Bokt.nl

Citaat:

...het verfijnen van je hulpen. Met name bij de oprichting en verzameling

Margreet schreef:

Ik heb het beroemde boek 'het paard, het bit en de ruiter' er maar weer eens bij gepakt:

Uitersten en nuances
Als de S&T samen gebruikt worden bieden ze de meeste mogelijkheden om op het paard in te werken. Alle plaatsen van een paardenhoofd waarop een optoming druk kan uitoefenen worden benut, namelijk de tong, de lagen, de mondhoeken, het gehemelte, de kingroeve en de nek. Door het gebruik van een neusriem kan de ruiter bovendien ook inwerken op de neus en de wangen. De S&T samen geven de ruiter de meeste mogelijkheden om de houding van het hoofd en de hals te bepalen. En niet alleen dat; met de S&T kan de ruiter de lichaamshouding, de balans en de bewegingen van het paard minutieus beïnvloeden. De S&T verbinden daarin uitersten; de stang helpt de ruiter om het paard te verzamelen, de trens om het te laten strekken. Door het gebruik van beide bitten samen kan hij ook alle fases daartussen bepalen.

Daarna volgt een hele verhandeling over uiterlijk en pasvorm, heel interessant, maar nu even niet.

Werking
De stang en de trens zijn twee volkomen verschillende bitten en drukken op ander plaatsen van het paardehoofd. De trens werkt in op de mondhoeken, de tong en de lagen, terwijl de stang inwerkt op de tong, de lagen, de kin en de nek. De trens werkt direct in op het hoofd, de stang indirect. De trens 'trekt' de stang 'duwt'. Ten slotte staat de trens toe dat het paard zijn hals strekt en zich opricht, terwijl de meeste stangen ervoor zorgen dat het paard zijn hals buigt en zijn hoofd in verticale positie brengt.
Als de ruiter (even hard) aan allebei de teugels trekt gebeurt het volgende: de trens trekt in de mondhoeken, drukt op de tong en de lagen en prikt eventueel in het gehemelte (als het een enkelgebroken trens is) Tegelijkertijd drukt de stang op tong en lagen, klemt tong, lagen en kin tegen elkaar aan, duwt mogelijk tegen het gehemelte (afhankelijk van de hoogte van de tongboog) en drukt het kopstuk op de nek. Door niet even hard aan trens en stang te trekken kan de ruiter de inwerking variëren. Hij kan op die manier verschil aanbrengen in de plaats waarop druk wordt uitgeoefend en de intensiteit daarvan.

runningkawa schreef:

Waarom heeft een gevoelig mondje als dat van Kawa er niet aan hoeven wennen?