Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-03 11:20

Wanneer was jij echt bang van een/je paard?

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-03 11:20

Zelf heb ik vaak op het paard Praal Prinses (zie profiel) gereden, super lief was ze dan, maar als ze drachtig was en je moest haar poetsen of uit haar stal halen was ze zo gemeen, bijten, trappen ect.
Het was voor het eerst dat ik zo bang was van een paard, was toen Praal Prinses tot 3 keer toe ging hangen (en bijna onderuit ging) en 3 halsters verrot trok.
Ik durfde niet eens de peesbeschermers meer om te doen, en toen moest ik haar nog los gaan stappen.....
Ik heb zitten huilen, want ze was (denk mede door mij) zo gespannen.
Was zo blij dat me zus er toen aankwam om haar over te nemen.
Daarna heb ik nooit meer alleen praal prinses klaar gezet of ingereden.

De 2de keer dat ik ook zo bang was, was ook van haar....
Ze schrok van een geluid en kwam met 4 benen los van de grond.
Ik had daar niet op gerekend en hing aan 1 kant aan het zadel met alleen de teugels nog vast.
Ze plette me tegen het schut, en ik viel/liet me eraf glijden (voor het eerst weer in 3 jaar, dat ik eraf viel!!).
Ik moest er daarna weer op, om niet helemaal bang van haar te worden, maar van harte ging het niet moet ik zeggen.....
Heb er toen alleen een zere voet en een paar blauwe plekken aan over gehouden... maar had er niet aan moeten denken wat er nog meer had kunnen gebeuren brrrrr....

Echt ik ben nog nooit zo vreslijk bang geweest van een paard als met dat hangen.....
Zijn jullie ook ooit zo bang geweest???

**Geplaatst**: 24-09-03 11:26

Geplaatst: 24-09-03 11:26

toen ik mijn pony nog maar net had.
hij stond in de wei en ik ging het schrikdraad controleren omdat hij ervoor al uit een andere wei was uitgebroken. eerst ging het goed. tot ik helemaal achterin de wei was. toen kwam hij knoerhard op me afgestormd en te bokken en stijgeren in mijn richting. en ja, had dus niks mee van zweep of halstertouw of iets, waarmee ik hem uit mn buurt kon houden.
gelukkig stond er net voor het midden van de wei een knotwilg. ben daar heeeel voorzichtig heengelopen toen en heb een tak van die knotwilg getrokken. ben ik toen mee in zijn richting gaan zwaaien, en zo snel mogelijk de wei uitgegaan! was echt bang toen!!
leuk hoor.. je eerste eigen pony.. Huilen

ben toen de eerste tijd niet zonder zweep de wei ingegaan.. ~~}> Knipoog

nu kan ik er wel om lachen.. maar toen was echt eng.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-03 11:33

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-03 11:33

Ja dat is altijd dat je achteraf er wel om kan lachen, maar toch die momenten zelf heb je het wel heel benauwd!!!

**Geplaatst**: 24-09-03 11:41

Geplaatst: 24-09-03 11:41

Toen ik op Mexx stapte, een pony die nare ervaring had gehad met inrijden. Ik had wat grondwerk met hem gedaan en hij leek rustig.
Ik ging erop en hij was plotseling 1 brok spanning. Voor ik kon besluiten om er weer af te gaan deed Mexx dat voor mij. Hij ging compleet door het lint en heeft 4 rondjes als een idioot gebokt omdat enge mens (ik dus) van zijn rug te krijgen. Niet meer voor rede vatbaar.
Dat was een van de weinige momenten dat ik het contact met het paard kwijt was, en dat vond ik wel eng ja.
Ik heb mijn voeten uit de beugels gehaald en heb me in een bok naar links laten vallen zodat er geen verdere ongelukken zouden gebeuren want dat had nog wel eens heel anders af kunnen lopen.

**Geplaatst**: 24-09-03 11:46

Geplaatst: 24-09-03 11:46

Toen ik Jaike 3 maanden had en nog niet in het bezit was van een bak.
Ik klom er op en toen ik nog niet eens zat ging ze al bokkend het weiland over, in het midden hield ik het niet meer vol en heb me achterover laten vallen. Mevrouw was zo fris als een hoentje Haha!

Nu zie ik haar buien al hangen *LOL*

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-03 11:48

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-03 11:48

Oei, me eraf laten vallen zou ik nooit hebben gedurft, ben dan altijd bang dat je een trap krijgt nog van het paard....

**Geplaatst**: 24-09-03 11:49

Geplaatst: 24-09-03 11:49

Toen ik nog op Ilana reed; ze ging veel te hard en schoot net voor het draad rechtsaf, maar bij het sturen tikte ik haar per ongeluk aan met de zweep en schoot ze in een keiharde galop weg over een stukje wat ook nog afloopt... Toen zat ik wel even in de rats

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-03 11:52

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-03 11:52

Tja, je ken gaan hangen, maar als je paard helemaal in paniek of zoiets dergelijks is, dan heb je weinig te vertellen, zeker ik als een licht veertje voor dat paard...
Mijn verzorgfjorden ken ik denk ik nog wel terugkrijgen als ze wegschieten, maar ilkkah lukt echt 99% zeker niet...

**Geplaatst**: 24-09-03 12:22

Geplaatst: 24-09-03 12:22

Nooit

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-09-03 12:25

Geplaatst door de TopicStarter : 24-09-03 12:25

Aimee schreef:
Nooit

Ik zou toch als ik jouw was iets meer je best doen om ietsie overtuigender over te komen Tong uitsteken

**Geplaatst**: 24-09-03 12:31

Geplaatst: 24-09-03 12:31

afgelopen zondag had ik het ook wel erg benauwd. Was weer eens naar buiten. Normaal is hij heel braaf. Maar nu was het een brok spanning. Hij kon alleen maar springen en wegrennen. En met aan de eene kant en aan de andere kant een sloot vond ik het niet zo geweldig

**Geplaatst**: 24-09-03 12:37

Geplaatst: 24-09-03 12:37

Een half jaar geleden van Webster.

Ik was een paar keer achter mekaar hard van Webster gevallen en was totaal het vertrouwen kwijt. Durfde niet meer alleen langs de weg met hem en in de bak waas ik 1 brok spanning. Ik was zo bang geworden om er weer vanaf te vallen. Dat ik er serieus over heb na zitten te denken om hem te verkopen. Bloos

Gelukkig gaf iemand mij de tip dat het misschien wel aan mijn zadel kon liggen.
Sinds ik een ander zadel heb gaat het weer goed OK dan!

en begin ik steeds meer het vertrouwen terug te krijgen. Zeker na zaterdagochtend toen hij helemaal niks deed toen er 4 treinen langs hem reden Lovers

**Geplaatst**: 24-09-03 12:41

Geplaatst: 24-09-03 12:41

Na een ongeluk waardoor ik 2 dagen op de IC en in totaal 8 dagen in het ziekenhuis heb gelegen ben ik heel erg bang geweest om Dientje te rijden. Zo lang ik er naast stond kon ik lezen en schrijven met dat paard. Kinderen van 8 konden op haar rijden(een brede KWPN merrie van 166!!) maar zodra ik d'r zelf op moest scheet ik bagger. Zo'n verschrikkelijk lief paard, zal nooit een pas verkeerd zetten. Dientje beschermde mij overal voor, ruzie op het weiland, enge rolcontainers enz. Maar er op, nee, dood eng. Maar omdat ik gewoon weet dat het zo'n lief paard is heb ik me zelf een schop onder m'n kont gegeven en heb haar laatst zonder zadel en zonder hoofdstel gereden.

En met Dennis voor de kar heb ik ook doods angsten uitgestaan. We hebben 3x een ongeluk gehad voor de kar en wil dat nooit meer mee maken. Het gevolg is dat ik het mennen zo leuk vind en het enorm mis omdat ik Dennis echt niet meer voor de kar druf te zetten.

**Geplaatst**: 24-09-03 12:44

Geplaatst: 24-09-03 12:44

Ik voel me het minst prettig in een groot stuk land waar 10 2,5 jarige hengsten staan, die de afgelopen maanden geen mensen van dichtbij gezien hebben (behalve voor smit, ontworming enz) en je moet er twee tussen uit trekken. Als ik dan tussen 10 grote jongens in moet staan die allemaal lekker vol spanning zitten van wat er nu allemaal weer gaat gebeuren, ja dan kan ik het even benauwd hebben

**Geplaatst**: 24-09-03 12:50

Geplaatst: 24-09-03 12:50

ik heb een periode gehad dat hij alleen maar steigerde en nog hoog ook
ik was doodsbang om achterover te klappen

**Geplaatst**: 24-09-03 12:52

Geplaatst: 24-09-03 12:52

ik was ongelooflijk bang toen ik eens van een paard afviel en onder hem belandde.hij ging op mijn buik staan en ik kon 3 weken niet meer lopen. de tijd erna was ik niet bang om eraf te vallen,maar als ik viel sprong ik echt zover mogelijk opzij,om er maar niet onder te vallen Haha!

**Geplaatst**: 24-09-03 12:54

Geplaatst: 24-09-03 12:54

Oh zo vaak...
Ik heb een keer in Center Parcs meegedaan met een buitenrit op een paard wat helemaal gek was. We kwamen als laatste aan en alle brave paarden waren al weg. Stoer als wij waren wilden wij wel een wat minder brave dan. Dat paard heeft de hele weg met haar hoofd in de lucht gelopen, 1 brok spanning en ik had geen controle meer. Toen gingen we draven door bospaadjes. Mijn paard ging gelijk galopperen en ik kreeg haar niet meer terug. Toen besloot ze dat het leuk was zo nu en dan even naast het pad te springen; recht voor een boom! Dus dan sprong ze op een boom af, en dan net op tijd weer terug. Het was echt de rit van hel..
Sindsdien word ik dus panisch als we op bospaadjes of in de duinen gaan draven, ik kan dan niet meer ontspannen..

Verder ben ik weleens oprecht bang geweest van ieder paard. Mijn eigen merrie bijvoorbeeld in het begin met het omdoen van de bilkoorden van haar deken. Ik durfde het echt niet omdat ze trapte.
Of mijn vorige Tinker, nadat hij me keihard had gebeten en aanviel was ik echt bang voor hem. Dat is ook nooit meer goed gekomen.

En in Amerika op de dressuurstal was er 1 paard, Rafferty. Dit paard was echt vals. Je moest hem altijd vastzetten aan 2 touwen anders dan pakte hij je. Met halster om doen in de box moest je ook uitkijken, want hij schopte je er gewoon uit. Ik was toen al heel erg bezig met NHS en ik heb nog nooit een paard zo heftig zien reageren op NHS. Gewoon in de omgang stelde ik me dus dominanter op dan hem. Als ik me dan groot maakte tegenover hem begon hij meteen te steigeren met wijd openstaande mond. Hij wilde gewoon echt het gevecht aan gaan.
ik heb toen ook gezegd dat ik weigerde dat paard nog langer op te tuigen en te bandageren.

**Geplaatst**: 24-09-03 12:58

Geplaatst: 24-09-03 12:58

De laatste keer dat ik bang was, was een paar weken geleden, direct na het opstijgen ging Josta de lucht in ik dacht echt dat we achterover zouden vallen, vervolgens kwam ze neer en steigerde nog een keer en daarna gaf ze een bok en toen lag ik eraf. Ik lag in het zand en dacht dit was de laatste keer dat ze mij eraf gegooid heeft, ik heb sinsdien niet meer op haar gereden en rijd nu sinds kort op een ander paard die een beter karakter heeft en waar ik met veel plezier op rij. Door mijn angst voor Josta kon ik niet meer genieten van het rijden en dat voelde ze en daardoor werd het steeds erger. Ik heb zo'n hekel aan het bang zijn, maar door Josta ben ik nog steeds wat angstig gebleven, ik hoop dat Iris (het paard waar ik nu op rij) me daar helemaal overheen helpt.

**Geplaatst**: 24-09-03 13:10

Geplaatst: 24-09-03 13:10

De laatste keer dat ik echt superbang was is gelukkig alweer 8 jaar geleden.

Mijn eigen paard was altijd een mutsie, superlief en sloom, totdat ik van stal veranderde en dus een instructrice kreeg die ons zou helpen met de dressuur.
Ze werd geschoren, kwam er heel mooi en teer onderuit, en kreeg haver bij haar voer zodat we echt aan het werk konden.
In het begin viel het allemaal nog in de hand te houden.
Tijdens de kleine groepslessen begon het, 3 keer in een uur eraf, elke keer er weer op, vallen tegen wanden, schotten, schikken van elk zweepje dat ze hoorde.
Dat begon ze ook te doen tijdens het gewone rijden, rustig draven en opeens in volle galop op een waterbak af *die dus niet voor ons bedoelt was*
Mijn nichtje die haar altijd uitstapte gooide ze er opeens af.
Iedere keer was ik er weer opgestapt.
Tijdens wedstrijden was ze een schat, in de omgang ook, alleen tijdens het gewone rijden en de lessen was ze niet te houden.
Toen ze op een gegeven moment tijdens een les vanuit het niets rechtop op haar achterbenen stond tot 3 keer toe ben ik er afgestapt *niet gevallen Haha!

*
Heb mijn paard ana de instructrice gegeven en ben bibberend in een hoekje gaan zitten, had het helemaal gehad. *was toen 14*

Mijn staleigenaresse en intructrice heeft me met een week rust gestuurt, niet bij mijn paard komen, niet rijden, gewoon thuis even bijkomen van al die gevechten.
Na 5 dagen hield ik het niet meer en ben met mijn ouders gaan kijken, de 6de dag zat ik er weer op.
Sindsdien heb ik haar 7 dagen per week beziggehouden, naar buiten, springen, fanatiek aan de dressuur.
Uiteindelijk is ze weggegaan wegens tijdtekort, en die tijd had ze dus echt nodig, maar op het eind had ik haar aardig onder de knie.

Dus was toen niet meer bang voor haar, maar ben echt een half jaar lang alle kanten van de bak opgesmeten omdat ik maar niet wilde stoppen.
Doodsbang was ik pas toen ze zo overeind kwam...brrrrrr...

Blij dat Parretje dat niet doet *klopklop*

**Geplaatst**: 24-09-03 13:19

Geplaatst: 24-09-03 13:19

Iemand die nog nooit bang geweest is in een situatie met paarden heeft er ofwel nog nooit mee omgegaan, of is errrrrrrrrrug dom! Ze zijn zo ENORM veel sterker dan ons ...

Toen we vorige week de hengst gingen op de wei zetten en de merrie eruit heeft mijn man zeven kleuren gescheten! De hengst begon opeens met de staart erop erg ongecontroleerd rond te rennen aan de longeerlijn op een maïsland waar we doorliepen ... Je weet niet waar zulke dingen eindigen! Je weet wel dat als het paard het wil dat je maar een "mier" bent!

En een paar weken terug wou m'n fjord met geen ton gewicht stoppen voor de weg terwijl ik duidelijk hoorde dat er verkeer aankwam ... (we reden tussen een maïsveld met wandelwegje in het midden). Dan ga je ondanks alle technieken HANGEN hoor! En Fjord??? Die trok er zich NIETS van aan, denderde er gewoon helemaal door! M'n man heeft 'm toen aan de longeerlijn omgetrokken (m'n man wandeld vrijwel altijd mee omdat we weten dat hij nog niet altijd even goed reageerd op het bit).

M'n vorige merrie heeft ooit een rodeovoorstelling gegeven hier voor de deur, ik heb toen vele onderdelen van dicht gezien en uiteindelijk over haar nek van haar gegeleden Clown

. Toen was ik meteen overtuigd, die moet en zal vertrekken ... en da's ook gebeurt!

Met m'n eerste dravertje eens onderuit gegaan op een binnenstraatje. De merrie had enorm veel schrik van traktoren, een halve gare vond het leuk dat het paardje ging rennen uit schrik en ging gas bijgeven Boos!

... De merrie was ZOOOOOOO bang dat ze voluit is gegaan en in een bocht is uitgegleden met ik er nog op. Ik zat met m'n been onder haar. Ze is rechtgestaan en ik zat er nog steeds op ; ze rende meteen terug door

. Haar bil was geschaafd en ook mijn been had meer kleuren dan wat normaal is .... maar we zijn er heelhuids vanaf gekomen.

Ben ook 's van haar gedonderd toen ze uiteindelijk na erg veel aandringen uiteindelijk in een galop ging, maar meteen een wilde rengalop ... Ik viel met m'n hoofd op een betonnen paal van de omheining omdat ik door de verrassing m'n beugels kwijt was geraakt en ik kon het gewoon niet meer uitzitten!

Dat zijn van die momenten die je afvraagd van "waarom ben ik hier mee bezig" ...

Laatst bijgewerkt door sonjabelgium op 24-09-03 13:25, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 24-09-03 13:19

Geplaatst: 24-09-03 13:19

Bij Kawa nog nooit
Ben wel eens minder blij met hem geweest als hij recht overeind in het bos stond, of eruit naaide, van het pad af ging en tussen de bomen door croste.
Maar bang bij hem niet.
Dit omdat ik hem goed ken.
Zou een ander paard me dat flikken zou ik wel bang zijn.

**Geplaatst**: 24-09-03 13:24

Geplaatst: 24-09-03 13:24

Ik ben laatst een keer bang van mijn nieuwe paard geweest toen hij vertikte om gewoon vooruit aan de longe te gaan. Longeerzweep hielp niet, tot het op een gegeven moment boos tegen boos was. Meneer liep vijf meter van me af en kwam vervolgens op zijn achterbenen en maaiend met zijn voorbenen naar me toe. Heb toen toch even een sprongetje weg gemaakt, nogmaals de zweep gepakt en hem heel duidelijk gemaakt dat dit NIET de beodeling in.

Ik heb hem nog maar 1,5 maand dus denk dat het een kwestie is van nog geen wederzijds vertrouwen cq. respect. Komt nog wel goed. maar moest wel even slikken toen en me achter mijn oortjes krabbelen waar ik in GODSNAAM aan begonnen was.

**Geplaatst**: 24-09-03 13:33

Geplaatst: 24-09-03 13:33

Ik kan me niet herinneren dat ik ooit echt bang ben geweest voor of bij paarden. Wel eens wat minder prettige momenten, maar dat heeft iedereen wel Lachen

**Geplaatst**: 24-09-03 13:41

Geplaatst: 24-09-03 13:41

toen ik raysa net had, toen was ze nog hartstikke groen en angstig. de buitenbak was nog niet goed en het had erg veel geregend. raysa moest wel beweging hebben, dus had besloten gewoon wat rondjes te gaan stappen door de bak. draven zou gewoon veel te gevaarlijk worden door de glibberigheid.
ik had een paar rondjes gestapt en t ging super, maar ineens vanuit t niets (en snap tot de dag van vandaag ook niet wat t was Verward

) vloog ze dr vandoor.
heel erg hard bokkend en in volle galop, door de glibberige bak Nagelbijten / Gniffelen

echt doodeng! ik kreeg dr niet meer terug en ze was zo wild dat ik superbang was er af te kletteren, met raysa door t lint te gaan of met haar onderuit te gaan.
uiteindelijk heb ik dr na heel veel rondjes stil gekregen.

echt de engste ervaring ooit met mn paard Ach gut

**Geplaatst**: 24-09-03 13:47

Geplaatst: 24-09-03 13:47

Ik ben van mezelf een vrij angstig type. Heel vervelend, dat is waar.
Veel momenten die ik heb meegemaakt kan ik als 'angstig' betitelen.
Ik weet dat ik toen ik 11 was op mijn verzorgpony bij ons door de woonwijk reed. Een vriendinnetje ernaast op haar verzorgpony.
uit het niets begon zij ineens te galloperen, en Goldy (zo heette mijn pony) erachteraan.
Maar ik wilde helemaal niet galloperen op straat

. Goldy wel, hij won.
Levenslink, langs geparkeerde auto's, op de stoep, van de stoep af, zigzagende over de parkeerplekken, brrrr.
Toen mijn vriendinnetje even inhield ben ik eraf gesprongen, met Goldy nog in mijn hand.
Zij wilde nogmaals een galopje doen, maar ik heb met 1 arm om een lantaarnpaal en aan mijn andere hand een stuiterende Goldy heel hard staan roepen dat ik terug wilde naar stal. Huilen

Ze luisterde echter niet zo snel als ik gehoopt had. Huilen

Dit was de laatste keer dat we samen zo'n ritje maakten.

(was wel redelijk onverantwoord, twee kinderen de openbare weg op. Ik kon die pony duidelijk niet aan. En ik kon mijn vriendinnetje ook niet aan Knipoog

)