Geplaatst 
Ik pas al zes jaar lang op, er is nooit wat gebeurt en nu in één week twee keer.Vorige week zaterdag heb ik opgepast en kreeg het jongetje van 10 maanden opeens koortstuipen. Zie ook [AM] Ben me dood geschrokken
Nu moest ik gister ergens anders oppassen, kregen de kinderen (samen met twee buurjongetjes) ruzie met een groep kinderen uit het nabij gelegen woonwagenkamp. Totaal een stuk of tien kinderen tussen de 5 en de 9 denk ik, gingen elkaar met metalen scheppen te lijf. Gelukkig vluchten de kinderen hier uit de straat vrij snel naar binnen en kwam de buurvrouw (moeder van een jongetje dat er ook bij betrokken was) vrij snel naar buiten.
Het jongetje waar ik op aan het passen was, werd bijna gekeeld door een jochie uit het kamp. Die kinderen uit het kamp werden echt helemaal wild. Echt eng om te zien gewoon, kregen een hele rare blik in hun ogen en bleven maar schelden en doorgaan. De buurvrouw heeft ze uit elkaar weten te halen, waarop de kinderen terug kwamen met hun moeders erbij. Die moeders waren gelukkig heel redelijk, en we dachten het ook uitgepraat te hebben. Ze zouden hun kinderen nu binnen houden en de kinderen hier uit de straat hebben we ook naar binnen gestuurd.
We stonden nog even na te praten, en zouden net naar binnen gaan, komen ze weer met een hele groep aan. Met verhalen dat ze stenen door de ruit gaan gooien e.d.. Heb het jochie dat bij ons (waar ik aan het oppassen was dan) voor de deur stond, gezegd dat het uitgepraat was en dat ik er verder niet op in wilde gaan en ben maar naar binnen gegaan. Ik heb wel voor de zekerheid de deur op slot gedaan.
Het is nu gelukkig goed afgelopen, maar er schijnt al eerder één en ander voorgevallen te zijn, dus als het zo door gaat, kan het behoorlijk uit de hand gaan lopen.
Er zijn altijd wel wat vooroordelen over 'de kampers' en ik probeer daar niet vanuit te gaan, en gewoon tegen die mensen aan te kijken, als ik ook tegen de mensen uit de straat doe. Maar als er dan zoiets gebeurt....
En natuurlijk komt het van twee kanten, maar de kinderen hier uit de straat worden niet zo fel, en daar valt dan nog redelijk mee te praten.
Ik heb trouwens nog nooit zulke brave kinderen gehad aan ze . Ze ging zo makkelijk naar bed, ze waren behoorlijk onder de indruk van wat er allemaal gebeurd was (ze zijn 6 en 8). Ze hebben alleen wel bij elkaar in bed geslapen, want vooral de oudste had de schrik er goed in zitten.
Dat scheelt ook een heel stuk 
