Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-09-01 17:42

Geplaatst door de TopicStarter : 29-09-01 17:42

Ik ben het gewoon een beetje zat. Bijna een haar zorg ik nu voor Pjelk en oen iknet begon was hij best wel lastig en wilde alleen maar scheuren. Nu loopt hij heel lekker en in stap al netjes aan de teugel. Eibd oktober heb ik nog diploma rijden waarbij ik voor het laatst diploma bij ons op de manege ga; nl D. Dan moet ik voor het eerst een L-proef rijden. Ik hoop het goed te doen met Pjelk en ga veel oefenen maar daarna gaat hij toch snel weg. Nu moet ik wel zeggen dat ik nooit goed vinden kon met de eigenaar dus eeuwig had dit waaeschijnlijk ook niet geduurd maar balen doe ik wel. Telkens als het goed gaat denk ik; ach hij gaat toch weg. Ik begin nu echt te balen van de onzekerheid die je hebt als je andermans paarden verzorgt. Je bent er veel mee bezig, hebt lol en... bouwt iets op met het paard. Maar verzorgpaarden kunnen je zomaar afgenomen worden. Daarom heb ik nu heel veel zin in een eigen grote pony. Waarbij ik alles lekker zelf regelen kan. Zijn er meer hier die wel eens onvrijwillig een verzorgpaard verloren?

**Geplaatst**: 29-09-01 18:01

Geplaatst: 29-09-01 18:01

Ik herken me niet in je verhaal, zoals jij dat vraagt. Ik heb zelf een paard en zit dus met de andere kant. Ik heb altijd een vaste verzorgster erbij gehad. Door allerlei omstandigheden stopten ze er na een tijd mee. Ik heb mar een keer een verzorgster gehad waarmee ik niet zo gelukkig was, te jong en te onervaren.
Voor een eigenaar is het belangrijk dat een verzorger betrouwbaar is en haar/zijn afspraken nakomt. Voor een verzorger is het, denk ik, belangrijk om gewaardeerd te worden voor het werk wat je ermee verzet.
Ik ging er altijd vanuit dat m'n verzorger in principe m'n vriend(in) zou moeten kunnen zijn. Je bent ten slotte niet het slaafje van de eigenaar.
Zoek een volgend paard ook uit de eigenaar zou ik zeggen, als je daar goed mee door een deur kunt dan zul je ook minder makkelijk je paardje verliezen, denk ik.

**Geplaatst**: 29-09-01 18:55

Geplaatst: 29-09-01 18:55

Ja hoor, ik herken het zeker wel. Dat is ook een van de redenen dat ik nu opzoek ben naar een paard voor mezelf. Die heb ik trouwens net gevonden Haha!

Maar dat is een ander verhaal, ik zou niet afdwalen.

Ik rij zelf ongeveer 15 jaar en in die tijd heb ik al heel wat paarden bijgereden. Tja, veel van die paarden gingen dan toch onverwacht weg. Zo heb ik bijvoorbeeld een friese merrie ingereden, erg leuk paardje. Daarmee was ik aan het trainen voor een friezen pas de deux. Die mensen konden de stalling niet meer betalen en het paardje was van de ene op de andere dag weg.
Of een ander paard ging weer eerder als afgesproken naar een andere stal, te ver weg verhuizen. En weer een ander paard werd verkocht omdat de ouders van de jongen van wie hij was het toch wel zonde vond dat hij er zelf niets mee deed.

En dat is inderdaad elke keer weer een teleurstelling. Zeker als je langer met een paard bezig bent en er veel tijd en energie in gestoken hebt. Maar dat is iets waar je toch rekening mee moet houden zolang het paard niet van jouw is, of je het paard deelt. Het is alleen wel banketstaaflig als het paard ineens heel onverwacht weg is.

En natuurlijk is het voor veel paardeneigenaren best moeilijk om een bijrijder voor een paard te vinden die bij je paard past en bij je eigen manier van omgaan met paarden past. Maar dan beslis je tenminste wel zelf wat er met je paard gebeurt!

**Geplaatst**: 29-09-01 19:42

Geplaatst: 29-09-01 19:42

Ik herken het ook wel....
Ik ben vrijwillig met Spook, een draver die ik verzorgde, gestopt, omdat het gewoon een onbetrouwbaar paard was.... Kort daarna is ze geslacht. Ik heb haar dan maar kort verzorgt maar toen ik dat te horen kreeg moest ik toch wel effe slikken en tranen weghouden (was op een verjaardag Frusty

)

Toen heb ik Boudewijn verzorgt, maar toen hij verkocht werd had ik het eigenlijk niet echt moeilijk.
Toen ik het te horen kreeg had ik wel even zoiets van 'slik' Verdrietig

Ik wist van te voren, toen ik hem ging verzorgen, dat hij verkocht zou worden....
Maar ik wist dat hij het nu beter zou krijgen, op de stal waar hij stond toen ik hem verzorgde kon hij niet in de wei want dan ontsnapte hij (hij was maar ong. 1.10m), nu, bij zijn nieuwe eigenaars, staat hij overdags lekker in de wei. En hij is veel rustiger.

Nu verzorg ik Charmotte dus en als zij verkocht zou worden..... Huilen

Dan ga ik eg flippuh!!!!

**Geplaatst**: 29-09-01 21:32

Geplaatst: 29-09-01 21:32

ik heb dat ook wel gehad.
Ik heb op de manege een verzorgpony gehad, een hackney (kleine maat), heel lief. Op het laatst begon hij te bijten maar omdat ik toen heel veel tijd had en elke dag naar de manege toe ging ahd ik een goede band met hem opgebouwd en beet hij mij niet. Ik was zo verliefd op hem. Op een dag kwam ik daar en was ie weg. Ik snel naar de eigenarenw aar ie was, ja hij was verkocht omdat niemand naar hem omkeek en op hem reed.
Nou ikw as harstikke wkaad en schreeuwde door de kantine heen dat ik hem elke dag kwam poetsen en in de wei zetten enzo omdat ik niet op hem MOCHT rijden!!!
Ik vroeg elke week aan het eind van de els: mag ik volgende keer op Ukkie (zo heete die), nee dat mocht niet.
Me pa was ooke rrug kwaad en we kregen ruzie met de eigenaren en ik ben er weg gegaan en naar manege de Hjouwer gegaan, daar heb ik 5 jaar met veel plezier gereden, wel een paardje verloren waar ik errug aan gehecht was, maar die is niet verkocht maar aan kanker overleden.

xxxjes Maaike

PS: bij me verzorgpony die ik nu heb is het zeker dat ze niet verkocht word (nou ja nooit zeker) die mensen zijn dol op haar.

**Geplaatst**: 29-09-01 22:18

Geplaatst: 29-09-01 22:18

Ik herken me niet in jouw verhaal, heb namelijk nooit een verzorg pony gehad. Ik wilde die wel een maar kon er geen vinden. Maar ik heb wel paarden voor iemand anders gereden en ingeleerd. Dat ging allemaal prima, als ze verkocht werden. Maar owee, wat zou ik gebaald hebben als ik mijn eigen paard op dat moment ook niet achter de hand had gehad. want dat scheelt wel. dus ik kan me goed voorstellen dat je graag iets van jezelf wilt hebben.

**Geplaatst**: 30-09-01 00:59

Geplaatst: 30-09-01 00:59

Mellien, ik weet precies wat je bedoelt en hoe je je voelt.
Reeds een paar jaar verzorg ik paarden van anderen. Je krijgt er een band mee.
2 jaar geleden was ik aan Dynamiet begonnen en zou vorig jaar met hem gaan starten op wedstrijden. Dat zou in oktober gaan gebeuren. Ik heb daar heel lang voor getraind en geld ingestoken.
2 weken voor de wedstrijden komt de eigenaar van het paard naar mij toe (was erg ziek in zijn hoofd door omstandigheden) en deelde mij leuk mee dat ik niet meer op zijn paard mocht zitten.
Al mijn dromen vervlogen op dat moment.
Ik heb een poosje toen niet meer gereden tot er een meisje van onze stal naar mij toe kwam om te vragen of ik het leuk vondt om haar paard 1 keer in de week te rijden. Was ook makkelijk voor haar met haar drukke leven.
Toen kwam op een gegeven moment een toenmalige hele GOEDE vriendin naar mij toe waarvan haar paard te koop stond.
Samen met haar ouders hebben we goede afspraken kunnen maken en heb ik een mooi voorstel gekregen. Of het niet mooi was om haar paard over te nemen.
Mijn droom kwam uit. Ik kreeg hoop en weer overal zin in. Ik zag het al voor mij om wedstrijden weer te gaan rijden.
Ik heb Meis echter maar een anderhalve maand voor mij zelf gehad toen iemand volledig abnormaal ging gedragen en toen een paard bij mij weghaalde waarvoor ik notabene al de helft betaald had.
Al mijn dromen vlogen zo weer weg. Iemand liet mij toen zo vallen iemand waarvan ik het nooit verwacht zou hebben.
Sinds die dag heb ik niet meer op een paard gezeten.
Ik wil niet meer!! Ik ga volgende week nog een keer kijken bij een paard en dan houdt het op.
Ik stop ermee. Ik vertrouw geen eigenaren meer, zelfs sommige beste vrienden niet meer.
Het erge is nog dat je wordt achtervolgd en recht in je smoel gezegd wordt dat IK Paarden slecht verzorgd heb en dat ik niet kan rijden.
Ik zal nooit een paard slecht verzorgen, iemand die dat zegt dat ik dat doe, is totaal niet bij zijn hoofd.
Gevolg is wel dat er nu dus iemand voor gezorgd heeft dat ik mijn allergrootste hobbie aan de kant zet.
Ik wil het niet meer paardrijden, hoe erg ik het ook vindt.
Als ik er aan terugdenk aan alles schieten de tranen weer in mijn ogen.
Mensen weten niet wat ze mij aangedaan hebben hoe ze mij de grond in getrapt hebben.
Maar ja, nu leer ik mijn echte vrienden pas kennen!!!
Ik heb nu weer het een en ander ff van mij af geschreven.
sterkte met alles!!
Greetz

**Geplaatst**: 30-09-01 10:13

Geplaatst: 30-09-01 10:13

Hoi Mellien!
Kan me goed voorstellen, ik zou me ook zo voelen.
Ik heb zelf anderhalf jaar lang een verzorgpaard gehad, waarmee ik ging lessen bij de vereniging.
Ik heb er veel tijd en ook wat geld in gestoken, en het paard en ik leerden samen erg veel bij die vereniging, waar ik nu nog lid van ben, maar niet meer rijd.
Ik had het paard geleerd beter z'n achterhand te gebruiken, niet meer zo te scheuren tijdens de galop en het springen, etc. Ik was dus heel trots op hem, hij kon al veel meer dan in het begin, en ikzelf had ook ontzettend veel geleerd.
Door het contact op de vereniging met andere mensen die paarden hadden, kreeg ik ontzettend veel goeie tips over de verzorging.
Het paard stond, samen met een andere pony, bij de eigenaresse thuis op de woonboerderij. Hij kreeg teveel voer, en er waren nog wat dingen die beter anders konden.
Ik vroeg dus regelmatig dingen op de manier van: "Misschien kan ik het eens zus of zo doen, dat het misschien iets beter voor het paard is? Ik hoorde dat van mijn instructeur?"
Dus ik probeerde dan niks op te dringen, maar gewoon zeggen dat het een tip van iemand op de manege was...
Uiteindelijk bleek dat die mevrouw geen commentaar kon verdragen van mij ( Verward

).
Ik probeerde juist alles over te laten komen als 'Heb ik ergens gelezen dat het goed is' of 'Heb ik van de instructeur gehoord', je kent dat wel.
En ik deed altijd wat zij wilde, voerde exact uit wat mij was opgedragen Verward

.
Toch kon ze er niet langer tegen, en heeft ze mij weggestuurd.
Ik heb het verhaal op Bokt gezet, maar dan ook alles, zodat de lezers misschien mij konden helpen bij het vinden van een goeie reden, waarom ze mij ontsloeg... tja. Niet echt gevonden.
Alleen dan dat het voor een eigenaar van een paard best rot is, als je zelf alleen recreatief rijdt, en de verzorgster gaat steeds beter rijden met het paard, en leert meer over de verzorging dan jijzelf ooit hebt geleerd...
Dan zal diegene wel het gevoel hebben gehad dat ik over haar heen liep, terwijl ik dit niet wilde, maar ja.
Door ziekte ben ik nu een poos uitgeschakeld, maar we hopen volgend jaar een leuk paardje te kunnen kopen... een eigen paard, joepie!
Heel veel sterkte Mellien, en hou vol!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-09-01 16:47

Geplaatst door de TopicStarter : 30-09-01 16:47

Hee Roel wat ontzettend jammer zoals het met jou en de paarden allemaal verlopen is. Ik hoop echt dat het met dat paard wat je nog proberen gaat lukken zal. Dat je nog eens echt je eigen paard zult hebben waarmee niemand je meer lastig kan vallen!
Ikzelf zit er serieus over te denken een verzorgster voor Beau te zoeken. Die mag dan 3 dagen per week rijden tegen een vergoeding van 35 gulden per maand ( de helft van de hoefsmidprijs). Met haar wil ik hele duidelijk afspraken over haar rechten en plichten. Misscien zelfs in een soort contractje. Als ik nl wat minder tijd aan Beau hoef te besteden zou ik er een grotere pony als bv een haflinger bij kunnen nemen want dat lijkt me echt ontzettend leuk! Dan heb ik gewoon Beau nog die ik dan 2 a 3 keer per week zelf rij zodat hij braaf blijft en een eigen grote rijpony! Zal er nog wel verder over nadenken want twee pony`s is toch wel heel wat en er moet ook plaats op de manege zijn want daar wil ik hem het liefst stallen.

**Geplaatst**: 30-09-01 20:48

Geplaatst: 30-09-01 20:48

Roeltje, gaat het wel een beetje met je? Ik mocht de vorige keer ook bij jou aankloppen met die problemen met mijn ouders, dus je kan ook altijd bij mij komen. Sterkte.

Gr. Tessa

**Geplaatst**: 30-09-01 21:45

Geplaatst: 30-09-01 21:45

Dat is een van de redenen dat ik nooit een verzorgpaard of pony heb gehad.

Als ik een paard verzorg dan gaat dat oop goed vertrouwen en desnoods op papier.
Ik huur liever voor geld een paard van een manege dan dat ik er een van iemand MAG rijden. Zoals zo vaak geeft het problemen er worden geen goede afspraken gemaakt. Ze worden op eens verkocht of zijn op eens weg.

Voordat je een paard van een ander gaat rijden maak eerst de nodige afspraken. Ook al zijn het je beste vrienden. Je kan geen risco nemen vaak gaan vriendschappen mis door dit soort dingen. Desnoods zet je de afspraken op papier.

Ik betaal nog liever om een paard te rijden dan gratis puur omdat hij morgen opeens weg kan zijn. De betreffende eigenaar heeft het recht ertoe. Tegen betaling rijden heb je de nodige plichten maar ook rechten. Het gaat niet zozeer om het geld maar de verantwoordelijkheid die gevraagt wordt van beide partijen.

Hou er altijd rekening mee als je een paard van een ander rijdt (gratis) en hij wordt beter dat die eigenaar in zijn handen wrijft. Oke het is niet in alle gevallen zo maar helaas zie ik het dagelijks om me heen. Het paardenwereldtje blijft nu eenmaal een hard wereldje.

Succes allemaal en maak eerst goede afspraken dit voorkomt een hoop verdriet achteraf Lovers

.

**Geplaatst**: 30-09-01 22:18

Geplaatst: 30-09-01 22:18

Ik herken het ook!!! Ik verzorgde Domingo toen en toen ging hij weg naar Rohn veel te ver voor mij en ik maar janken want ik had het gevoel dat ik hem nooit meer terug zou zien, maar toen kwam hij wel terug hij kwam in barendrecht te staan waar ik wel heen kon (nie makkelijk maar het kon). Na een jaar daar te hebben gestaan vertelde de eigenaar dat hij verkocht zou worden en ze zei er ook bij dat ze het prettig zou vinden als ik hem zou kopen ik wist natuurlijk gelijk dat dat nooit de waarheid zou worden, maar toen heeft ze me moeder opgebeld en mijn vader vond het wel goed (die vindt alles best) dus toen heb ik hem gekregen *LOL*

!!!!!!!! En alhoewel het maar een kleine shetlander is ben ik reuze blij met hem!!!!! Ik mag nu een grote pony maar dat wil ik niet want ik ben totally in love with him!! En hij heeft al veel te veel meegemaakt in z'n leven dat ik hem niet nog meer ellende wil bezorgen in zijn leven!! Gewoon veeeeeeeeeeeeel zeuren als zo'n pony weg moet en misschien zeggen je ouders dan nou koop hem maar ( ik heb hem trouwens zelf van m'n eigen geld moeten kopen en ik moet zelf de stalling betalen, maar ik krijg wel geld op mijn rekening gestort van mijn ouders en mijn kinderbijslag voluit!!!)

**Geplaatst**: 01-10-01 08:59

Geplaatst: 01-10-01 08:59

ik heb t al zo onwijs vaak gehad!!! De eerste verzorgpony die ik verloor was Diane, een klein ukkieshetje. ze had een of andere spierziekte gekregen en moest daardoor ingeslapen worden. en dat terwijl ze waarschijnlijk net drachtig was! Toen Sophie en Sasja, ook twee shetlanders. Het was de bedoeling dat Sophietje voor de wagen zou gaan met charles (die liep eerst in 2span met diane) maar soph was te klein dus t kon niet doorgaan. ik was helemaal verliefd op sophie, was mijn kleine schatje en terwijl ik op vakantie was is ze met haar veulen verkocht. ben dr echt een tijd kapot van geweest.
toen is charles verkocht, t shethengstje waar diaan drachtig van was. hij was 'overbodig' om t zo maar te noemen, alleen voor de wagen ging niet en een tweede erbij zoeken wou ook niet lukken, dus dan charles maar verkopen. gelukkig staat ie niet zo ver weg en hij staat op de camping waar we met pinksteren heen gaan dus das wel gaaf!!
daarna ging Nikash weg, een volle broer van Nina. schatje, heel mooi en onwijs lief. verkocht omdat ie een hengstje was, en die wou de boer niet houden. wel logisch eigenlijk maar toch wel heel jammer...
pff ff denken hoor!!
Minoes werd t jaar daarna verkocht, was een veulen van Sabina en is nu ongeveer 2,5. staat nog steeds dichtbij dus ik zie dr nog wel eens.
t jaar daarop waren er weer twee veulens, Moby en Mieke. zijn ook verkocht naar de eigenaar van Minoes, dus nu staan de drie halfzussies bij elkaar!! wel leuk hoor!
en dan de veulies van dit jaar, als ze nog niet weg zijn gaan ze binnenkort wel weg.... weer drie

**Geplaatst**: 01-10-01 15:07

Geplaatst: 01-10-01 15:07

Tot nu toe nog niet.
Ik zou de allerliefste, mooiste, geweldigste pony van de wereld verliezen, maar ik heb hem lekker zelf gekocht Haha!

Mijn kleine Pinkeltje Lovers

**Geplaatst**: 01-10-01 15:39

Geplaatst: 01-10-01 15:39

De andere kant van het verhaal... ik heb een paard staan waar de buurvrouw op mag rijden. Maar ik kan haar niet garanderen dat ik dat paard voor altijd zal houden....dit weet ik zelf immers niet. Ik ga er van uit dat ik het beestje nog wel een paar jaar zal hebben, maar zeker weten, dat niet....Ze moet immers ook nog maar gezond blijven enzo....

Ook, ik heb dat paard gekocht zodat ik er af en toe samen met nog iemand een buitenrit op kan rijden. Met een goede vriendin bijvoorbeeld, die niet in staat is volledig op het dier te gaan rijden. (Ik rijdt zelf op mijn eerste paard). een bijrijdster moet dat dan wel accepteren. Hebben we het duidelijk over gehad....

Ik heb vaak gezien dat verzorgsters zich na een poosje toch het paard gaan toeeigenen... worden ze steeds bezitteriger, vinden het steeds vaker overduidelijk vervelend dat er toch iemand anders op rijdt enzo.
Bijrijders moeten begrijpen, je kan geen claim leggen op iemand anders zijn paard. Zolang je er mee om mag gaan, kan je er van genieten.... Wil je exclusiviteit, dan moet je er toch zelf een kopen....

**Geplaatst**: 01-10-01 15:48

Geplaatst: 01-10-01 15:48

Ik heb het niet meegemaakt dat ik weg moest of dat het paard verkocht wordt.Ik ben vrijwillig ermee gestopt maar eigenlijk wou ik het helemaal niet.Maja,het ging niet meer met mij en die andere meisjes.We hadden altijd ruzie enzo.Ik dacht:laat ik verstandig zijn,de pony's zullen er alleen maar onder lijden.Ik ben zeg maar "verstandig onvrijwillig" gestopt.Ik wou het niet maar....als ik het niet had gedaan had ik nu nelson niet gehad dus......
er kwam toch een goed einde aan Party!!

**Geplaatst**: 01-10-01 17:53

Geplaatst: 01-10-01 17:53

heey wat rot voor je zeg!!
ik herken het ook wel ja
gelukkig heb ik een hardstikke leuk verzorg paardje en de eigenaar is ook echt perfect gewoon kunnen het heel goed vinden.. *LOL*

daar ben ik echt super blij mee.
ik mag magnifiek blijven rijden zolang ik zelf wil ze vind dat we het erg goed met elkaar kunnen vinden (magnifiek&ik)
ik kan ook echt niet meer zonder haar1!
dus ik zie nog heel wat fijne jaartjes in!
ik vind het echt zo rot voor je!!

**Geplaatst**: 02-10-01 20:23

Geplaatst: 02-10-01 20:23

Ik weet precies wat je bedoelt...
Ik verzorgde ooit een kwpner waar ik heel gek mee was, voor een stel met geld. dat paardje was plotseling verkocht, mn pa vertelde het me. Hij had het viavia gehoord.
Bij diezelfde mensen ging ik toen een fries doen, heb haar zelf ingereden, ging super. Ik wilde er mee op concours en dat mocht ook. Buiten was ze wel irri. Op een keer liep de eigenaar onwijs te drammen dat ik met haar naar buiten moest. Nou okee dan. Dus ik kom later terug, vraag tie hoe het ging. Dus ikke: ze was stront irri, maar ze is ook nog maar 3. Nou, zegt ie, je hoeft je niet meer aan haar te ergeren want ze is verkocht... Terwijl ze altijd volhielden dat ze veelste gek met haar waren om te verkopen! s h i t zooi man!
De fries werd precies een jaar na de kwpn verkocht. Dus elk jaar rond februari krijg ik de zenuwen en wordt ik onwijs onzeker.
Daar ben ik toen gestopt en bij iemand anders gaan rijden. Daar reed ik een olifant eeehhh, kwpner van 1.83 voor. Die mensen lieten me alles zelf doen, ik had echt een eigen paard. Echter, ze zorgden niet dat de stalling was betaald of er zaagsel was. Ze hielden echt fanatiek vol dat ze Loyd never weg zouden doen. Toen werd ik ineens opgebeld: of ik toevallig iets had gehoord op stal. Ik: wat bedoel je in hemelsnaam? Zij: Ik werd gebeld door iemand die de paarden wou kopen en hij vertelde dat hij op stal had gehoord dat we alles weg deden. Ikke: bullshit. komt niet van mij. Zij: raarrrr. Als we het spul verkopen ben je echt de eerste die het hoort hoor!Ik zou het anders zo l u l l i g vinden voor je! En we verkopen het echt nooit hoor!Ik: ja is okee hoor.
Week later:
ik kom op stal. Zegt een goede vriendin van me: goh Liek, er zijn gister kopers geweest voor je paard! En Chicootje is al opgehaald (andere pony van die mensen). Ik was echt kwaaaaad man! Zo kwaad ben ik nog nooit geweest! Natascha was ook helemaal verbaasd dat ik zo neidig kon zijn. Dus ik die lui bellen. Krijg het zoontje aan de telefoon. Ik: ik neem aan dat je ook wel weet dat alles is verkocht? zoontje: eeeh ja Ik: kun je je voorstellen hoe KWAAD ik ben?? Zoontje: ehhh, papa belt je wel. Komt savonds die kerel bij me thuis. Hij: ik heb iets goed te maken denk ik. Ik: denk het ook wel JA! -toen ging mn oma zich ermee bemoeien en nam het voor die vent op- Hij: het uuuhhh, was wel vervelend dat je het zo moest horen he? Ik: Ja, echt wel, ik ben ook pisneidig. Hij: Ja... Ik: Tjeesus ik heb dat paard 4 maand voor je verzorgd! Zonder mij was ie letterlijk in de stront gezakt! (ze waren 4 maand echt helemaal niet geweest, hielden ook geen contact met mij, en ik kon hun amper bereiken) Hij: ja daarom kon het ook niet mee. We deden nix meer met de paarden en we kunnen ze nou eenmaal niet houden voor een meisje dat zo graag wil rijden..
Anyway. Een hoop gebek later leken we het eens te zijn. Ik mocht het zadel van hun nog even blijven gebruiken. Maar toen ik op vakantie was hebben ze alles opgehaald, inclusief al mijn spullen, en verkocht. Hoe erg kun je zijn he? Misselijk

Nu rijd ik dus nog voor degene waar hun het paard hadden gestald. Die verkoopt ook wel paarden, maar als ik echt heel goed met een paard zou zijn en ik zou vragen om hem te houden zou hij het doen. En dat weet ik 200% zeker.

De moraal van het verhaal:
Weet voor wie je rijdt!

**Geplaatst**: 02-10-01 20:34

Geplaatst: 02-10-01 20:34

Laatst bijgewerkt door Ethelate op 18-05-02 23:52, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 02-10-01 23:23

Geplaatst: 02-10-01 23:23

Tja, aan elk verhaal zitten twee kanten. Ik heb zowel verzorgd, als verzorgsters gehad. Ik was als verzorgster meestal blij met wat ik kon doen. Hoe meer vrijheid hoe liever natuurlijk, maar ik deed mijn best om zo goed mogelijk rekening te houden met de eigenaren. Nu heb ik zelf meerdere meisjes gehad die er zeer plots mee stopten zonder te overleggen. Gewoon zo van: vandaag voor het laatst. Dat vond ik heel onfatsoenlijk. Belangrijk vind ik dat je open naar elkaar bent, en probeert een voor beide leuke situatie te krijgen, maar ik merk dat veel jonge meisjes niet naar je toe komen als er iets is wat nit lekker gaat. Het blijft onderhuids spelen, of je hoort het via anderen. Daarnaast blijft het natuurlijk mijn pony, en bepaal ik de grenzen. Die probeer ik wel in overleg te bepalen, en het verantwoordelijkheidsgevoel van de verzorgster, en het met beleid en verstand omgaan met de pony versterkt mijn vertrouwen, en daarmee de vrijheid...
In principe gaat mijn pony niet weg, dat zeg ik ook steeds. Als het klikt, dan zal ik je nooit wegsturen. Ook als het tegenvalt heb ik nog nooit iemand weggestuurd, ik vind dat erg jammer voor zo'n meisje. Maar als je dan merkt hoe makkelijk zij zelf jou voor het blok zetten en er zonder opzegtermijn mee stoppen dan denk ik wel eens dat ik te lief ben!