Ik zit hier nu met uitgelopen mascara nog even voor het slapen gaan. Heb net een stuk uit het dagboek van Barbara Mulder gelezen dat gepubliceerd is in de Bit over het einde van haar paard Lorenzo, hoefkatrolontsteking. Pas 10 jaar oud en zo te lezen een heel fijn en mooi paard. Ze heeft hem zelf met de trailer ongeveer 3 maanden nadat deze ziekte was geconstateerd helemaal gesoigneerd weggebracht naar het slachthuis, een tranenrit. Het doodschieten lukte ook pas de 3e keer, enfin, een vreselijk verhaal maar ook een verhaal vol moed van de eigenaresse. Het verhaal doet me denken aan het inslapen van mijn vorige hondje, 15 jaar,en dat ging ook niet van een leien dakje. Heb haar na het inslapen op de achterbank in haar mandje weggebracht naar het crematorium, ook constant in tranen. Het verhaal van Lorenzo doet je weer beseffen dat alles eindig is en dat je van je dieren moet genieten zolang het kan.
heb laatst samen met vriendin haar paard ook weg moeten brengen naar de kliniek waar ze in moest inslapen. het kon helaas niet thuis gebeuren. was ook 1 tranendal.
ben al weer 12,5 jaar in het bezit van mijn lieve bijzondere jikke.
[RT-HAW] Supergave rijfoto's van Rongo (AdB manier) Waarom denkt iedereen dat door die kop maar omlaag te trekken, die rug gelijk ontspant? Wie een paard zoekt zonder gebreken, kan beter te voet gaan. Als je twijfelt, doe dan wat het vriendelijkste is.
heb het ook gelezen en moest meteen aan mijn 2 paarden denken zie ik ook zelf heb weggebracht, dit is al jaren geleden en tochs moest ik weer janken. mijn paard is nu 31 en word steeds slechter ik houd mijn hard vast voor van de winter. het is echt vreselijk om die beslissing voor je paard te moeten nemen er blijven bij mij altijd twijfels wat als...