Veerle is er nu 7 maanden. De eerste dagen ging het allemaal prima, ik vond het een leuke pony, maar al na 2 weken kwamen er twijfels. Zou ik haar terugbrengen? Op de een of andere manier ''lukte'' het niet. Gewoon de omgang. Ze kon zo dwars zijn maar tegelijker tijd zo ontzettend lief.
Na een lang gesprek met mijn DA besloot ik haar te houden.
Sinds toen ging ik er helemaal voor, het zou ons gaan lukken. Ik had veel vertrouwen in Veerle. Maar steeds weer gebeurde er iets, waardoor er nieuwe twijfels kwamen.
Zo gingen we door. De laatste keer dat ik twijfelde was toen ze mee was naar Rockanje. Daar kwamen mijn twijfels omdat ze er zo hard vandoor was gegaan, los geraakt was en bijna de autoweg op gegaan was. Vervolgens was ze met wandelen ontzettend vervelend omdat ze 'wist' dat als ze wou, ze los kon komen.
Uiteindelijk besloot ik weer om het te blijven proberen, ze was jong, en kon immers niks toen ze bij mij kwam. En als ik daar aan dacht zag ik dat ze voor uit was gegaan.
Sinds die tijd (juni) ging het eigelijk beter, en Veerle werd gewoon liever en liever. We begonnen opnieuw met wandelen, en dat ging gewoon goed. Alleen ik zelf was nog een probleem, want steeds was ik bang dat ze er vandoor zou gaan. Maar na dat we heel wat gewandeld hadden, had ik mijn vertrouwen wel weer terug in haar. Ook als ik bezig met haar was, poetsen oid, dan ging het gewoon super. Ik ben helemaal weg van haar, geef ontzettend veel om haar.. Maar in wandelen heb ik geen plezier. We wandelden (op vandaag na) ongeveer een maand terug voor het laatst. Toen ik vandaag wandelde was ze opzich lief, maar toch druk, opzij springen, en 1 keer kwam ze zelfs een stukje omhoog. Ze was wel goed te houden, en ze was wel lief, maar ik weet niet of ik hier wel mee om kan gaan. Ze is nu wel gewent aan fietsen en brommers, maar ze moet nog zoveel meer leren.
Ik kan gewoon niet uitleggen wat ik precies bedoel.. Ik weet dat ze jong is..
Sinds dat we terug zijn uit Rockanje heb ik eigelijk geen een keer meer getwijfeld en was ik heel zeker van Veerle.. Maar sinds afgelopen week heb ik gewoon weer twijfelds. WEER....
Het komt er op neer dat ik helemaal weg ben van Veerle, ontzettend veel om haar geef, dat het in de omgang, zolang het gewoon poetsen is ed. allemaal prima gaat, maar zodra we meer gaan doen, ik er geen plezier van kan hebben omdat het vaak toch wat moeilijk gaat. En het ligt niet aan Veerle, want Veerle is een ontzettend lieve en eerlijke pony (die nog wel de nodige opvoeding nodig heeft). Als ik er alleen al aan denk haar te verkopen kan ik al janken, want het is wel mijn meissie
En als ik kom, staat ze wel heel blij te hinneken, komt wel naar me toe vanuit de wei. Mn verstand zegt dat het beter is haar te verkopen en een beleerde rustige pony te kopen, maar mn gevoel kan het niet
, maar Veerle is een heel stuk sterker, en dus moeilijker...
Ik begrijp het zelf ook niet echt.. 
