Geplaatst 
)Mij is dus ooit zoiets overkomen met Tjody. We zijn ooit samen eens onderuit gegaan, buiten op een stuk asfalt. Paard had niks, maar mijn enkel deed verdomde zeer. Daardoor kon ik niet goed opstappen. Het leek wel alsof Tjo het voelde, zo braaf bleef ze stilstaan. Ze wachtte tot ik er goed en wel op zat, en ging toen uit zichzelf stappen alsof ze wist dat ik niet meer kon drijven vanwege mn enkel. Nog nooit hebben we onze buitenrit zo rustig en voorzichtig afgerond! En op stal leek het alsof ze bezorgder om mij was dan ik om haar, zo braaf bleef ze stilstaan tijdens het afzadelen. Zij had niks, alleen mijn enkel deed een paar daagjes verrekte zeer.
Dat vond ik wel een mooie. En ik vind het ook heel knap dat ze haar vertrouwen in het springen weer helemaal terug heeft gevonden. Sinds ze ooit een keertje een fout parcour heeft gesprongen ( Ruiter was aan het balen van de fout van haarzelf, terwijl Tjo toch heel braaf had gesprongen), was ze haar vertrouwen zowat helemaal kwijt. Gewoon door veel trainen, lessen en (meestal teveel
) geduld, ging het al snel beter. Op een gegeven moment had ik ergens een simpel parcourtje die ik ging springen, maar tijdens het losrijden was ze verschrikkelijk aan het klieren (gewoon nog dressuren), dus toen heb ik haar even verteld dat dat niet moest . En het parcour sprong ze vlekkenloos! Zo trots als ik toen was, is onbeschrijflijk! Sindsdien heeft ze haar vertrouwen weer helemaal terug en springt ze alles, als je zelf maar zeker bent van je zaak. Ook al twijfelt ze voor een hindernis, als jij zeker bent van je zaak springt ze gewoon zonder aarzelen! Iedere keer als ze over een hindernis gaan, is dat een bevestiging voor mij dat we weer helemaal op het goede pad zitten!Ik hoop dat het nu na dit lange verhaal wel duidelijk is hoe trots ik af en toe op mijn geweldige, slimme verzorgknollie ben
. Ben benieuwd of jullie paarden ook van die bijzondere acties hebben gemaakt...Groetjes, Denise.
Helemaal trots en gelukkig was ik met haar. En ben blij dat ik haar heb gekend 
) naar stal gebracht. En dat voor een paard die eigenlijk alleen maar hard galoperend naar stal kon. 
( gebeurde de dierenarts 
En dat in zo'n korte tijd.. 
(pestkop 
) wil ze niet dat ze aan haar komen. Kreeg zelfs een keer de vraag van de hoefsmid of ze kopschuw is 
) en ze ging toen in draf omdat ik maar draaaaaaaf camble zat te roepen 
