Geplaatst Een uurtje ofzo geleden ben ik eindelijk thuis gekomen uit het ziekenhuis na precies 2 maanden, op 1 dag na 9 weken...........................
19 juli erin, 19 september eruit................werd tijd.
Zzterdag 19 juli; jullie zullen het verhaal kennen; ik had 's ochtends vroeg m'n bijrijdpaard Keyoma flink gereden, het was erg warm etc etc.
Daarna ging Cinzano springen en ik zou foto's maken, zo gezegd zo gedaan. Toen vroeg ze of ik ook even wilde; nou goed dan, maar HEEL laag, want ik heb zo'n 2 jaar geen sprongetje gemaakt.
Hoe het kwam kwam het, maar ik heb een black out gekregen en kan me vanaf het moment dat ik bij A afwend om op de "sprong" aan te rijden niets meer herinneren totdat de ambulance kwam.
Nou de schade was: 2 breuken in m'n schaambeen aan de rechterkant (een instabiele breuk) en m'n heiligbeen gebroken, wat een zeer gecompliceerde breuk is. Bovendien was het geheel iets verschoven.
Het heiligbeen zit boven je stuitje en onderin je rug zeg maar.
De planning was 6 weken plat, maar na 3 weken werden er nieuwe foto's gemaakt en het zag er goed uit, dus ik mocht die platligtermijn verkorten naar 4 weken.
En platliggen betekent dan ook platliggen he............alles plat doen. Platliggend eten, drinken, plassen (katheter) poepen, ja noem het maar op. Ik mocht nog geen teen bewegen, maar aangezien m'n 2e bijnaam eigenwijs is..............................(
)De eerste week is vreselijk geweest, vreselijk veel pijn gehad en paniekaanvallen omdat ik niet mocht draaien op m'n zij. Ik werd platgespoten met morfine, maar helaas ben ik daar vreselijk ziek van geworden en heb ik een nacht lang liggen overgeven, ook liggend dus. mijn god, wat deed dat een pijn.............Overgegaan op andere pijnstillers dus maar.
Na de eerste week was de allerergste pijn al weg gelukkig, alhoewel het uiteraard geen pretje is geweest.
Okee, na 4 weken mocht ik proberen overeind te gaan zitten waar ik door duizeligheid nog zo'n 4 dagen over heb gedaan. Ik dacht dat wel even te doen maar dat viel tegen..... De 5e dag heb ik 5 minuten in een rolstoel kunnen zitten. Ik werd dmv een "dextra" uit bed getild
Nou dat zitten moest ik uit gaan breiden.
Na een week of 6 mocht ik gaan zwemmen bij die leuke fysio Benno, waardoor het extra leuk werd
Lachen dat bleek dat jullie ook zo over hem dachten. De eerste keer zwemmen ging erg voorspoedig op wat spierpijn na maar na de 2e keer (van de foto's) heb ik echt heel veel pijn gehad. Ik heb in het water m'n eerste stapjes gezet, maar daar voel je je eigen gewicht niet, dus dat is wel handig.
HOUD ME MAAR GOED BEET HOOR FYSIO.........
Nou okee, toen was ik ondertussen 8 weken verder en was bekend dat ik afgelopen maandag mocht gaan proberen m'n rechterbeen te gaan belasten, en vanaf dat moment had mijn eigen fysio in het ziekenhuis gezegd dat het dan nog zo'n week of 2/3 zou duren. Maar aangezien in ook nogal een vechtersmentaliteit heb is dat fijn verkort.
Nee, afgelopen maandag heb ik 3 keer op m'n rechterbeen gestaan en viel 3 keer net zo hard weer flauw hahaha.
Toen de fysio (Michel) me boven bracht had hij het erover dat zijn streven was om me vandaag ontslag te geven maar ik raakte helemaal in paniek, want help dat kan ik niet, ik kan nog geen eens staan, laat staan wat strompelen. Nou ik in paniek, maar ik werd dinsdag wakker en dacht ............"mmmmmmm vrijdag naar huis, ik zal dan ook zorgen dat ik vrijdag naar huis mag!!!!!!!!!!!!"" Dus gelopen dat ik heb dinsdag.
Het lopen doet me ERG veel pijn, en gaat gepaard met veel gvd's en ka u t's, maar het lukt, hele mini stapjes met een vierpoot.
Woensdag geoefend om met die vierpoot uit bed te komen, en dan zelf in m'n rolstoel te komen v.v. en gisteren nog alleen gelopen en ja hoor, het lukt een klein beetje. Ik kan nog vrijwel niets, maar okee, ik heb ook nog een rolstoel. Maar zie hier:
En hier speciaal voor mijn "peut" Michel een foto van hem, want hij was flink jaloers op z'n collega Benno.........
Hij vraagt dus om reactie......... 
Nog een lieve foto van mij en Sacha, het dochtertje van m'n vriendin:
En dan de laatste foto van m'n kaartenverzameling, ik heb ze nog niet geteld, maar we kwamen rond de 140, WAARVOOR IK ALLE BOKKERS DIE OOK EEN OF MEERDERE HEBBEN GESTUURD HEEL HARTELIJK WIL BEDANKEN!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Het zijn 9 erg zware weken geweest, maar desondanks ben ik super vrolijk gebleven (al zeg ik het zelf) en dat is mede te danken aan de leuke zusters en 2 broeders waar ik vaak zat gigantisch mee heb gelachen!!!!!!!!!!! Ik heb dingen meegemaakt die heel vervelend zijn en waarvan ik de details jullie van zal besparen maar die dingen voelden op dat moment erger dan de breuken zelf.....................van baby tot dement gevoeld, laat ik het daar maar bij houden.
Nu heb ik nog een zeer lange weg te gaan, een kwestie van maanden, maar ook daar zal ik mee doorheen weten te slaan. IK KOM ER WEL !!!
Nogmaals; iedereen hartelijk dank voor de steun van jullie gehad!!!!!!!!!!!
En special thanks to Tineke (Cinzano) ze weet wel waarom
En bokse alvast 
