Het is zo raar. Soms lijkt het even of ik iets té gelukkig ben.. Gisteren werd het me opeens even te veel. Het is zo 'overweldigend'. Er zijn dingen die niet goed gaan, dingen waar ik me onzeker over voel. Maar die dingen worden gewoon weggedrukt door mijn gelukkig zijn.. Ik droom soms eens even weg met in mijn hoofd waar ik allemaal zo gelukkig over ben. Het gaat goed met mijn vrienden, het gaat goed op school, het gaat goed met ies, het gaat goed met mijn ouders.. Op school ook. Het lijkt soms of opeens iedereen (nouja bijna iedereen ) me aardig vind. Net alsof veel mensen opeens contact met me willen. Door mijn onzekerheid is dit voor mij iets zo overweldigends dat ik het nauwelijks kan bevatten (om het zo maar even te omschrijven) Het begint er ook op te lijken dat de jongen die ik nu inmiddels al bijna een jaar leuk vind (nouja, leuk vinden kun je het niet meer noemen. Ik ben helemaal 100% verliefd op die jongen) eindelijk ook meer intresse in mij begint te tonen. Soms ben ik opeens heel onzeker over hem enz. Maar toch maak ik me geen zorgen, ook ben ik nu in een 'stadium' dat ik het accepteer als hij niets zou willen. Ik ben gewoon overal tevreden mee. Ik ben al zo ontzettend blij als hij me aankijkt (kun je nagaan!) Ook mails enz, daar word ik gewoon blij van. (vanaf vorige week dinsdag 75 mails.).
Ik zat gister avond gewoon te huilen, omdat ik zo blij was met wat ik had (en nog steeds heb). Ik ben zo dankbaar hiervoor! En ik wil dat het echt altijd zo blijft!
Sorry dat ik jullie hiermee lastig val, maar ik moest het gewoon even van me af schrijven..
Zeg liever: "Ga maar" "Dat is leuk" en "Moet je doen."
Want kijk me lachen, man.