Geplaatst Bij de kinderarts ging alles goed, even luisteren en kijen (vndhij al niet leuk ) en voor de zekerheid een rontgenfoto van zijn longetjes.
Dus wij meteen door naat de rontgen, was het 9.20u. Mooi dacht ik, kan hij op tijd slapen....helaas
Ik vroeg nog even:hoe lang gaat het duren, hij moet zo naar bed" om die dame te inspireren ons voor te laten gaan
ja dat wist ze niet.Dus wij wachten....en wachten...en wachten...
Op een bepaalkd moment waren wij nog alleen, komen nieuwe mensen en die worden meteen geholpen
Even later weer anderen, dus Marcel gaat het eens vragen. Zegt ze: O zitten jullie er nog? Ik zal; dan eens even bellen voor jullie want het is een ander soort foto
Het was al 10.15u! We zaten al bijna een uur daar te niksen, tsssk.Eenmaal aan de beurt had die kerel haast. Zeiden ze: kleed hem maar even snel uit en dan moet hij heir op dit krukje zitten. Tja, beetje moeilijk als je nog neit zo stevig zit. Maar goed, met zijn hoofdje tegen de plaat, huilen, stopt die keel zijn vieze vinger in e mond om die kaak te fixeren, dat dacht ik dus niet! Hij krijsen (Jurrian dan he) ikke boos, heeeeel boos toen hij later zijn hoofd tot 2 keer teo lomp tegen die plaat aanjaste! Ik had echt tranen in mijn ogen staan, wat een gesol met zo'n kleintje
Ik vond het echt schandalig, als ze er even de tijd voor hadden genomen had hij niet zo bang hoeven zijn, nu snapte hij het niet en werd bang, terijl hij in het begin alles wel leuk en spannend vond.ZO dat moest er even uit.
......arm ventje. 
