Gister voelde ik me echt niet lekker maar was toch naar Robin gegaan. Ondanks ik gister op school hoge koorts had, ben ik toch op school gebleven omdat ik anders niet naar Robin mocht van mijn moeder. Gister 20 min. in de binnenbak gereden het was super benauwd dus werd steeds misselijker enzo het ging dus echt niet! Ben toen een half uur buiten gaan stappen in het zonnetje. Echt heeerlijk.. Toen ik terug kwam heb ik hem losgelaten in de buitenbak en ben op het hek gaan zitten. Er kwamen allemaal herinneringen boven. De dagen dat ik geen eigen paardje had, maar ik druk aan het zoeken was en ik teleurgesteld was als een paardje al verkocht was, zo teleurgesteld dat ik erom moest janken. De dagen dat ik ging kijken naar ponys maar het niets voor mij was. De dagen dat ik dacht 'Laat maar, ik wil geen pony, geen een is er bestemd voor mij' en de dagen dat ik naar Robin ging kijken, en hem mee nam. Oh wat was ik blij toen ik Robin kreeg. Gister kwamen al die herinneringen weer boven. En bedacht ik me dat ik gewoon de gelukkigste was op de hele aarde. Hoe blij ik ben met robin, ook al issie niet de mooiste en niet de jongste. Ik moet blij zijn met wat ik heb en dat ben ik ook! Ook al heb ik niet alles van het duurste merk. Ik heb een lieve pony, waar ik erg blij mee ben, die idd niet de jongste, beste, mooiste is, maar voor mij wel de liefste, een pony met een gouden karakter, eentje die zijn best doet voor mij. Die mijn maatje is, mijn vriend, die er altijd voor mij is. Een paardje die niemand heeft. (sorry jullie paarden zijn natuurlijk ook erg lief ) maar niemand heeft zo'n speciaal paardje als de mijne. Hij is mijn alles ik wil hem nooit meer kwijt, maar helaas komt het ooit zover dat hij er niet meer zal zijn. Vanaf gister ben ik echt verliefd op hem, zo verliefd als de eerste dag dat ik hem zag. En nee, ik ga niet meer denken over dat paardje wat er misschien bij komt. Die is niet belangrijk. Ik ben blij met wat ik heb! Bedankt voor het lezen ik moest het echt even kwijt!!