. Om iets over elven kwamen we aan in Adorp, waar de eigenaar van de opfokstal ons al op stond te wachten. Hij ging Velvet voor ons vangen en ik liep met hem mee terwijl Patrick de trailer klaar zou zetten. Mevrouw was not amused dat ze haar vriendjes daar achter moest laten, maar ondanks al haar protest stond ze vrij vlot in de trailer ~~}> (en ook bijna in de sloot). Haar vriendjes waren omgekocht met 10 kilo biks dus die lieten niet veel meer van zich horen
. De trailer was niet naar de wens van mevrouw en in haar zeer emotionele bui besloot ze hem maar te gaan verbouwen 
. Wij waren daar niet zo blij mee, maar ja wat doe je er nog tegen, voor Sedalin was het toch al te laat. We zijn maar gaan rijden en toen werd het al wat minder. We hoorden haar nog een paar keer flink tekeer gaan en toen was het rustig. Te rustig…… 
. De eerste bocht dachten we nog dat ze wat tot rust was gekomen, maar het bleef wel verdacht rustig bij de volgende stoplichten en daarop volgende bocht. We besloten om de trailer maar even aan de kant te zetten en te gaan kijken, want we vertrouwden het niet meer.Toen ik het deurtje open deed, keken twee oogjes mij aan op een hoogte waar ze niet moesten zitten
. Velvet was dus gevallen en lag onder de stang, gelukkig in een niet al te moeilijke positie. We hebben haar losgemaakt, toch prettig die panieksluitingen 
, en de stang weggehaald zodat ze op kon staan. Ze bleef rustig liggen totdat we haar de ruimte gaven om op te staan. Ze was er zo op het oog goed van afgekomen, nat van het zweet, maar geen schrammetje 
. Al zal ze vandaag wel flink spierpijn hebben en goed beurs zijn. Ze was wel gelijk rustig, we hebben de stang weer vastgemaakt, haar weer vastgezet en zijn weer gaan rijden. Ze heeft geen stap mee verzet onderweg, het was helemaal over alleen nog af en toe een hinnik. Toen we bij het pontje van de Burd aan kwamen was ze ook weer helemaal droog.Het pontje vond ze ook niet bijzonder, ik ben bij haar gaan staan en ze vond het schitterend om weer eens geknuffeld te worden
. Het is echt nog steeds een scheet van een beest. We moesten nog even wachten op de eigenaar, maar toen kon Velvet naar haar nieuwe vriendjes. Alleen wilde ze nu de trailer niet meer uit, merries 
. Uiteindelijk is ze dan toch naar buiten gekomen en hebben we haar tussen de andere jaarlingmerries gezet. Gelukkig geen knokpartijen, Velvet heeft een tikkie gehad, maar ze waren over het algemeen erg rustig en lief voor haar 
.Al met al een lange dag, we waren pas om half zeven ’s avond weer thuis. Bekaf, maar blij dat Velvet nu bij een andere stal staat. Ze zag er ook goed uit, we hadden haar al 4 maanden niet gezien en het viel zeker niet tegen
. Foto’s (digi & normaal) voor het plakboek en een opname op de camera gemaakt voor thuis. Daar kunnen we weer even mee vooruit, want het zal wel weer twee maanden duren voor we er weer heen kunnen 
.Zie hier de foto's: [LK] Foto's De Burd 17 september
Nog bekenden?
. Jeetje zeg, wat een gestuntel in die wei. Hij zou haar wel even halen 
. Hij was zo aan rukken en plukken aan Velvet haar hoofd dat ik er maar naar toe gelopen ben om te helpen (ik moest van hem bij het hek blijven staan).
