Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter:** 09-10-01 10:04

Geplaatst door de TopicStarter: 09-10-01 10:04

Hoi,

Ik zit met een groot probleem waar ik niet uit kan komen. Het laatste jaar gaat het niet zo goed meer met me geestelijk en lichamelijk. Ik zorg nl. heel slecht voor mezelf en ik voel nu dat ik er onder door ga. Zelf begrijp ik het niet goed want ik ben het gelukkigste meisje van de wereld maar ik kan het niet meer aan. Ik ben vooral het laatste half jaar errug moe, heb weinig energie en slaap heel slecht. Het is niet dat ik ziek ben maar ik wil jullie advies graag op het volgende;

Ik heb sinds ik me paard heb heel weinig tijd voor mezelf en anderen. Ik werk nl. Lange dagen en ik ga iedere dag naar me paard. Meestal ben ik pas tegen een uur of 10/11 s’avonds thuis en dit doe ik iedere dag. Maar ik vergeet hierdoor aan me zelf te denken. Ik eet dus dan ook niet (heel soms lunch ik maar meestal heb ik geen honger) en de laatste tijd heb ik helemaal geen honger gevoel. Omdat ik dit nu al maanden vol houd voel ik me nu ook echt stinkmodder (vind je het gek als je bijna tot niets meer eet). Maar het komt voornamelijk door me paard. Daar gaat echt al mijn aandacht en energie naar toe. Maar de laatste tijd heb ik zelfs daar weinig fut voor om vol te houden. De laatste week heb ik er dus ook niet meer gereden en laat ik haar rijden zodat ze nog wel genoeg beweging krijgt maar ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik weet wel dat ik zo langer niet door kan gaan want ik voel me lichaam langzaam sterven en ik ben pas 21 jaar. Ik hoor nog een hele jeugdige leven te hebben door te gaan stappen, met vrienden lachen etc. maar daar heb ik geen tijd en energie voor.

Ik zit nu dus te twijfelen of ik me paard weg zal doen. Ten eerste beter voor haar zodat ze goed word gereden (door mijn energieloze lichaam red ik het niet eens om 2 rondjes te galopperen), en zodat ik wat beter voor mezelf kan gaan zorgen en meer tijd door te brengen met vrienden, family etc.
Ik baal ontzettend dat ik zoiezo al met deze gedachtes rond loop, ik heb me hele leven lang zitten sparen voor een paard en ik ben ook hopeloos verliefd op dat beessie maar ik zit nu toch sterk te twijfelen of ik eerst aan mezelf moet denken. Ik leef maar een keer en een paard kan ik altijd kopen, maar het idee dat ik haar weg zal doen zal me zoveel verdriet geven. Ik weet dat ik er wel over heen zal komen maar toch.

Ik wil graag jullie advies, hebben jullie hier ook ervaring mee en hoe hebben jullie dat opgelost?

Please help me

Ps. Ik ben anoniem omdat ik zelf nog niet over het antwoord uit ben, maar zodra ik door ga met de verkoop van me paard dan horen jullie het wel.

Bedankt voor het luisteren/lezen

**Geplaatst:** 09-10-01 10:24

Geplaatst: 09-10-01 10:24

Jeetje meid dat is ook wat, maar je eigen lichaam moet wel gezond blijven om goed voor je paard te blijven zorgen.
Ik snap dat dit een heel moeilijk probleem is......wan tje kan waarschijnlijk niet iets minder gaan werken?
Misschien is het een optie om er een bijrijder bij te zoeken voor 3 dagen in de week ofzo zodat je dan die dagen aan je vrienden en familie kan besteden.......en om misschien lekker uit eten te gaan Haha!

Als ik jou was zou ik dat dus eerst proberen en als dat niet lukt kun je altijd je paard nog verkopen, en dan het geld weg zetten en over een paar jaar weer een paardje terug kopen......als je het dan aankan!!!!

Sterkte!!!

**Geplaatst:** 09-10-01 10:27

Geplaatst: 09-10-01 10:27

Als je zo verliefd bent op je paardje zou ik je aanraden om die niet weg te doen want daar krijg je waarschijnlijk later heel veel spijt van, maar om een oplosssing te vinden om wat meer tijd voor jezelf te maken. Tijd krijg je niet die moet je maken!
Misschien is het mogelijk om een bijrijdster/verzorgster in te schakelen zodat je niet elke dag naar je paardje MOET (maar wel mag natuurlijk) of als je paard bij meerdere paarden staat, vragen of je samen met de andere eigenaars elkaars paarden om en om kunt verzorgen. Tegelijkertijd ga je goed voor jezelf zorgen, op
vaste tijden eten en slapen en ik denk dat je dan wat rust krijgt en weer wat meer energie om ook andere leuke dingen te doen zoals met vrienden stappen etc. Je geeft zelf al aan dat het zo niet gaat en dat is al de eerste stap in de goede richting, dus mijn advies: vraag om hulp en zorg goed voor jezelf !!!
Heel veel sterkte en probeer positief te blijven...het wordt echt allemaal weer leuk.

**Geplaatst:** 09-10-01 10:34

Geplaatst: 09-10-01 10:34

Been there, done that....
Heel herkenbaar je verhaal...

Voor mij lag de oplossing in het beter eten. Ik at een gangmaker-koek als ontbijt, want dat was lekekr snel. Tussen de middag at ik eigenlijk neit en als ik dan honger kreeg om een uur of drie, ach dan had ik geen tijd voor brood....kop cup-a-soup en er weer vandoor. Koek mee als ik nog honger had. Gelukkig was er 's avonds vaak wel goed eten, maar heel vaak ook snelle hap...en dan voor het slapen gan natuurlijk nog die zak chips voor de buis...

Het was vragen om moeilijkehden en ik heb ze gekregen... ik kreeg slaptes, hongergevoelens terwijl ik propvol zat, ziek en misselijk na een maaltijd, eigenlijk geen slaap meer, depressies (mijn ouders stuurden me zelfs naar het riagg..)woede-aanvallen, voortdurend moe en chagerijnig...
Ik voelde me half, maar niet ziek. En ik was weldegelijk ZIEK. Ik heb mezelf een hypoglykemie aangedaan. gewoon omdat ik te dom bezig was om goed voor mezelf te zorgen.

Op internet vond ik een site (Pilliewillie.nl) die handelt over dit soort ziekten. Er ging een wereld voor me open! Wat een herkenning! Ik ging niet langzaam dood ofzo, er was wat aan te doen!

De weg terug naar een plezierig bestaan was door middel van gezond eten. Volkoren brood met ongezoet beleg, helemaal geen suiker meer, fruit, melk, groente, al die dingen (je weeet het wel hoor!). En dus geen koeken, chips, toastjes, vette bek, Macsnack, zoete frisdrank. WEg die rommel. Wat heb ikmijn chocolade gemist...want dat was zo lekker als ik me niet helemaal goed voelde, daar kanpte ik altijd zo van op....
Heel belangrijk: eten op meerdere tijden op de dag. Goed eten, niet zodra je honger hebt, maar net iets eerder!

Eigenlijk al na een paar weken voelde ik me fitter, ik viel af maar mijn lichaam voelde soepeler, ik had geen honger meer, mijn humeur werd aanzienlijk beter, kon beter de dingen en moeilijkheden overzien, had inenen meer tiijd en plezier!
Het lag helemaal niet aan mijn karakter dat ik altijd chagerijnig was en praktisch labiel... het was gewoon een stofwisselingsstoring! Wat een opluchting!

Nou ja, wat een verhaal he! Maar geef jezelf eens een kans. Verkoop je paard nou niet meteen, probeer eerst eens wat beter voor jezelf te zorgen. Voor mij is het een heel andere wereld geworden. Vorig jaar dacht ik toch echt langzaam af te sterven, nu kan ik jullie allemaal aan! Dat kan voor jouw ook zo zijn! meer weten pb me maar! Ik weet hoe rot je je kan voelen, en daar ben ik niet alleen in. Jij dus ook niet....

Wat als.... de wetenschap wel gelijk heeft?

**Geplaatst:** 09-10-01 10:36

Geplaatst: 09-10-01 10:36

Ik denk dat je er beter aan zou doen om minder lange dagen te werken. Of leef ji jvoor je werk? werk jij ook liever dan dat je bij je paard bent? Als dat zo is moet je je paard inderdaad er uit doen.

**Geplaatst door de TopicStarter:** 09-10-01 10:47

Geplaatst door de TopicStarter: 09-10-01 10:47

Ik heb er ook zeker over nagedacht om er een bijrijder bij te nemen, maar ik ken me zelf, ik zal me zelf de rust dan niet gunnen omdat ik me schuldig tegenover me paard ga voelen. En dan zal ik nog iedere dag komen om ff gedag te zeggen. Het is heel krom maar ik heb heel snel schuldgevoelens tegenover paarden, waarom weet ik niet, maar als ik bijv. al een uurtje later kom dan normaal dan zal ze die dag te horen krijgen dat het me spijt en zal ik er helemaal verwennen. Ja het is stom, maar ik kom er niet van af. Ik zal me dus dan ook schuldig voelen als ik een bijrijder zou nemen, omdat ik dan zoiets heb van; waarom heb ik haar dan gekocht, zodat ik haar door anderen laat rijden. Dat vind ik net zo iets als ik een hond zou nemen maar omdat ik er geen tijd voor heb bij me ouders dump.........maar het is MIJN hond. Met dat idee kan ik niet leven, daar heb ik er niet voor gekocht en daarom zou ik haar dan liever verkopen zodat ze wel alle aandacht krijgt van een persoon dan van mij en nog een bijrijder. In het begin zal ik kapot zijn, maar daar leer ik wel mee leven.

Wat betreft werk, ik heb het al geprobeerd om minder te kunnen werken maar dat zit er niet in. Ik ben 21 jaar en woon op mezelf, betaal me paard zelf etc. etc. Als ik minder ga werken dan kan me paard niet meer onderhouden en dan zou ik er alsnog weg moeten doen. Het is niet goedkoop leven waar ik woon.

ik weet het niet meer..............

**Geplaatst:** 09-10-01 10:48

Geplaatst: 09-10-01 10:48

Als ik jouw verhaal zo lees, weet je zelf donders goed wat je moet doen.
Ten eerste jezelf een schop onder je kont verkopen en eens fatsoenlijk gaan eten. Geen honger? Geen boodschap aan! Voortaan ga je om 07.00 uur, 13.00 en 18.00 uur eten. En kom nou niet aan met het gezeik dat je geen zin/tijd hebt om te koken, dan neem je maar een meergranenbroodje met een verse salade en GEZOND beleg, dan kook je in het weekeinde maar. (invriezen en zelf magnetronmaaltijden maken een idee?)

Verder normale werkdagen gaan maken. Krijg je normaal betaald? Dan ga je ook normaal werken. De uren zoals in je contract vermeld dus. Half uurtje afmaken is nog toegestaan, maar meer niet. Leer jezelf eens wat discipline aan. Wat leveren die achterlijk lange dagen je nu helemaal op? Een extra bos rozen op je graf, MAXIMAAL! Niet meer doen dus.

En qua paard: als dat je lust en je leven is, GA er dan voor. Maak keuzes! Denk eventueel aan een bijrijdster/verzorgster, al is het maar voor 1 avond in de week. Kun je die avond eens goed voor jezelf koken en op tijd je bed in!

Het is echt alleen een disciplinekwestie, en JIJ bent de enige die daarvoor verantwoordelijk is en die wat kan veranderen.
Wees streng voor jezelf, je zult jezelf er binnen de kortste keren dankbaar om zijn!

Veel succes!
Strenge Sonja *LOL*

**Geplaatst:** 09-10-01 11:25

Geplaatst: 09-10-01 11:25

Ik herken mezelf in dit verhaal. Ik werk 8 uur per dag kom thuis ik eet (ook vaak slecht en weinig) en op weer weg naar Leysander. Vaak als ik daar aankom gaat het wel weer hij maakt het vaak weer helemaal goed.

Ik heb sinds mei Karin erbij om Leys te rijden daarvoor had ik iemand voor 1x per week. Ik ben er eruug blij mee puur omdat ik dan tijd voor mezelf heb en natuurlijk mijn vriend.
Als karin gaat ben ik onrustig in huis ik mis hem. Niet dat ik bang ben dat er wat gebeurt maar puur omdat ik gewend ben hem iedere dag te zien. Ik moet hier even doorheen vaak ga ik dingen doen zoals bokken, familie en vrienden bezoeken enz.. Als ik thuis op de bank zou zitten zou ik gek worden dus dat doe ik maar niet Party!!

.

Neem toch af en toe rust voor jezelf anders ga je er echt aan onderdoor. Ik denk als je je paard wegdoet dat je daar ook niet vrolijker of beter van wordt.

Succes ene ik denk dat veel bokkers op deze manier leven. Verdrietig

Leef en Strijd vergeet het einddoel Maak de reis
tem je angst en hou je dromen niet gevangen
adem vrij alles gaat voorbij wat niet geniet dat gaat verloren voor altijd ♥

Leef en strijd - 3JS

**Geplaatst:** 09-10-01 13:54

Geplaatst: 09-10-01 13:54

haha sonja recht voor de raap
maar ik sluit me voor 300% bij je aan.
Zelf heb ik nooit naar men lichaam geluister en hier draag ik nu ook nog de gevolgen van mee.mischien wel de rest van men leven Verdrietig

Ik werkte tussen de 40 en 50 uur en reed na men werk elke dag 3 of 4 paarden en in het weekend vaak 6
Ik at ook niet goed want daar had ik geen tijd voor en dacht ook dat ik moest sparen en sparen en kon dus ook niet minder weken (dacht ik). Voor moe zijn had ik ook geen tijd en als er eens een verjaardag of zo was kwam me dat niet uit want ik moest rijden en men huis nog poetsen en nog...en zat ik me ook nog opte vreten op zon avond
Nu ben ik heel snel moe en werk partime, ik moet nu wel. Ik rij nu "alleen" kawa nog en dan ben ik nog elke dag kapot.

dus let op je geeft idd zoals sonja zegt zelf de antwoorden al.

heel veel succes en leer te luisteren naar wat je lichaam je aangeeft.

**Geplaatst:** 09-10-01 14:08

Geplaatst: 09-10-01 14:08

Nou Sonja, er zaten een paar rake maar goede antwoorden hierbij! Ik ben benieuwd wat voor conclusie je zult trekken en wat je aan je situatie gaat veranderen. Feit is wel dat er veel banen zijn, en er is personeelstekort! Misschien ergens anders iets zoeken? Want zoals Dees zei, ze vinden het wel fijn dat jij je zo uitslooft, die werkgevers. Zij hebben geen boodschap er aan als je er onder door gaat. MAar als je dat laat gebeuren ben je er nog altijd zelf bij!

**Geplaatst:** 09-10-01 14:20

Geplaatst: 09-10-01 14:20

Dat zei [naam verwijderd] niet maar Sonja... en ik ben het ook 300 % met haar eens Haha!

Wat als.... de wetenschap wel gelijk heeft?

**Geplaatst:** 09-10-01 14:21

Geplaatst: 09-10-01 14:21

Ik ben het voor de volle 100% met Sonja eens! Je moet jezelf niet kapot makn, daar heb je je paardje veel harder mee dan dat je een bijrijdster neemt!
Als je paardje je alles is moet je hem/haar ook echt niet wegdoen, want z te horen zorg je super voor je paardje.
Probveer echt op vaste tijden te eten,. zeker in de vakantie heb ik hier ook moeite mee. en ik merk nu ook dat ik lichamelijk erg zwak ben. ik eet op school ook alleen maar lekker dingen. alleen tijdens het avondeten eet ik gezond, als is dat maar zo'n 4 keer per week, want ik werk 2 dagen in de friettent en dan eet ik dus automatisch friet...
ik weet dus wat je voelt, maar ik weet ook dat het super fout is,.. probeer streng te zijn vor jezelf!
succes! Kim

Trotse mama van dochters Svenna & Loys
Voorlopig paardloos!

**Geplaatst:** 09-10-01 14:26

Geplaatst: 09-10-01 14:26

zo, ik sta er eigenlijk nooit zo bij stil. Ik kom toch niks aan, dus dat eten... ach, kan straks ook wel. Ik eet liever laat dan dat ik in t donker moet rijden (kan ik nog naar t bos)...
Er gebeurt nog niks, maar 40 uur werken is heavy merk ik, en dat eten moet ik goed doen. IK eet wel 6x op n dag. Ontbijtje: 1 bammetje, lunch: 4 bammetjes, en savonds een flink bord. Wel gezond, maar mijn vader zei het ook al: je eet altijd wel. Want ik eet in principe de hele dag door...
Maar meer op gezette tijden, en gezond, zou wel ok zijn. En paardrijden: ik heb tenminste licht savonds.
Idd: streng zijn voro jezelf. Ik verplicht mezelf nu rond half tien naar boven te gaan, dan lig ik niet eerder in bed (hoe t komt weet ik niet), maar ik zit iig niet achter de tv of compu. Scheelt ook wel wat denk ik.

"Restaureer je kerk / Stuur je kinderen ten oorlog / Lees handen tot je blind bent / Maar red mij niet " - Maarten van Roozendaal

I'm livin' the dream | Interessante dingetjes

**Geplaatst:** 09-10-01 14:45

Geplaatst: 09-10-01 14:45

Ik kan je wel verklappen dat het kopen van een paardje voor mij een stukje zelfbescherming is geweest. Ik maakte achterlijk lange dagen, at alleen als daar tijd voor was, en als ik zo door was gegaan, had ik voor m'n 30e nog een hartinfarct of een maagzweer gehad, misschien wel allebei.
En wie is daarbij gebaat?
Leuk hoor, een extra bos rozen op je graf met een kaartje "Son, je hebt je voor ons kapotgewerkt, thanx" maar wat koop je ervoor?

Iedereen is verantwoordelijk voor z'n eigen leven, en tegen een 21-jarige kun je dat gerust keihard zeggen. Je moet goed zijn voor jezelf, want een ander doet het niet.

Kies voor jezelf.....

**Geplaatst:** 09-10-01 14:55

Geplaatst: 09-10-01 14:55

ik sta niet voor 100% acher sonja maar zeker 200%
heb in de jaren hiervoor ook mijn uurtjes gedraaid.
70 uur in de winkel per week daarna op stand in de weekeindens door heeeeeeeeel nederland belgie zwitserland duitsland heel veel km rijden.geen tijd geen tijd papa geen tijd papa geen tijd

nu na een redelijk ernstig ongeval op de a1.
anders gaan kijken op het leven.
wel tijd wel tijd papa wat is er jongetje papa wat is er meisje papa heeft tijd!!

en hij kijkt wat met meer belangstelling naar het leven.
Eten nu drie keer per dag op zelfde tijd.
ook bazen en bazinnen en werken en Geld zijn ondergeschikt aan het LEVEN.

gr Rinus

**Geplaatst:** 09-10-01 15:04

Geplaatst: 09-10-01 15:04

het is heel raar: pas als t te laat is kom je achter je gemaakte fouten.
Ik hoop maar dat veel mensen nu eerder ingrijpen.

"Restaureer je kerk / Stuur je kinderen ten oorlog / Lees handen tot je blind bent / Maar red mij niet " - Maarten van Roozendaal

I'm livin' the dream | Interessante dingetjes

**Geplaatst door de TopicStarter:** 09-10-01 15:35

Geplaatst door de TopicStarter: 09-10-01 15:35

Iedereen bedankt alvast voor jullie reactie, maar toch blijf ik het moeilijk vinden. Het komt er voornamelijk op neer dat ik beter voor mezelf moet opkomen, en daar ben ik nu ook achter. Alleen zit ik toch met me paard. Ik werk van 9 tot 18 uur en dit is vrij normaal denk ik, maar met een paard erbij kost het je weer veel tijd. Ik kan niet ff snel naar me paard toe. Ik ben minimaal 4 uur bezig, al is het lekker uitgebreid poetsen en lekker een uurtje rijden. Er staan ook heel veel mensen bij mij die zijn in anderhalf uur klaar en daar kan ik echt niet tegen. Ik heb haar echt niet gekocht voor het rijden. Als het alleen daarvoor was dan ga ik wel op een manege rijden. En zo denk ik er ook over als ik een bijrijder neem, daar heb ik er toch niet voor gekocht. Dan verdient ze mij niet! Dan heb ik liever 1 iemand die haar alle aandacht, liefde, beweging geeft dan iemand die met haar zelf in de knoei zit door tijd, verwaarlozing van haar gezondheid etc. Natuurlijk wil ik haar echt niet kwijt, maar op dit moment vind ik mij haar niet waard. Zij kan veel beter krijgen en daar heeft zij ook alle recht op. Zo denkt zij er vast niet over maar ikke wel. Dan heb ik dus liever dat ik een jaartje er tussen uit ga, ff aan mezelf denken, alles op een rijtje zetten en ff leven. Zodat wanneer ik er wel helemaal klaar voor ben alle tijd, aandacht, energie etc. etc. in haar kan stoppen. Maar als ik zo door ga dan weet ik dat ik het niet ga redden. En ik zou echt minder willen werken maar dat gaat echt niet lukken, ten eerste zal ik nergens het salaris krijgen wat ik nu krijg en ten tweede betaal ik alles zelf dus ik moet wel fulltime werken om het allemaal te kunnen betalen. Ik ben aan vaste lasten (huur, paard, verzekering etc. etc. ) tegen de 2500 gulden kwijt en ik houd genoeg over te kunnen leven maar daar heb ik de tijd niet voor.

Jeetje, ik baal gewoon van mezelf, heb gewoon te veel op me schouders gehaald.

Ik ben er wel achter dat liefde blind maakt, ik heb jaren lopen zeuren bij me ouders om een paard maar uiteindelijk door een goede baan toch zelf er een aan kunnen schaffen, maar omdat ik gewoon zo blij was dat ik een paard kon kopen heb ik verder niet nagedacht van hoe of wat. Hoe zit het met de tijd, wanneer moet ik eten, wanneer tijd voor mijn vrienden en family etc. etc. Misschien heb ik me daar erg op verkeken.

Ik word letterlijk gek hier achter die computer, en voornamelijk van mezelf Misselijk

Thanx

**Geplaatst:** 09-10-01 15:46

Geplaatst: 09-10-01 15:46

Als ik 4 uur per dag voor m'n paard uit moest trekken, werd ik ook gek....
Waarom zo lang? Ik ben met drie uurtjes (max) toch echt klaar: poetsen, beweging geven, knuffen, mesten, voer mengen etc.

Al met al denk ik dat je aan de ene kant wat strenger voor jezelf moet zijn (dus bv beter eten) en aan de andere kant wat makkelijker moet worden (tijd voor je paard wat minderen).
Anders ga je er zelf aan onderdoor, en daar is niemand bij gebaat....

Succes!

**Geplaatst:** 09-10-01 17:13

Geplaatst: 09-10-01 17:13

Waarom zou jij niet goed genoeg voor je paard zijn als een bijrijder je paard één keer in de week doet? Dan krijgt het paard zes dagen in de week alle aandacht die hij maar wensen kan en één avond in de week kun jij aan je sociale leven besteden. En in het begin zit je waarschijnlijk nog te piekeren maar op een gegeven moment zal het zelfs rust geven.

**Geplaatst:** 09-10-01 21:00

Geplaatst: 09-10-01 21:00

een persoon die je 1x in de week helpt zou heel goed zijn.
Heb je op stal niet iemand die je goed kent en die het voor je zou willen doen.
Een wild vreemde zou ik in jou geval niet zomaar nemen zoek iemand die je al kent.
Dan ga je als je thuis komt lekker ff zitten en eten. Neem een programma op tv dat je leuk vind en kijk daarna.(zelf kijk ik altijd om 6 uur ff het journaal voor dat ik wegga)
Ga daarna naar je paard.
Je kunt je paard ook 2 dagen vrij geven(dinsdag en donderdag). je gaat gewoon lekker ff naar stal ff poetsen en knuffelen en dan weer naar huis.
Je hoeft je absoluut niet schuldig te voelen tegen over je paard.
Neem eens wat vaker een vrije dag.

' On bended knee is no way to be free'
Peter R de Vries.

**Geplaatst:** 10-10-01 09:43

Geplaatst: 10-10-01 09:43

Elk advies wat je hier kunt lezen slaat ergens op, maar je moet er natuurlijk wel open voor staan. ik lees dat je een beetje vastloopt in je eigen gevoel van het te druk hebben. Dat valt reuze mee hoor, maar je bent gewoon begonnen aan een neerwaartse spiraal en dat moet je even in de gaten hebben.
Je bent je paard absoluut niet verplicht elke dag 4 uren met hem door te brengen! Gef hem beweging en wat lekkers en een kwartiertje aandacht. Dat beest wordt toch goed verzorgd op de pensionstalling (of moet je ook nog voeren en uitmesten? zoek een all-in stalling, hoef je daar geen tijd meer in te steken). Welnu, dat paard heeft het prima, en als jij komt is het leuk, ook al is het 'slechts' twee uurtjes per dag... Niet over in zitten.

Denk je dat het paard het niet merkt dat jij niet goed in je vel zit? Je maakt dat beest ook bedompt als jij alleen maar blijft omdat jij zelf de lat voor jezelf zo hoog legt. Onzin. Erase that out of your mindset!

Besteed wat denkcapaciteit aan het waarom jij je zo moe voelt. Want door die vermoeidheid voel jij je zo neerslachtig en zie je geen uitweg meer. Geniet een goede maaltijd, ga uitgebreid in bad, drink een stevige borrel, neem een snipperdag en ga voor jezelf winkelen. Verwen je zelf een paar dagen achter elkaar en zie dat je uitgerust raakt. De wereld zal er anders uitzien!
Een sabattical year is geen oplossing, slechts een vlucht. Je bent gewoon wat overspannen, maar niet door je werk, maar door je eigen 'wetjes' die je jezelf oplegt. En als je geld genoeg hebt/verdient, waarom werk je dan niet wat minder?

Rot he, het is een teken van de levensfase waarin je nu verkeerd. Zie het heel veel om me heen gebeuren, mensen die een paar jaar gewerkt hebben en nu in de war raken. Denk dat het bij het volwassen worden hoort. Troost je, je komt er sterker dan ooit weer uit.... Even doorzetten.

Wat als.... de wetenschap wel gelijk heeft?

**Geplaatst:** 10-10-01 10:33

Geplaatst: 10-10-01 10:33

effe vraagje, werken van 9 tot 6, lange dagen maken, werk je soms in de winkel?

**Geplaatst:** 10-10-01 10:35

Geplaatst: 10-10-01 10:35

Op kantoor kan je toch ook lange dagen maken? Ik werk meestal van half 9 tot half 6 of later.

~*~ Pienie fan! ~*~
www.jura-artwork.nl

**Geplaatst:** 10-10-01 12:32

Geplaatst: 10-10-01 12:32

Hoi Iedereen,

Ik zal maar ff verklappen dat ik "Energyloos" ben.

Ik ben er nog steeds niet uit maar heb wel met veel mensen hierover gepraat. En de mensen die me kennen lijkt het ook beter om haar weg te doen. Zij zien hoe ik er nu bij loop. Overspannen, gestressed, Ik heb last van eczeem en door stress krijg ik het heel erg, dus zit ook helemaal onder. Ik geef al bijna licht net zoals Michael Jackson etc. En iedereen die ik ken weten hoe gek ik op me paardje ben en sommige van hun (zoals me moeder) willen haar ook niet kwijt, maar zij zien mij wel er onderdoor gaan. En nou moet ik toegeven dat ik wel meer priveproblemen heb en dat alles nu allemaal tegelijk op mijn schoudertjes terecht kom en ik trek het gewoon echt niet meer. Zelfs de eigenaar van stal begrijpt het en die zit zelfs dat ik rustiger aan moet doen, dat ik de laatste maanden zo erg veranderd ben van het grappige, spontane en leuke meisje naar een chagerijnige, rustige en vermoeid meisje. Mijn naasten hebben me duidelijk laten weten dat mijn leven en gezondheid voor gaan, ook al is een paard en vooral nu mijn eigen paard alles geweest waar ik naartoe heb willen leven. Maar als ik zo door ga blijft er weinig van me over en als ik wel eerst leer leven, eten, etc. dan kan ik altijd nog een paard kopen waaraan ik al mijn liefde, aandacht, energie etc. kan geven. Alleen het is dan geen Pregini meer. Huilen

Iedereen bedankt, ook al weet ik bijna voor 99% wat mijn beslissing gaat worden, ik laat jullie het weten als het zover is.

Ik ben nu ook een week vrij en kan ik er nog ff goed over na denken.

Thanx,

Eva

Bokt.nl

Wat moet ik doen....................

Wie is er online