Ik weet echt wel dat we echt een tijd voor onszelf nodig hadden, dat was niet meer te vermijden. Maar nu ik weet dat er amper een kans is dat het nog goed komt, wil ik die tijd helemaal niet meemaken. Life goes on, I know, maar voor mij heeft het zo geen enkel nut meer.
Tijdens onze eerste breuk voelde ik me ontzettend opgelucht, nu is hij degene die zich zo voelt, ik voel me alsof ik keihard tegen een muur gesmeten ben. Ik schop mezelf wel weer door en als het zo moet zijn, dan moet het zo zijn, maar dat maakt het gevoel niet minder rot.