Percy schreef:Mijn vader is het tot op het laatst blijven ontkennen dat hij dood ging, dat was voor ons best moeilijk omdat daardoor veel onbespreekbaar bleef.
Dat komt me bekend voor, mijn stiefvader deed hetzelfde. Hij heeft echt heel erg lang geloof gehouden dat hij zou genezen, zelfs toen hij niet meer kon zitten, staan of lopen; tot een gebedsgenezeres aan toe. Hij zat op een vrij hoge dosering morfine, waardoor hij nogal onberekenbaar werd zeg maar, het werd nogal vaag wat je wel en wat je niet moest geloven. Hij was extreem bang voor de dood en dat ging pas weg op de dag dat hij overleed. Zijn angst verdween en zodoende is hij later die dag heel rustig ingeslapen. Maar ik herinner me nog wel hoe hij nog tegen me zei dat het wat tegenzat en dat het allemaal wel over zou gaan; het praten alleen al maakte hem bijna bewusteloos, maar hij geloofde.