Geplaatst 
Een tijdje geleden heb ik een gedicht geschreven, er is niets van echt gebeurd ofzo, gewoon pure fantasie, heb me zo goed mogelijk proberen in te leven
Hier komt het
Mijn beste vriend.
Telkens als ik met mijn pony op stap ben,
Denk ik eraan hoeveel geluk ik wel met jou had.
Ik had jou,
Een prachtige pony met een mooie,lange staart,
Jij met je betoverende manen,
Zacht als zijde,
En je prachtige hoofd.
Voor mij was je het mooiste dier
Dat er bestaat,
Voor mij een goede vriend,
De anderen zagen je
Als een stom paard.
En nu, nu ben je er niet meer,
Door dat stomme ongeluk,
Je bent weg,
Maar in mijn hart leef je nog altijd voort.
Soms hoor ik je hoeven nog
Op de stenen kletteren,
Maar je bent er niet,
Je scherpe gehinnik,
Alsof je me begroet.
Ik herinner me je vacht,
Zo zacht en zwart als roet,
Je ogen,
Groot en bruin,
Kijken me droevig aan,
Alsof je me iets wilt zeggen.
Waarom jij,
Waarom moest je weg,
Waarom?
Ik was helemaal van slag,
Daar lag jij,
In de weide,
Gewikkeld in een zeil.
Ik hoop dat ik je,
Ooit,
Op een dag,
Weer terug zal zien,
Dan blijven we bij elkaar,
Voor eeuwig,
Dan worden we samen
Weer gelukkig
Maar tot dan,
Tot dan blijf ik alleen achter,
Zie ik je dan nooit terug?
Ik vind het persoonlijk wel mooi
Wat vinden jullie ervan?
mooi gedicht hoor! 
en je moet er écht meer van neerzetten! 
