De vrouw waar Muzefee van is wordt in april 72 jaar. Ze heeft in het najaar een 3-jarige arabier gekocht om buitenritten op te maken. Al met al komt het erop neer dat ik het beestje drie keer in de week rijd en zij rijd ongeveer één keer in de twee weken. Naast deze arabier (Bugatti) heb ik natuurlijk ook Muzefee nog die ik toch wel vijf keer in de week wil rijden.
De laatste tijd als ik op Bugatti rijd, gaat het heel aardig. Hij springt nu bijna altijd netjes op het goede been in galop aan en dribbelt bijna nooit meer voor het been weg. Hij buigt mooi in de lengte om mijn been en hij loopt heel goed aan de teugel.
Vanavond reed Anneke (eigenares) op hem terwijl ik Muzefee reed. Ze heeft de hele tijd wat gestapt en een beetje gedraafd. Ook heeft ze een poging gedaan om aan te galopperen, maar toen gaf hij een klein bokje. Ze zei toen dat ze maar niet ging galopperen. Na een half uur rijden was ze helemaal bekaf en heeft ze hem maar weer op stal gezet. Hij was absoluut nog niet moe of bezweet. Ik hoorde Anneke in de stal nog wat mopperen: "stout paard" ofzo. Ze keek ook heel bedrukt.
Ik voel me hier best wel naar bij. Als ik Bugatti rijd, gaat het allemaal erg goed, als zij hem rijdt, lukt het helemaal niet en krijgt ze hem nauwelijks vooruit. Voel ik me toch wat schuldig door. En vooral omdat ik lekker met Muzefee van alles aan het trainen was: Schouderbinnenwaarts, wijken, voltes van 10 meter in galop, eenvoudige galopswissel, vliegende galopswissel (ja, nu ook!!!) en lekker vlot achterwaarts en weet ik veel wat nog meer... En zij maar ploeteren om Bugatti in draf te houden. Ik vond het toch een beetje zielig voor haar. De laatste tijd heeft ze altijd oudere looplustige paarden gehad en nu heeft ze een 3,5 jarige arabier die nog niet erg voorwaarts is.