Ik ben eens ergens geweest, waar die mevrouw sowieso al niet de moeite had genomen om mijn CV van tevoren te lezen, en toen ze eindelijk klaar was met lezen, keek ze me over het papier aan en zei (op een nogal minachtende toon): "Zo, jij hebt ook lekker lopen "jobhoppen", niet?" Ik heb haar gevraagd of ze mijn verklaring hiervoor wilde horen (want die heb ik, en een goeie ook!), maar nee, daarin was ze niet geinteresseerd. Ik heb haar toen bedankt voor de koffie en ik ben vertrokken.
Bij een uitzendbureau gebeurde me hetzelfde. Alleen toen vertelde ze me er nog doodleuk bij dat ik mijn CV moest aanpassen, want zo had ze niks aan me...
Vorige week heb ik nog een gesprek gehad, waar meer ruimte was tot praten en verklaren, gelukkig. Na mijn verklaring las ze de CV nog een keer door en zei: "Sja, 't valt inderdaad op: overal waar jij komt, wordt gesaneerd." (Let op de klemtoon!
) Ja, duh! Dat is inherent aan uitzendkracht-zijn, de baantjes die je krijgt, mogen eigenlijk helemaal niet bestaan. Ze zijn te kort of te weinig om er iemand voor in dienst te nemen, dus huren bedrijven een uitzendkracht. Ik heb het allemaal gezien: projecten (die houden een keer op, toch?), saneringen (overkwam me de laatste keer, wist ik van tevoren), dingen die geautomatiseerd moeten worden, maar die tot die tijd met de hand moeten gebeuren...
Waarom is dat toch zo moeilijk te begrijpen?
BTW: bij het laatste gesprek ben ik wel aangenomen... dus misschien dat ik er in de loop van de weken nog eens een opmerking over maak. Zal ik haar meteen vragen of ze suggesties heeft voor mijn volgende werkgever, hoe ik daar weer zal uitleggen dat ik bij haar maar 7 weken gewerkt heb....
....
!
?? 
