Geplaatst 
De fokker van...Belladonna
Dieneke Wensink: "Rianne is een kostbare erfenis"
De Amerikaanse amazone Kathy Monahan-Prudent draait met de merrie Belladonna mee in de Europese springtop. Net als Peter Geerink won ze afgelopen najaar twee wereldbekerwedstrijden, die van Brussel en Genève. Mede door deze prestaties staat Belladonna (v. Kibrahim) zesde op de wereldranglijst. Reden genoeg om in de nieuwe serie 'De fokker van...' een bezoek te brengen aan de geboortestal van Belladonna in het Gelderse Halle.
Ze voelt zich bijna een schatbewaarder. Het is voor een deel van toepassing op mevrouw G.A. (Dieneke) Wensink-Ooyman. Maar anders dan bij een schatbewaarder heeft zij meer gedaan dan alleen waken over de aan haar toevertrouwde kostbaarheden. Ze zette een eeuwenoude traditie voort en bleef paarden fokken op het bedrijf in het Gelderse Halle, waar ze geboren en getogen is. De Amor-dochter Rianne is met haar 23 jaar niet alleen de oudste, maar ook de bekendste en succesvolste merrie van het bedrijf.
Het is een donkere en kille dag in januari en in de riante woning van mevrouw Wensink-Ooyman heerst een weldadige rust. De tijden van weleer, toen de boerderij nog een echte boerderij was en er gewerkt moest worden van ´s morgens vroeg tot ´s avonds laat, zijn al lang vervlogen. Naast de paarden is er nog een klein beetje akkerbouw overgebleven. "In 1980 zijn de laatste koeien vertrokken. Het bedrijf was in de gloriedagen ooit dertig hectare groot. Nu bestaat het nog uit twaalf hectare rond de boerderij", vertelt mevrouw Wensink-Ooyman in de woonkamer, waar de ramen een vrij zicht bieden op de landerijen, die huiveren onder de striemende regen.
De boerderij, die de nodige verbouwingen over zich heen moest laten gaan, ademt een bijzondere sfeer. Mevrouw Wensink maakte de nodige reizen over de aardbol, maar de stede in Halle zoog haar immer weer aan en omarmde haar liefderijk. "Niet zo vreemd eigenlijk", beseft ze. "Want mijn familie heeft hier altijd gewoond en gewerkt. Mijn broer Gerrit Ooyman heeft de boerderij van mijn ouders overgenomen. Het was hier altijd een behoorlijke drukte, want naast mijn broer en mijn ouders heb ik hier met mijn man ook altijd zelf gewoond."
Dan valt er een stilte, die tekenend is voor de actuele situatie. Haar man Henk Wensink stierf tien jaar geleden en anderhalf jaar later overleed ook mevrouw Wensinks broer Gerrit. Sindsdien bewoont de weduwe Wensink-Ooyman de boerderij, samen met de vaste knecht Henk, die zijn eigen ruimte in het pand heeft en al bijna zijn hele leven voor de familie werkt.
Grondlegger
Paarden zijn er op het bedrijf in Halle altijd wel geweest. "Mijn vader was gek van die Belgische trekpaarden, maar mijn broer Gerrit zag liever de moderne paarden. Hij is de grondlegger van de fokkerij die hier wordt bedreven."
Haar man Henk kwam ook uit een boerenfamilie, maar een echte paardenman werd hij niet. Daarvoor slokte zijn werk als commissionair in de veehandel hem te veel op. Bij de Wensinks hadden ze trouwens roodbont vee, bij de Ooymans zwartbonten. Vader Ooyman hield van trekpaarden, zoon Gerrit wilde sportpaarden. Dat moet haast wel tot pittige discussies hebben geleid. Niets blijkt minder waar, zo verzekert mevrouw Wensink: "Ik kan me niet herinneren dat er ooit conflicten door zijn ontstaan. Mijn vader stond beslist niet afwijzend tegenover de moderne inzichten van de nieuwe generatie."
Niettemin zette Gerrit Ooyman in 1968 een toch wel erg gewaagde stap toen hij de Boudewijn-dochter Harita in Westendorp liet dekken door de Arabische volbloed Little Star. Uit deze eenmalige combinatie werd op 26 mei 1969 de moeder van Katincka geboren, de moeder van Rob Ehrens' internationale springcrack Surprice. Op 24 april 1975 werd de onvolprezen Rianne (v. Amor), een volle zuster van Surprice, geboren. En daarmee zijn we aangeland bij een merrie die niet alleen een rij top-springpaarden heeft geleverd, maar ook goedgekeurde hengsten.
De nog immer rassige Rianne is inmiddels dus 23 jaar, maar verkeert in blakende gezondheid en is gedekt door Burggraaf. Rond 12 mei wordt het resultaat verwacht.
Mevrouw Wensink-Ooyman prijst zich bijzonder gelukkig met Rianne en de drie familieleden (dochters Dominique en Nicolette en kleindochter Lady´s Own) die ze van deze unieke merrie heeft. "Het is een kostbare erfenis", klinkt het plechtig. "Niet alleen in financiële zin, maar vooral ook vanwege de enorme emotionele waarde. Dat heeft voor mij zeker meegespeeld in het besluit om de fokkerij van mijn broer voort te zetten. Maar als ik zelf niets voor paarden had gevoeld, dan had ik het zeker niet gedaan."
Veroordeeld
Rianne werd als jonge merrie niet sterwaardig geacht, maar werd door haar eerste drie dochters Zelona (v. Kibrahim), Barones (= Belladonna) (v. Kibrahim) en de Le Mexico-dochter Dominique wel preferent verklaard. "Het is nooit als zodanig uitgesproken, maar ik denk dat Rianne de ster is onthouden vanwege haar bijzondere bloedvoering. Ze is op de keuring in feite veroordeeld, maar mijn broer, die niets anders wilde dan sportpaarden met adel fokken, heeft uiteindelijk zijn gelijk wel gekregen, ook al heeft hij dat helaas niet meer zelf mee kunnen maken."
Rianne heeft intussen vijftien nakomelingen gebracht. Haar bekendste dochters zijn Belladonna, die onder Wiljan Laarakkers heeft gesprongen en nu bij Katie Monahan-Prudent op het hoogste niveau acteert, en de Le Mexico-dochter Topsi (stamboeknaam Esther), die via Stal Tops in Valkenswaard en Amerika op Europese bodem terugkeerde bij Olympisch kampioen Ulrich Kirchhof.
Volle broer Fortuin, beter bekend als oud-Levade kampioen Febroko, werd onlangs door de familie Koopmans uit Elim naar Canada verkocht. En dan is er nog UTV-merrie Grace Kelly (v. Candyboy).
Verder leverde Rianne de goedgekeurde hengsten Candy Surprise (v. Candyboy) en Kroongraaf (v. Burggraaf) af.
Geheel in de geest van hoe haar broer het bedoelde, kiest mevrouw Wensink hengsten waarin veel sport zit verankerd. Vaak maakte Rianne een jaarlijks reisje naar De Radstake van Johan Venderbosch. "Hij geeft me goede adviezen, maar respecteert tegelijk mijn mening. Dat spreekt me aan. Ik heb mensen genoeg over de vloer gehad die Rianne door een bepaalde hengst wilden laten dekken en vooraf een bedrag voor het veulen wilden vastleggen. Daar ben ik nooit op ingegaan, want ik wil eigen baas blijven en geen verplichtingen hebben."
Venderbosch is ook de belangrijkste afnemer van Rianne´s veulens, als het tenminste om de hengsten gaat. "Die kan ik gewoon niet aanhouden. Dat geeft te veel praktische problemen."
Zakenvrouw
Mevrouw Wensink-Ooyman heeft een rotsvast vertrouwen in de fokkwaliteiten van Rianne. "Ik kan me gewoon niet voorstellen dat er een slecht veulens uit zou komen. De laatste jaren heb ik ook vaker jonge hengsten gebruikt, omdat ikvind dat je die ook kansen moet geven in combinatie met merries die zich hebben bewezen. Dat laatste mogen we nu toch wel van Rianne zeggen." vindt ze.
Mevrouw Wensink heeft, nadat ze het beheer over de levende erfenis kreeg, de zaken gelijk professioneel aangepakt. "Als alleenstaande vrouw word je haast wel gedwongen om je als zakenvrouw op te stellen. Dat houdt in dat ik met een verkoopcontract werk. Ze kopen een veulen voor een basisbedrag, maar als het een goedgekeurde hengst wordt of een internationaal sportpaard, dan deel ik ook nog een keer mee in de vreugde. Na de goedkeuring van Kroongraaf hebben we hier dan ook een aardig feestje gebouwd. Maar laat het duidelijk zijn dat het mij niet om het geld gaat. Dat Rianne´s kinderen het zo goed doen, geeft veruit de meeste voldoening. Als ik een paard als Belladonna zie springen, dan krijg ik daar echt een kick van."
Mevrouw Wensink gaat zo veel als ze maar kan naar de keuringen en ook is ze wel op de concoursen te vinden, zoals bijvoorbeeld het CSI Twente in Geesteren. "Het is een goede zaak dat fokkerij en sport steeds sterker worden verweven. Wat ik wel jammer vind is dat de keuringen naar mijn gevoel steeds onpersoonlijker worden. Voor mij is het gezellige van vroeger er een beetje af, maar dat is misschien wel de aard van deze tijd."
Dromen heeft de breed geïnteresseerde boerendochter nog altijd. "Want wat is het leven nog waard als je geen dromen meer hebt. Ik hoop dat Rianne nog een paar mooie dochters brengt en dat ze hier in goede gezondheid heel oud mag worden."
Mevrouw Wensink vindt dat ze veel aan de paarden heeft te danken. Ze sleepten haar door de moeilijke periodes die ook haar leven kende. "Ja, ik heb heel wat met ze afgepraat."
Geen opvolger
De gedachte dat er geen opvolger is om de eeuwenoude fokkerijtraditie in stand te houden stemt haar droevig. Mevrouw Wensink-Ooyman heeft twee dochters. Die gaan weliswaar mee naar de keuringen, maar het fokken zit hen niet in het bloed. "Het zou toch jammer zijn als dit alles verloren zou gaan," klinkt het zacht. "Mijn dochters weten hoe ik er over denk, maar ik moet hun standpunt respecteren. Iedereen moet het leven leiden wat hij of zij zelf wil."
Mevrouw Wensink heeft respect hoog in het vaandel staan. Respect voor de medemens, de natuur en de paarden. "Ach, je probeert ze zo goed mogelijk te verzorgen", zegt ze bijna verontschuldigend. Dat ze jaarlijks het gras laat onderzoeken op voedingswaarde lijkt voor haar de normaalste zaak van de wereld.
Geheimen heeft ze niet als het om het houden van de paarden gaat. "Ze worden ook in de zomer bijgevoerd, maar daar is niets speciaals aan. Ze krijgen gewone brok en in de winter ook wat geplette haver. En ze gaan elke dag naar buiten. Daar geniet ik steeds weer van. Het is prachtig om te zien hoe Rianne laat merken dat ze nog altijd de baas is en als eerste bij de drinkbak staat."
Het zijn die dingen die Dieneke Wensink-Ooyman steeds weer doen verlangen naar die ene plek op aarde, daar net buiten het dorp aan de Varsseveldseweg. "Mijn ene dochter woont in Dordrecht. Ik ga er natuurlijk graag heen, maar je weet niet hoe blij ik ben als ik weer thuis ben."
Mevrouw Wensink heeft de laatste jaren veel gereisd. Met de kerst zat ze in New York, ze was in Moskou en Sint Petersburg. Kunst heeft haar grote interesse, maar dat haalt het niet bij de levende kunstschat die ze conserveert, etaleert en vooral ook waardeert.
Door: Steven Stegen
Uit: De serie 'De fokker van...", In de Strengen nr. 2, 29 januari 1998
. Maar dat artikel van de Bit mist dus nog. Mijn hoop is momenteel op Levi gevestigd, zij heeft misschien het artikel nog ergens. Zou super zijn, en dan kan ik binnenkort mijn boekwerkje overhandigen!! Weten die mensen eindelijk wat voor goeds ze allemaal hebben gefokt. 
Dat kan ik inderdaad wel even proberen, mocht het op de eerder genoemde manier niet lukken. (mn hoop is nog steeds op Levi gevestigd 
Ik wacht met spanning! 
... foto van Rianne op de achtergrond van de pc 
