Relliej schreef:Maar als je superveel begeleiding krijgt, moet de begeleider toch ook een band met je pony hebben?!!
Ja, maar ik denk dat ze hem zelf wilt inrijden onder het toezicht van een goede instructeur. Dat lijkt mij ook de beste manier, als het gaat om een eenkennig verlegen paard. Het gaat hem vooral om degene die op het paard gaat zitten. Die moet hij vertrouwen.
Ik zou toch wel proberen nog te oefenen met halsters voor je erop kruipt. Doe bijvoorbeeld een halster aan tijdens het eten enzo, dat hij die dingen linkt aan iets prettigs.
Je zegt dat je niets wilt doen dat het paard niet prettig vindt. Je doet natuurlijk onvermijdelijk dingen met een paard, zonder dat ie het 'prettig' vindt. Gewoon al naar de hoefsmid gaan, rondjes rijden in een bak, een dierenarts op bezoek krijgen en zo'n dingen, daar zijn de meeste paarden niet dol op. De kunst is om je paard zo ver te krijgen dat hij de onprettige dingen ondergaat en er pret in krijgt, omdat hij er appreciatie en beloning voor in de plaats krijgt.
Zo gaat het toch ook met kinderen? Als mijn moeder niet elke keer gesmeekt had om toch maar een stukje asperge, of een olijfje te eten, dan was ik nu niet zo'n olijven- en aspergefreak. Sommige dingen moet je leren eten , en zo gaat dat bij paarden in zekere zin ook. Was dat een duidelijke uitleg? Je kan een paard echt leren met plezier uitdagingen aangaan!