Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-09-01 23:33

Geplaatst door de TopicStarter : 18-09-01 23:33

Jeetje, ik weet niet wat het is met mij hoor!
Maar sinds een tijdje ben ik erachter dat ik niet meer zo happy ben als eerst. Dat ik me niet meer zo mezelf voel als ik altijd deed.
Het is begonnen begin vorig jaar.

Ik ging toen naar een nieuwe school (PABO) en een paar meiden van mijn oude school kwamen bij mij in de klas. Bij eentje zat ik in de klas op de Havo, met de andere had ik Muziek samen.
Ik vond ze toen nog heel aardig.
Zij kenden elkaar eerst nog niet, maar hebben elkaar leren kennen in dat eerste jaar op de PABO.

In het begin ging ik ook nog met hen om (ging immers op de middelbare school ook met ze om en dat was heel gezellig).
Maar naar verloop van tijd werd de sfeer in de klas heel vervelend. Ze vonden mij niet interessant meer en maakten met z'n tweeen de grootste lol!
Anderen waren belangrijker en mij zagen ze niet staan.

Ben daar toen een hele tijd kapot van geweest en toen heeft mijn lieve vriendje mij getroost en gezegd dat ze het gewoon niet waard zijn om achter aan te blijven lopen.
Daar ben ik toen ook mee gestopt en sindsdien heb ik schijt aan ze (sorry voor het taalgebruik).
Ze lopen alleen maar over jongens te praten, ze kunnen het nergens anders over hebben Slapen

.

Maar toch merk ik dat ik sinds die tijd mezelf niet meer ben.
Ik voel me,tja... hoe zeg ik dat....
Beetje onzeker.
In het begin van het eerste jaar durfde ik ALLES.
Met drama moesten we een stuk doen, nou dat deed ik zo!
Maar nu in mijn nieuwe klas (waar ik me echt thuis voel en die duizend keer leuker en gezelliger is dan mijn vorige) durf ik me niet helemaal te geven zeg maar!
Het is zo vreemd!
Net of ik me voor mezelf schaam, terwijl ik dat eerst nooit had. Verward

Zou dat te maken hebben met wat er gebeurd is?

Ik wil me zo graag weer mezelf voelen, maar hoe WAS is ooit?
En lukt het wel Verward

.
Ik word er zooooo moe van. Gaaaap

**Geplaatst**: 18-09-01 23:36

Geplaatst: 18-09-01 23:36

Dat gevoel herken ik helemaal. Het gevoel dat je er soms helemaal alleen voor staat. Ik weet zeker dat dat te maken heeft met wat er gebeurt is. Dat geeft je gewoon een knauw. Zoiets heeft tijd nodig om te helen. Maar.... voorzover ik jou ken van horen en lezen, kom jij er weer helemaal bovenop!

**Geplaatst**: 18-09-01 23:39

Geplaatst: 18-09-01 23:39

Volgens mij maakt iedereen zo'n periode mee. Je zit niet lekker in je vel en de mensen met wie je omgaat lijken opeens een stuk minder leuk. Het hoort een beetje bij volwassen worden, je dingen anders zien (bewust en onbewust) Maar over een tijdje zal het echt beter gaan en 'vind je jezelf weer' op z'n zweverigs gezegd. Sommige moeten daarvoor gaan reizen, maar geloof me, het kan ook in nederland! Lachen

Sterkte en suc6!

**Geplaatst**: 18-09-01 23:40

Geplaatst: 18-09-01 23:40

mmmhhzz... ben je misschien onbewust bang dat de klas je ook laat vallen uiteindelijk.. doordat je jezelf zou zijn? ik bedoel, die 2 meiden van je oude school, die kende jou zoals je was toen.. en toen hebben ze je laten vallen..

maar Lautje.. ik ken je nu wel beetje en moet eerlijk zeggen dat als jouw klas dezelfde fout zou maken als die 2 meiden hebben gedaan dat ze gewoon nie slimmer zijn... maar da maakt het dan natuurlijk nie makkelijker... maar bedoel hier ook mee te zeggen ga er niet vanuit dat het gebeurt!! ik bedoel, je bent een erg leuke/gezellige meid, en denk dat je het gewoon positief moet inzien! en niet meteen onbewust bang zijn (want dat is het denk ik..) dat er nu weer hetzelfde gebeurt..

komt vanzelf wel weer, die vertrouwen moet weer ff terug komen, maar het komt wel weer!!

Succes er mee meis!

**Geplaatst**: 19-09-01 00:29

Geplaatst: 19-09-01 00:29

Mijn reactie werd iets te persoonlijk zusje, ik heb 'm nu maar als PB naar je toe gestuurd.

(sorry Bart, voor deze loze opmerking)

**Geplaatst**: 19-09-01 15:21

Geplaatst: 19-09-01 15:21

Ik weet precies wat je voelt. Ik heb hetzelfde een aantal keer meegemaakt.

Ik had een keer een hele goede vriendin op school, ik deed alles met haar samen. Waar zij was was ik en andersom. Toen ging ik voor een weekje op vakantie, kwam terug en was volledig vervangen. Ik heb me daardoor zo onzeker gevoeld en je wilt alleen maar janken.

Ik heb dit soort dingen vaker meegemaakt en of je het wilt of niet, het blijft pijn doen.

Ik heb er een aantal gedichten over geschreven. Ik kon er nu maar 1 vinden, de andere zoek ik nog wel even op voor je:

Mijn eigen ik...

Soms heb ik het gevoel dat ik mijzelf kwijt ben en niet meer weet waar ik van geniet.
Dat ik leef volgens de regels van een ander, ookal doen die mij verdriet.

Dat ik niks heb om naar uit te kijken, tenzij iemand dat mij aangeeft.
Dat ik puur mijn lichaam ben en een ander in mij leeft.

Dat ik niet weet wat belangrijk voor mij is en welke regels ik moet stellen.
Alsof ik mijn eigen regels niet mag maken, maar die van een ander aanneem, die me kwellen.

Dat ik altijd mooi en het perfecte persoontje moet zijn en blijven.
En als ik fouten maak, dat mensen mij niet mogen en tot wanhoop drijven.

Dat ik iemand moet zijn wie ik misschien helemaal niet ben.
Of misschien juist wel, maar dat ik diegene in mijzelf nog niet ken.

Er zijn zoveel dingen die anders kunnen, zoveel wegen die ik in kan slaan.
Maar vind ik hierin mijzelf of moet ik op dit pad door blijven gaan?

Moet ik dit pad volgen en aan een nieuwe stap beginnen?
Vind ik hierin mijzelf terug en kan ik mijzelf dan eindelijk beminnen?

Kan ik dan eindelijk zeggen: ik ben trots op mijzelf, de keuzes die ik gemaakt heb en op wie ik ben?
Dat ik met volle moed tegen een ieder kan zeggen dat ik mijzelf ken?

Ooit zal er het punt zijn dat ik dit kan zeggen.
Dat ik niet langer alleen mijn lichaam ben en anderen hun regels in mijn handen kunnen leggen.

Dit moment zal arriveren en ik wacht met goede moed.
Dan zal ik tegen een ieder kunnen zeggen: Dit leven doet mij goed...

Succes met alles!

**Geplaatst**: 19-09-01 15:27

Geplaatst: 19-09-01 15:27

Hoi,
vervelend voor je, maar je durft vast vanzelf wel meer als je je klasgenoten beter leert kennen!
Sorry, vindt het rot voor je, lijkt me een heel banketstaaflig gevoel, maar ik weet niet echt tips voor je ofzo. Verdrietig

**Geplaatst**: 19-09-01 15:28

Geplaatst: 19-09-01 15:28

waarom staat er banketstaaflig gevoel??????

oh, ik mag natuurlijk niet l-u-l-l-i-g zeggen!!!
hihi, sorry!!

**Geplaatst**: 19-09-01 15:32

Geplaatst: 19-09-01 15:32

Dit is het andere gedicht, misschien herken je jezelf hierin...
___________________________________________

In de steek gelaten...

In de steek gelaten door je vrienden,
niemand die je meer ziet staan...
gewoon ineens, zomaar hun eigen weggegaan...

Zonder dat je weet waarom het is gebeurd,
in één klap zomaar je leven donker gekleurd...

Het gevoel van somberheid, het gevoel van alleen en eenzaamheid,
zo zonder je beste vrienden ben je je blijheid kwijt...

Kwijt en waarom? Het is voor mij een vraag,
is dit voor altijd of is dit maar een vlaag?...

Ookal zou dat zo zijn, dit geeft toch een gevoel van pijn...

Totaal vervangen door een ander en in de steek gelaten,
het zou eigenlijk wel moeten, maar ik durf niet te praten...

Waarschijnlijk heeft het toch geen zin en zet ik mezelf voor gek...
Dan maar niet, daarin heb ik absoluut geen trek...

Ik wilde dat er gezegd was waarom dit zo is...
Ik ben wel boos en toch moet ik toegeven dat ik ze mis...

Ik moet er eigenlijk boven staan, het ligt niet aan mij, ik tref geen blaam...

Zij zijn het die zo doen en die niet meer met mij praten...
Zij zijn het die mij in de steek hebben gelaten...

_________________
Waar de kennis van de ruiter ophoud
begint zijn grofheid...

<font size=-1>[ Dit Bericht is bewerkt door: Mayo op 2001-09-19 15:34 ]</font>

**Geplaatst**: 19-09-01 15:43

Geplaatst: 19-09-01 15:43

Tja, dat zijn nu vriendinnen he. Vertrouw en reken nooit te veel op vriendinnen want dan laten ze je barsten. En dat kunnen ze na 20 jaar vriendschap NOG doen!

**Geplaatst**: 19-09-01 18:34

Geplaatst: 19-09-01 18:34

Hoi!
Ik denk dat jij zelf persoonlijk ook aan het veranderen bent. In het eerste jaar heb je dingen meegemaakt waardoor jijzelf veranderde.
Ooit had je genoeg vriendinnen en hoefde je je geen zorgen te maken over 'ben ik wel populair genoeg, kan ik wel bij iemand terecht als er iets (ruzie) gebeurt of zo'.
Ineens was dit niet meer zo, en ervaarde je hoe het was om eens alleen te staan, niet op school te kunnen terugvallen op iemand.
Er zijn verlegen of gesloten mensen die dit bijna hun hele jeugd meemaken. Of lelijke mensen die niet geaccepteerd worden.
Die onzekerheid van nu, dat komt gewoon doordat je nog nooit in zo'n situatie gezeten had, en nu bang bent dat deze klas uiteindelijk weer hetzelfde doet als die twee meiden toen.
Maar hou vooral vol, probeer eens iemand van je klas bij je thuis uit te nodigen, of vraag eens aan een meisje: "Zullen we met een stel van de klas een keertje 's avonds uitgaan, waar naartoe verzinnen we nog wel?"
Dan heeft dat meisje vast wel contacten in de klas die ook wel mee willen, leuke avond, je leert hen wat beter kennen, je doet een fotootje van je vriendje of paardje in je broekzak. Want geheid als je het over een paard of vriendje hebt, komen de vragen: hoe ziet-ie er uit? hoe oud? etc.
Veel succes en het komt allemaal goed hoor! Dit is gewoon even een periode waar je door moet.
Onthoud altijd:
Werk aan jouw situatie, werk aan jezelf. De rest van jouw leven begint niet volgende maand, maar de volgende seconde,
je bent aan niets gebonden
ook niet aan toen
voortaan
kun jij het zélf doen Cool

!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-09-01 19:31

Geplaatst door de TopicStarter : 19-09-01 19:31

Bedankt voor jullie lieve reacties!
Jullie zijn allemaal schatten Lovers

!!

Het is niet zo dat ik bang ben om in de steek gelaten te worden, ik baal meer van het gevoel dat ik door ze GEDUMPT! ben!

Want ik heb echt wel ECHTE vrienden, dit waren 'gewone' vriendinnen.

Ik hoop dat ik het heel erg naar mijn zin zal krijgen in mijn nieuwe klasje (en ik denk dat dit wel gaat lukken).
Alleen zit 1 van de 2 nog bij mij in de klas jammergenoeg......

Maar daar probeer ik boven te staan!
Ik leef voor mezelf en laat dat door niemand leiden!!!!!!! Party!!

PS: MAYO, heel erg mooi die gedichten! Ik herken het ECHT! Thnks... Lachen

**Geplaatst**: 19-09-01 19:37

Geplaatst: 19-09-01 19:37

Graag gedaan Bloos

*bloos*

**Geplaatst**: 19-09-01 20:40

Geplaatst: 19-09-01 20:40

vervelend laura maar ik denk dat iedereen dat heeft. ik heb het nu ook denk ik; me beste vriendin is een stuk minder leuker geworden als ik iets zeg dan is het van oh of ze zegt er niks op. eerst was het echt van ik sta hier zij ook, net als wat mayo zegt. ik ben al een keer vervangen vorig jaar maar daarna was ik weer 'in' bij haar. ik ben daardoor soms niet zo happy, maar dat schrijf ik op msn af aan expensive (helen).