het secretariaat geregeld dat ik in een latere groep mocht rijden en dus toch kon starten.
Dus tegen half tien reden we eindelijk het terrein op. Omdat ik het idee had dat Savannah wel een hoop energie verloren zou zijn met het laden (ik was al bekaf), heb ik eigenlijk te weinig tijd genomen om lekker in te rijden en te kunnen ontspannen. Dom, dom, dom. Het leek wel een tijdbom. Ik kon mezelf wel op mijn kop slaan . Dus na 10 minuten moesten we al de ring in. Snel peeskappen af, jas uit....maar men stond al op ons te wachten, dus de stress nam alleen maar toe. Eenmaal in de ring werd Savannah overdonderd door de mensen aan de kant, de jury in het midden en alle planten die in de bak waren gezet.
Ik voelde dat ze steeds sterker werd, maar ik had absoluut geen puf meer om er nog aan te kunnen werken. Toen we moesten galopperen werd ze nog sterker en rende recht op een groepje planten af.
Nou ja, je voelt het al aankomen, Savannah sprong op het laatste moment opzij, en daar ging ik, richting grond. Ik kwam op mijn buik terecht en helaas voelde ik meteen haar benen in mijn onderrug en zette ze zich af.
Grote paniek, allemaal mensen in de bak (ik zag Bart Bax nog even boven me verschijnen om te kijken hoe het ging); ze hebben me op een stoel gezet en de bak uitgehaald. Omdat ik geen gevoel meer had in mijn onderrug (gelukkig wel in mijn benen) is de ambulance gebeld en werd ik plat afgevoerd naar het ziekenhuis.
Gelukkig werd ik daar meteen geholpen, foto's gemaakt van de wervelkolom en er bleek gelukkig niets aan de hand te zijn!
Ik ben wel bont en blauw, heb wat hoefafdrukken op bil en rug, en ik mag mezelf gelukkig prijzen dat er niets aan de hand is.
Zo kan iets, waar je al 4 jaar naartoe leeft, in een paar seconden voorbij zijn.
Ik heb besloten in ieder geval het laadprobleem serieus te gaan aanpakken (met behulp van een soort Emiel Voest ofzo) en verder maar volgend jaar te gaan beginnen met een 'simpel' wedstrijdje bij de manege om de hoek! De Pavocup voor volgend jaar zal ik maar uit mijn hoofd zetten!
Laatst bijgewerkt door Nicole288 op 15-09-16 13:33, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: Topic gesloten op verzoek van de familie van de overleden topicstarter