Dinsdag 7 oktober was ik eraf gevallen en het leek er niet op dat ik zelf zou kunnen rijden. Gekneusde enkel, scheurtjes in mijn enkelbanden en verrekte kruisbanden. Ik heb 5 dagen rust genomen en vanaf zondag 12 oktober ben ik er weer opgekropen om... donderdag 16 oktober nog een keer eraf te kletteren, dit kwam juist door mijn enkel omdat ik mijn hakken niet kon uitdrukken, ik kon niet veren in mijn enkel, trok mijn knie op en lag zo in het hek!
Maar goed, alles overleefd en ik, eigenwijs als ik ben, zou zelf rijden.
Om 12.30 liepen we al met Treasure op de rijvereniging. Even snuffelen. De les was in de losrijbak net afgelopen, dus wij konden daar een rondje rondstappen. Alles was eng, de spiegel, de sproeislang aan het eind, de reclameborden... brrrr, ze vond het maar niets. Toen om het hoekje gegluurd bij de eerste ring, en dat was helemaal briljant. Boompjes in de bak, nog meer reclameborden, een hokje wat bovenin 'zweefde', een kantine.... ze stond te snuiven en te blazen daar.
Terug naar stal gelopen (wij staan op 5 minuten afstand van de vereniging Prinsenstad) en daar weer op stal gezet.
Om 14.00 uur terug naar de Prinsenstad. Ik heb daar de eerste groepen zien rijden. De groep in de eerste ring zag er goed uit. Weet echt niet meer wie ik allemaal heb gezien. Vond wel dat dat donkere paardje uit die groep erg maaide met de voorbenen. Weet nu niet of dit de uiteindelijke winnaar is. Verder vond ik dat een bijzonder mooi paard.
In de losgooibak zag ik echt dingen die me niet bevielen. Sporen die alleen maar in het paard zaten, handen achter het zadel, een paard wat steeds in de travers, schouderbinnenwaarts en achterwaarts werd gezet. Weet even geen startnummer van dit paard. Het zag er niet als een 3-jarige uit. En als het paard klaar was met de oefening dan haalde het uit, en echt niet misselijk. Paarden die langsliepen waren niet echt veilig.
Toen kwam Prakkie daar de ring binnen om los te rijden. Total vond het ook nogal onwennig volgens mij, want ook zijn beentjes gingen soms op de verkeerde manier van de vloer
Maar het zag er netjes uit. Vooral als ik bedenk hoe kort dat paardje nog maar onder het zadel is.
Terug naar stal. Even mijn lenzen opnieuw indoen want ik had nogal last. En wie stapt er naar binnen... Gijsenkim zonder Gijs
Ze kwam voor haar dochter de shet Arie bekijken. Ik stond haar huilend te woord want mijn lens wilde totaal niet. Volgens mij zat mijn make-up op mijn kin... ik vraag me af wat ze van me gedacht moet hebben
Goed... eindelijk was het dan zover. Ik kreeg van mijn instructrice alvast een bloemetje. Gewoon als opsteker. Ze vind ons toppers en vond dat we het na de laatste weken toch wel hadden verdiend. Ze vond dat ik een doorzetter ben en dat ik iets meer om mezelf moet denken
En.... een gelukspoppetje. Deze heb ik met een veiligheidsspeld in mijn jasje vastgemaakt.
Op de Prinsenstad was Treasure echt enorm braaf in de losrijbak. Ellendig genoeg liep het geheel 20 minuten uit! Dus maar veel stappen. Ze begon al te sloffen, ze was moe... want al die indrukken doen zo'n jong beestje dus echt wel wat.
Een aantal botsingen gezien (*zucht* mensen die op de hoefslag gaan stappen, mensen die daar de overgang maken naar de stap, mensen die daar uitgebreid gaan stilstaan) maar Treasure heeft geen stap verkeerd gedaan, ze bleef keurig bij me. Voor mij zat het er voor mijn gevoel al op. We hadden al zoveel overwonnen, ze was zo ontzettend braaf, mijn puberbaby lette zo goed op... het maakte me niets meer uit... had al heerlijk gereden en ik wist dat we onmogelijk bovenaan konden eindigen. En al waren we laatste... ik was al blij dat ik met mijn enkel mijn laars aan kon krijgen... ik deed mee aan de paralympics
Goed... de echte bak in.
Zo kwam mijn baby de bak in:
Flink gespannen dus. Dit was al het tweede rondje, toen moesten we al draven, ze was helemaal niet op haar gemak, maar ze wilden de achterstand inhalen, dus tijd om je paard even op haar gemak te stellen was er echt helemaal niet
Ze gaf me een goed gevoel, maar ze gaf zich niet helemaal. Ik ben tegen haar blijven praten en ik merkte dat het wel invloed op haar had. Hoe meer ik zei, hoe meer ze ging ontspannen, hoe meer ze zich ging geven. Maar ze gaf me niet het gevoel wat ze me thuis en in de losrijbak gaf. Al die mensen langs de kant die zich er nog even mee bemoeien door met de tong te klikken als je langs komt... je zou ze wat ~~}>
Maar goed, het was afgelopen voor we er erg in hadden. Ze heeft nog wat changementen in de galop laten zien. Onze probleemkant, de rechtergalop. Ze sprong goed aan, changeerde, dus ik brutaal terug laten changeren en toen ging het goed. Ze was niet bol op die kant (wat ze graag doet als ze niet ontspannen is).
Toen het halthouden en opstellen
Ze liepen echt een paar keer om haar heen. Ik voelde me al ongemakkelijk op dat moment, dus mijn oren extra spitsen en jawel... ze vielen daarover waar ik dacht dat ze over zouden vallen. We denken dat dit wat punten heeft gekost. Ze heeft rechtsachter een dik spronggewricht. Wij weten dat er niets aan de hand is en het is al dunner dan toen we haar kochten. We denken dat het door de groei is of zoiets. Ze liepen echt een paar keer om dat been heen, stonden er heel dicht naast en vonden het duidelijk niets.
Maar goed, we hadden 84 punten. Ik vind het niet verkeerd. Ik heb mijn paard zelf gereden terwijl ik niet helemaal optimaal was, ik heb geen paard van duizenden euro's. Ik ben geen Z ruiter die is ingehuurd om het paard te trainen en te rijden, ben maar een simpel ruitertje wat al 1,5 jaar niets meer met paarden had gedaan voor ik Treasure kocht.
Ik ben DIK tevreden. Mijn merrie heeft het toch even geflikt... en wat een indrukken. Ze stond echt even overdonderd op stal.
Onze punten waren als volgt:
- * exterieur 11
* stap 12
* draf 13
* galop 13
* gedragenheid 12
* elasticiteit 11
* algemene indruk 12
Treasure, je was een topper en ik heb ervan genoten om mijn merrie te showen. Je bent mijn kanjer!